متن و ترجمه دعای توبه

دعای توبه

دعا در ذکر توبه و طلب توفیق آن از خدای تعالی (صحیفه سجادیه)

وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فِی ذِکْرِ التَّوْبَهِ وَ طَلَبِهَا
از دعاهاى امام علیه السّلام است در ذکر توبه و بازگشت‏ و طلب توفیق آن از خدای تعالی

دانلود متن و ترجمه دعای توبه با فرمت PDF

اَللَّهُمَّ یَا مَنْ لاَ یَصِفُهُ نَعْتُ الْوَاصِفِینَ‏ وَ یَا مَنْ لاَ یُجَاوِزُهُ رَجَاءُ الرَّاجِینَ‏
بار خدایا، اى آن که توصیف واصفان، وصف کردنت نتواند و اى آن که امید امیدواران از تو در نگذرد

وَ یَا مَنْ لاَ یَضِیعُ لَدَیْهِ أَجْرُ الْمُحْسِنِینَ‏ وَ یَا مَنْ هُوَ مُنْتَهَى خَوْفِ الْعَابِدِینَ‏
و اى آن که پاداش نیکوکاران در نزد تو تباه نگردد. اى خداوندى که پرستندگان چون از تو ترسند از دیگر کس نترسند

وَ یَا مَنْ هُوَ غَایَهُ خَشْیَهِ الْمُتَّقِینَ‏ هَذَا مَقَامُ مَنْ تَدَاوَلَتْهُ أَیْدِی الذُّنُوبِ وَ قَادَتْهُ أَزِمَّهُ الْخَطَایَا
و اى خداوندى که پرهیزگاران چون بیم تو به دل دارند، بیم کس به دل راه ندهند. اینجا که من ایستاده‏ام، جایگاه کسى است که بازیچه دست گناهان است و زمام اختیارش در کف خطاها و لغزشها.

وَ اسْتَحْوَذَ عَلَیْهِ الشَّیْطَانُ‏ فَقَصَّرَ عَمَّا أَمَرْتَ بِهِ تَفْرِیطاً وَ تَعَاطَى مَا نَهَیْتَ عَنْهُ تَغْرِیراً
شیطان بر او تاخته و چیرگى یافته، پس، از روى تفریط، از انجام هر چه بدان فرمان داده‏اى قصور ورزیده و از سر غرور، هر چه را از آن نهى کرده‏اى مرتکب شده،

کَالْجَاهِلِ بِقُدْرَتِکَ عَلَیْهِ أَوْ کَالْمُنْکِرِ فَضْلَ إِحْسَانِکَ إِلَیْهِ حَتَّى إِذَا انْفَتَحَ لَهُ بَصَرُ الْهُدَى وَ تَقَشَّعَتْ عَنْهُ سَحَائِبُ الْعَمَى‏
همانند کسى که گستردگى عرصه قدرت تو را نمی‏شناسد یا آنکه احسان تو را در حق خود انکار می‏کند. و آنگاه که دیده هدایتش بینا شود و آن ابرهایى که بصیرتش را فرو پوشانیده پراکنده گردد،

أَحْصَى مَا ظَلَمَ بِهِ نَفْسَهُ وَ فَکَّرَ فِیمَا خَالَفَ بِهِ رَبَّهُ فَرَأَى کَبِیرَ عِصْیَانِهِ کَبِیراً وَ جَلِیلَ مُخَالَفَتِهِ جَلِیلاً
آن ستمها که در حق خود کرده بر شمرد و در آن خلافها که در امر پروردگارش مرتکب شده بیندیشد. پس عصیان بزرگ خود را به همان بزرگى که هست بنگرد و خلاف عظیم خود را به همان عظمت که هست مشاهده کند.

