اعمال مخصوصه ماه رمضان: اعمال شب های دهه آخر (از شب بیست و یکم شروع کند)؛ سید بن طاوس در اقبال از ابن ابى عمیر از مرازم نقل کرده که حضرت صادق علیه السلام در هر شب از دهه آخر می خواند:
اللَّهُمَّ إِنَّکَ قُلْتَ فِی کِتَابِکَ الْمُنْزَلِ شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْءَانُ هُدًى لِلنَّاسِ وَ بَیِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ
اى خدا تو که در کتاب آسمانى خود فرمودى ماه رمضان ماهى است که قرآن براى هدایت مردم و حجت و برهان و فرق میان حق و باطل نازل گردید
فَعَظَّمْتَ حُرْمَهَ شَهْرِ رَمَضَانَ بِمَا أَنْزَلْتَ فِیهِ مِنَ الْقُرْآنِ وَ خَصَصْتَهُ بِلَیْلَهِ الْقَدْرِ وَ جَعَلْتَهَا خَیْراً مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ
پس احترام این ماه را بواسطه نزول قرآن به عظمتت یاد کردى و شب قدر را به آن مخصوص فرمودى و مقام آن شب را بهتر از هزار ماه قرار دادى
اللَّهُمَّ وَ هَذِهِ أَیَّامُ شَهْرِ رَمَضَانَ قَدِ انْقَضَتْ وَ لَیَالِیهِ قَدْ تَصَرَّمَتْ
اى خدا اینک روزهاى ماه رمضان منقضى می شود و شبهاى آن در می گذرد
وَ قَدْ صِرْتُ یَا إِلَهِی مِنْهُ إِلَى مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّی وَ أَحْصَى لِعَدَدِهِ مِنَ الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ
و حال مرا چگونه در این ماه گذشت تو بهتر از من می دانى و به شمار اعمالم از همه خلق آگاه ترى
فَأَسْأَلُکَ بِمَا سَأَلَکَ بِهِ مَلاَئِکَتُکَ الْمُقَرَّبُونَ وَ أَنْبِیَاؤُکَ الْمُرْسَلُونَ وَ عِبَادُکَ الصَّالِحُونَ
پس من از تو درخواست می کنم به آنچه ملائکه مقرب و پیمبران مرسل و بندگان شایسته تو از تو درخواست کردند
أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَفُکَّ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ وَ تُدْخِلَنِی الْجَنَّهَ بِرَحْمَتِکَ
که بر محمد و آل محمد رحمت فرستى و مرا هم گردن از زنجیر آتش دوزخ برهان و به بهشت رحمتت به کرم داخل گردان
وَ أَنْ تَتَفَضَّلَ عَلَیَّ بِعَفْوِکَ وَ کَرَمِکَ وَ تَتَقَبَّلَ تَقَرُّبِی وَ تَسْتَجِیبَ دُعَائِی
و بر من به عفو و کرمت تفضل فرما و تقرب و توسلم را به درگاهت بپذیر و دعایم را مستجاب کن
وَ تَمُنَّ عَلَیَّ (إِلَیَّ) بِالْأَمْنِ یَوْمَ الْخَوْفِ مِنْ کُلِّ هَوْلٍ أَعْدَدْتَهُ لِیَوْمِ الْقِیَامَهِ
و در آن روز سخت بر خوف و هراس قیامت مرا از هول وحشت که در آن روز سخت بر بدکاران مهیا ساخته‌اى منت گذار و ایمن گردان
إِلَهِی وَ أَعُوذُ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ بِجَلاَلِکَ الْعَظِیمِ أَنْ یَنْقَضِیَ أَیَّامُ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ لَیَالِیهِ
و من به ذات بزرگوارت و به جلال عظمتت پناه می برم که روز و شبهاى ماه مبارک بگذرد
وَ لَکَ قِبَلِی تَبِعَهٌ أَوْ ذَنْبٌ تُؤَاخِذُنِی بِهِ أَوْ خَطِیئَهٌ تُرِیدُ أَنْ تَقْتَصَّهَا مِنِّی لَمْ تَغْفِرْهَا لِی
و هنوز بر من از عصیانت جرم و گناهى باقى باشد که مرا به آن گناه مؤاخذه کنى یا خطایى کرده باشم که نبخشى و خواهى که از من انتقام آن کشى
سَیِّدِی سَیِّدِی سَیِّدِی أَسْأَلُکَ یَا لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ إِذْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ
اى سید و مولاى من اى آقاى من از تو اى خدایى که جز تو در عالم هستى خدایى نیست
إِنْ کُنْتَ رَضِیتَ عَنِّی فِی هَذَا الشَّهْرِ فَازْدَدْ عَنِّی رِضًا وَ إِنْ لَمْ تَکُنْ رَضِیتَ عَنِّی فَمِنَ الْآنَ فَارْضَ عَنِّی
مسئلت می کنم به حق اینکه یگانه و بى شریکى که اگر در این ماه از من راضى شده اى بر رضا و خوشنودیت بیفزا و اگر تا حال از من راضى نشده اى پس همین ساعت از من راضى شو
یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ یَا اللَّهُ یَا أَحَدُ یَا صَمَدُ
اى مهربانترین مهربانان عالم اى خدا اى ذات یکتا اى غنى بالذات
یَا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ
اى آنکه نه فرزند کسى و نه کس فرزند تو و نه مثل و مانند توست.
و بسیار بگو
یَا مُلَیِّنَ الْحَدِیدِ لِدَاوُدَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ یَا کَاشِفَ الضُّرِّ وَ الْکُرَبِ الْعِظَامِ عَنْ أَیُّوبَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ
اى خدایى که آهن را به دست داود علیه السلام نرم کردى اى آنکه درد و رنجهاى عظیم را از ایوب