فَأَقْبَلَ نَحْوَکَ مُؤَمِّلاً لَکَ مُسْتَحْیِیاً مِنْکَ وَ وَجَّهَ رَغْبَتَهُ إِلَیْکَ ثِقَهً بِکَ فَأَمَّکَ بِطَمَعِهِ یَقِیناً وَ قَصَدَکَ بِخَوْفِهِ إِخْلاَصاً
آنگاه با دلى پر امید به تو روى نهد در حالى که دیده از پشت پاى خجالت بر نتواند داشت. همه رغبت خویش در تو بسته و تنها اعتمادش به توست. با امیدى که در دل خود پرورده از روى یقین آهنگ تو کرده و با دلى بیمناک و اخلاصى تمام به درگاه تو روى آورده است.
قَدْ خَلاَ طَمَعُهُ مِنْ کُلِّ مَطْمُوعٍ فِیهِ غَیْرِکَ وَ أَفْرَخَ رَوْعُهُ مِنْ کُلِّ مَحْذُورٍ مِنْهُ سِوَاکَ‏
و اگر دیگران طمع در دیگرى بسته‏اند او جز در تو طمع نبسته، اگر دیگران از دیگرى هراسناکند او را جز از تو هراسى در دل نیست.

فَمَثَلَ بَیْنَ یَدَیْکَ مُتَضَرِّعاً وَ غَمَّضَ بَصَرَهُ إِلَى الْأَرْضِ مُتَخَشِّعاً وَ طَأْطَأَ رَأْسَهُ لِعِزَّتِکَ مُتَذَلِّلاً
بار خدایا، بنده تو در پیشگاه تو به تضرع ایستاده و به خشوع چشم بر زمین دوخته و در پیشگاه عز تو سر به خوارى فرو داشته‏

وَ أَبَثَّکَ مِنْ سِرِّهِ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنْهُ خُضُوعاً وَ عَدَّدَ مِنْ ذُنُوبِهِ مَا أَنْتَ أَحْصَى لَهَا خُشُوعاً
و خاضعانه راز دلش را که تو خود بدان آگاه‏ترى با تو در میان نهاده و فروتنانه گناهانش را که تو خود شمارشان بهتر می‏دانى یک یک بر می‏شمرد.

وَ اسْتَغَاثَ بِکَ مِنْ عَظِیمِ مَا وَقَعَ بِهِ فِی عِلْمِکَ وَ قَبِیحِ مَا فَضَحَهُ فِی حُکْمِکَ مِنْ ذُنُوبٍ أَدْبَرَتْ لَذَّاتُهَا فَذَهَبَتْ وَ أَقَامَتْ تَبِعَاتُهَا فَلَزِمَتْ‏
به درگاه تو استغاثه می‏کند از واقعه شگرفى که بدان گرفتار آمده و تو خود از آن با خبرى و زارى می‏کند از عملى ناپسند که به سبب سرپیچى از حکم تواش رسوا ساخته:همان گناهانى که لذات آنها سپرى گشته و شتابان گریخته است و عواقب شومشان باقى است چنان که گویى هرگز سر رفتنش نیست.

لاَ یُنْکِرُ – یَا إِلَهِی – عَدْلَکَ إِنْ عَاقَبْتَهُ وَ لاَ یَسْتَعْظِمُ عَفْوَکَ إِنْ عَفَوْتَ عَنْهُ وَ رَحِمْتَهُ‏
اى خداوند من، چنین بنده‏اى اگر به عدل خود عقوبتش کنى زبان به انکار نمی‏گشاید و اگر عفوش کنى و بر او رحمت آورى عفو و رحمتت را در برابر عظمتت بزرگ نشمارد.

لِأَنَّکَ الرَّبُّ الْکَرِیمُ الَّذِی لاَ یَتَعَاظَمُهُ غُفْرَانُ الذَّنْبِ الْعَظِیمِ‏
زیرا تو آن پروردگار کریمی هستى که آمرزش گناهان بزرگ را بزرگ نمی‏شمرى.

اَللَّهُمَّ فَهَا أَنَا ذَا قَدْ جِئْتُکَ مُطِیعاً لِأَمْرِکَ فِیمَا أَمَرْتَ بِهِ مِنَ الدُّعَاءِ مُتَنَجِّزاً وَعْدَکَ فِیمَا وَعَدْتَ بِهِ مِنَ الْإِجَابَهِ إِذْ تَقُولُ( ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ‏)
اى خداوند، این منم که به سوى تو آمده‏ام، مطیع فرمان توام آنجا که فرمان داده‏اى که بندگانت دست به دعا بر دارند. اینک خواهم به آن وعده اجابت که داده‏اى وفا کنى، که تو خود گفته‏اى: بخوانید مرا تا شما را اجابت کنم.

اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ الْقَنِی بِمَغْفِرَتِکَ کَمَا لَقِیتُکَ بِإِقْرَارِی‏
بار خدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و آن سان که من در برابر تو به گناه خود اعتراف کرده‏ام، تو نیز به آمرزش خود مرا بپذیر.

وَ ارْفَعْنِی عَنْ مَصَارِعِ الذُّنُوبِ کَمَا وَضَعْتُ لَکَ نَفْسِی وَ اسْتُرْنِی بِسِتْرِکَ کَمَا تَأَنَّیْتَنِی عَنِ الاِنْتِقَامِ مِنِّی‏
و آن سان که خود را در برابر تو پست گردانیده‏ام مرا از لغزشگاههاى گناه برگیر و آن سان که در انتقام گرفتن از من درنگ کرده‏اى، مرا در پرده رحمت خویش مستور دار.

اَللَّهُمَّ وَ ثَبِّتْ فِی طَاعَتِکَ نِیَّتِی وَ أَحْکِمْ فِی عِبَادَتِکَ بَصِیرَتِی وَ وَفِّقْنِی مِنَ الْأَعْمَالِ لِمَا تَغْسِلُ بِهِ دَنَسَ الْخَطَایَا عَنِّی‏
بار خدایا، قصد مرا در اطاعت خویش پایدارى بخش و بصیرتم را در پرستشت قوى گردان و مرا توفیق کارهایى ده که با آن از آلودگى گناه شست و شویم دهى،

وَ تَوَفَّنِی عَلَى مِلَّتِکَ وَ مِلَّهِ نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ – عَلَیْهِ السَّلاَمُ – إِذَا تَوَفَّیْتَنِی‏
و چون بمیرانى بر آیین خود و آیین پیامبرت محمد – علیه السلام – بمیران.

اَللَّهُمَّ إِنِّی أَتُوبُ إِلَیْکَ فِی مَقَامِی هَذَا مِنْ کَبَائِرِ ذُنُوبِی وَ صَغَائِرِهَا وَ بَوَاطِنِ سَیِّئَاتِی وَ ظَوَاهِرِهَا
اى خداوند، در همین مکان که ایستاده‏ام، از گناهان خرد و کلان خود، از بدیهاى پنهان و آشکار خود،

وَ سَوَالِفِ زَلاَّتِی وَ حَوَادِثِهَا تَوْبَهَ مَنْ لاَ یُحَدِّثُ نَفْسَهُ بِمَعْصِیَهٍ وَ لاَ یُضْمِرُ أَنْ یَعُودَ فِی خَطِیئَهٍ
از لغزشهاى گذشته و حال خود به درگاه تو توبه می‏کنم، چونان توبه کسى که از آن پس حتى با خود سخن از گناه نگوید و در خاطر نگذراند که خطاى پیشین از سر گیرد.

وَ قَدْ قُلْتَ – یَا إِلَهِی – فِی مُحْکَمِ کِتَابِکَ إِنَّکَ تَقْبَلُ التَّوْبَهَ عَنْ عِبَادِکَ وَ تَعْفُو عَنِ السَّیِّئَاتِ وَ تُحِبُّ التَّوَّابِینَ‏
اى خداوند من، تو خود در کتاب محکمت گفته‏اى که توبه بندگانت را می‏پذیرى و گناهانشان را عفو می‏کنى‏و توبه کنندگان را دوست می‏دارى،

فَاقْبَلْ تَوْبَتِی کَمَا وَعَدْتَ وَ اعْفُ عَنْ سَیِّئَاتِی کَمَا ضَمِنْتَ وَ أَوْجِبْ لِی مَحَبَّتَکَ کَمَا شَرَطْتَ‏
پس همچنان که وعده داده‏اى توبه من بپذیر و همچنان که بر عهده گرفته‏اى از خطاهاى من درگذر و آن سان که شرط کرده‏اى محبت خود نصیب من ساز.

وَ لَکَ – یَا رَبِّ – شَرْطِی أَلاَّ أَعُودَ فِی مَکْرُوهِکَ وَ ضَمَانِی أَنْ لاَ أَرْجِعَ فِی مَذْمُومِکَ وَ عَهْدِی أَنْ أَهْجُرَ جَمِیعَ مَعَاصِیکَ‏
اى پروردگار من، من نیز شرط می‏کنم که زین پس کارى را که تواش ناخوش داشته‏اى مرتکب نشوم و بر عهده می‏گیرم که عملى را که تواش ناپسند دانسته‏اى انجام ندهم و از هر چه معصیت توست دورى گزینم.

اَللَّهُمَّ إِنَّکَ أَعْلَمُ بِمَا عَمِلْتُ فَاغْفِرْ لِی مَا عَلِمْتَ وَ اصْرِفْنِی بِقُدْرَتِکَ إِلَى مَا أَحْبَبْتَ‏
اى خداوند، تو بهتر می‏دانى که من چه کرده‏ام، پس آن گناهان را که خود بدانها آگاهى بیامرز و به قدرت خود مرا بدان سو ببر که خود دوست دارى.

اَللَّهُمَّ وَ عَلَیَّ تَبِعَاتٌ قَدْ حَفِظْتُهُنَّ وَ تَبِعَاتٌ قَدْ نَسِیتُهُنَّ وَ کُلُّهُنَّ بِعَیْنِکَ الَّتِی لاَ تَنَامُ وَ عِلْمِکَ الَّذِی لاَ یَنْسَى‏
اى خداوند، بر ذمه من تبعاتى است که در حفظ دارم و تبعاتى که از یاد برده‏ام، ولى همه را چشم تو که هرگز به خواب نمی‏رود می نگرد و علم تو که هیچ چیز از آن نهان نمی‏ماند، می‏داند.

فَعَوِّضْ مِنْهَا أَهْلَهَا وَ احْطُطْ عَنِّی وِزْرَهَا وَ خَفِّفْ عَنِّی ثِقْلَهَا وَ اعْصِمْنِی مِنْ أَنْ أُقَارِفَ مِثْلَهَا
تو خود کسانى را که بر من ذمه دارند عوض ده و بار گناه آن از دوش من برگیر و از سنگینى آن بکاه و مرا از ارتکاب چنان گناهانى نگه‏دار.

اَللَّهُمَّ وَ إِنَّهُ لاَ وَفَاءَ لِی بِالتَّوْبَهِ إِلاَّ بِعِصْمَتِکَ وَ لاَ اسْتِمْسَاکَ بِی عَنِ الْخَطَایَا إِلاَّ عَنْ قُوَّتِکَ فَقَوِّنِی بِقُوَّهٍ کَافِیَهٍ وَ تَوَلَّنِی بِعِصْمَهٍ مَانِعَهٍ
اى خداوند، من در توبه خویش پایدارى نتوانم، مگر تو مرا از گناه نگه‏دارى و از گناه پرهیز نتوانم مگر تو توان آنم دهى. پس مرا به نیرویى به حد کفایت توانا گردان و به عصمتى باز دارنده از گناه مدد فرماى.

اَللَّهُمَّ أَیُّمَا عَبْدٍ تَابَ إِلَیْکَ وَ هُوَ فِی عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ فَاسِخٌ لِتَوْبَتِهِ وَ عَائِدٌ فِی ذَنْبِهِ وَ خَطِیئَتِهِ فَإِنِّی أَعُوذُ بِکَ أَنْ أَکُونَ کَذَلِکَ‏
اى خداوند، هر بنده‏اى، به درگاه تو توبه می‏کند و حال آنکه تو به علم خود می‏دانى که توبه خود خواهد شکست و بار دیگر به گناه و خطاى خود باز خواهد گشت. خداوندا، به تو پناه می‏آورم اگر در این زمره باشم.

فَاجْعَلْ تَوْبَتِی هَذِهِ تَوْبَهً لاَ أَحْتَاجُ بَعْدَهَا إِلَى تَوْبَهٍ تَوْبَهً مُوجِبَهً لِمَحْوِ مَا سَلَفَ وَ السَّلاَمَهِ فِیمَا بَقِیَ‏
اى خداوند، این توبه من از آن گونه قرارده که بعد از آن نیازمند توبه نشوم. توبه‏اى که موجب زداییدن گناهان گذشته من باشد و سبب در امان ماندن در باقى عمر از گنهکارى.

اَللَّهُمَّ إِنِّی أَعْتَذِرُ إِلَیْکَ مِنْ جَهْلِی وَ أَسْتَوْهِبُکَ سُوءَ فِعْلِی فَاضْمُمْنِی إِلَى کَنَفِ رَحْمَتِکَ تَطَوُّلاً وَ اسْتُرْنِی بِسِتْرِ عَافِیَتِکَ تَفَضُّلاً
اى خداوند، از نادانى خود، از درگاه تو، پوزش می‏طلبم و بخشایش کردار بدم را از تو می‏خواهم. به احسان خویش مرا در کنف رحمت خود جاى ده و به فضل و کرم خویش در پرده عافیت خود بپوشان.

اَللَّهُمَّ وَ إِنِّی أَتُوبُ إِلَیْکَ مِنْ کُلِّ مَا خَالَفَ إِرَادَتَکَ أَوْ زَالَ عَنْ مَحَبَّتِکَ مِنْ خَطَرَاتِ قَلْبِی وَ لَحَظَاتِ عَیْنِی‏
اى خداوند، به درگاه تو توبه می‏کنم از هر خاطره بد که در دلم خطور کرده و هر نگاه گناه آلود که چشمم مرتکب شده‏
وَ حِکَایَاتِ لِسَانِی تَوْبَهً تَسْلَمُ بِهَا کُلُّ جَارِحَهٍ عَلَى حِیَالِهَا مِنْ تَبِعَاتِکَ وَ تَأْمَنُ مِمَا یَخَافُ الْمُعْتَدُونَ مِنْ أَلِیمِ سَطَوَاتِکَ‏
و هر سخن بیجا که بر زبانم جارى گشته که خلاف اراده تو و بیرون از دایره دوستى تو بوده است، توبه می‏کنم آن چنان که یک یک اعضایم از عقوبتهاى تو به سلامت مانند و از خشم دردناک تو که متجاوزان و ستمکاران از آن بیمناکند در امان باشند.

اَللَّهُمَّ فَارْحَمْ وَحْدَتِی بَیْنَ یَدَیْکَ وَ وَجِیبَ قَلْبِی مِنْ خَشْیَتِکَ وَ اضْطِرَابَ أَرْکَانِی مِنْ هَیْبَتِکَ‏
بار خدایا به تنهایى من در برابر خود و تپیدنهاى دلم از خوف خود و لرزش اعضایم از هیبت خود رحمت آور،

فَقَدْ أَقَامَتْنِی – یَا رَبِّ – ذُنُوبِی مَقَامَ الْخِزْیِ بِفِنَائِکَ فَإِنْ سَکَتُّ لَمْ یَنْطِقْ عَنِّی أَحَدٌ وَ إِنْ شَفَعْتُ فَلَسْتُ بِأَهْلِ الشَّفَاعَهِ
که گناهانم، اى پروردگار من، مرا در پیشگاه تو در مقام رسوایى بر پاى داشته. اگر خود خاموشى گزینم، کسى درباره من سخن نخواهد گفت و اگر شفیعى بطلبم، دانم که سزاوار شفاعت نیستم تا کسى مرا شفاعت کند.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ شَفِّعْ فِی خَطَایَایَ کَرَمَکَ وَ عُدْ عَلَى سَیِّئَاتِی بِعَفْوِکَ وَ لاَ تَجْزِنِی جَزَائِی مِنْ عُقُوبَتِکَ‏
بار خدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و کرمت را شفیع خطاهاى من قرار ده و به عفو و بخشایش خود گناهانم عفو کن و مرا به عقوبتى که سزاوار آنم جزا مده‏
وَ ابْسُطْ عَلَیَّ طَوْلَکَ وَ جَلِّلْنِی بِسِتْرِکَ وَ افْعَلْ بِی فِعْلَ عَزِیزٍ تَضَرَّعَ إِلَیْهِ عَبْدٌ ذَلِیلٌ فَرَحِمَهُ أَوْ غَنِیٍّ تَعَرَّضَ لَهُ عَبْدٌ فَقِیرٌ فَنَعَشَهُ‏
و احسان خود به فراوانى به من ارزانى دار و مرا در پرده عفو خود بپوشان. اى خداوند، با من همانند پیروزمندى رفتار کن که بنده‏اى ذلیل در برابرش زارى می‏کند و آن پیروزمند بر او رحمت می‏آورد، یا همانند توانگرى که فقیرى راه بر او می‏گیرد و آن توانگر بى‏نیازش می‏سازد.

اَللَّهُمَّ لاَ خَفِیرَ لِی مِنْکَ فَلْیَخْفُرْنِی عِزُّکَ وَ لاَ شَفِیعَ لِی إِلَیْکَ فَلْیَشْفَعْ لِی فَضْلُکَ وَ قَدْ أَوْجَلَتْنِی خَطَایَایَ فَلْیُؤْمِنِّی عَفْوُکَ‏
بار خدایا، کس نیست که مرا پناه دهد، سایه عز توست که بایست مرا پناه دهد. کس نیست که به درگاه تو شفیع من شود، فضل و کرم توست که بایست مرا شفاعت کند. گناهانم مرا می‏ترساند، عفو توست که بایست مرا ایمنى بخشد.

فَمَا کُلُّ مَا نَطَقْتُ بِهِ عَنْ جَهْلٍ مِنِّی بِسُوءِ أَثَرِی وَ لاَ نِسْیَانٍ لِمَا سَبَقَ مِنْ ذَمِیمِ فِعْلِی‏
اى خداوند من، آنچه بر زبان می‏آورم نه از آن روست که از اعمال ناستوده خود بى‏خبرم، یا کردارهاى ناپسند خود از یاد برده‏ام،

لَکِنْ لِتَسْمَعَ سَمَاؤُکَ وَ مَنْ فِیهَا وَ أَرْضُکَ وَ مَنْ عَلَیْهَا مَا أَظْهَرْتُ لَکَ مِنَ النَّدَمِ وَ لَجَأْتُ إِلَیْکَ فِیهِ مِنَ التَّوْبَهِ
بل براى آن است که آسمان‏ها و ساکنان آنها و زمین و هر چه بر روى آن است، پشیمانى مرا که در برابر تو اظهار کرده‏ام بشنوند و بدانند که توبه کرده‏ام و به تو پناه آورده‏ام.

فَلَعَلَّ بَعْضَهُمْ بِرَحْمَتِکَ یَرْحَمُنِی لِسُوءِ مَوْقِفِی أَوْ تُدْرِکُهُ الرِّقَّهُ عَلَیَّ لِسُوءِ حَالِی فَیَنَالَنِی مِنْهُ بِدَعْوَهٍ هِیَ أَسْمَعُ لَدَیْکَ مِنْ دُعَائِی‏
باشد که یکى از آنها بر شوربختى من رحمت آرد یا بر بد حالى منش رقت آید و در حق من دعایى کند که تو زودتر از دعاى من مستجاب فرمایى،

أَوْ شَفَاعَهٍ أَوْکَدُ عِنْدَکَ مِنْ شَفَاعَتِی تَکُونُ بِهَا نَجَاتِی مِنْ غَضَبِکَ وَ فَوْزَتِی بِرِضَاکَ‏
یا روى شفاعت بر زمین نهد و شفاعت او از درخواست من مقبول‏تر افتد و سبب رهایى من از خشم تو و توفیق یافتن من به خشنودى تو باشد.

اَللَّهُمَّ إِنْ یَکُنِ النَّدَمُ تَوْبَهً إِلَیْکَ فَأَنَا أَنْدَمُ النَّادِمِینَ وَ إِنْ یَکُنِ التَّرْکُ لِمَعْصِیَتِکَ إِنَابَهً فَأَنَا أَوَّلُ الْمُنِیبِینَ‏
بار خدایا، اگر پشیمانى به درگاه تو توبه است، من پشیمان‏ترین پشیمانانم و اگر ترک گناه بازگشت به توست، من نخستین بازگشتگانم‏
وَ إِنْ یَکُنِ الاِسْتِغْفَارُ حِطَّهً لِلذُّنُوبِ فَإِنِّی لَکَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ‏
و اگر استغفار است که گناهان را می‏ریزد، من در زمره استغفار کنندگانم.

اَللَّهُمَّ فَکَمَا أَمَرْتَ بِالتَّوْبَهِ وَ ضَمِنْتَ الْقَبُولَ وَ حَثَثْتَ عَلَى الدُّعَاءِ وَ وَعَدْتَ الْإِجَابَهَ
اى خداوند، همچنان که ما را به توبه فرمان داده‏اى و پذیرفتنش بر عهده گرفته‏اى، همچنان که ما را به دعا بر انگیخته‏اى و وعده اجابت داده‏اى،

فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اقْبَلْ تَوْبَتِی وَ لاَ تَرْجِعْنِی مَرْجِعَ الْخَیْبَهِ مِنْ رَحْمَتِکَ‏
پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و توبه من بپذیر و به جایى که نومیدان از رحمت خود را باز می‏گردانى باز مگردان.

إِنَّکَ أَنْتَ التَّوَّابُ عَلَى الْمُذْنِبِینَ وَ الرَّحِیمُ لِلْخَاطِئِینَ الْمُنِیبِینَ‏
تویى آن که توبه گنهکاران می‏پذیرى و با خطاکاران بازگشته از خطا مهربان هستى.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ کَمَا هَدَیْتَنَا بِهِ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ کَمَا اسْتَنْقَذْتَنَا بِهِ‏
بار خدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست آن سان که ما را به سبب او راه هدایت نمودى. بر محمد و خاندانش درود بفرست آن سان که ما را به هدایت او نجات بخشیدى.

وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلاَهً تَشْفَعُ لَنَا یَوْمَ الْقِیَامَهِ وَ یَوْمَ الْفَاقَهِ إِلَیْکَ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ وَ هُوَ عَلَیْکَ یَسِیرٌ
بر محمد و خاندانش درود بفرست، درودى که در روز بازپسین، روز بینوایى، شفیع ما به نزد تو باشد، که تو بر هر کارى توانایى. و هو علیک یسیر.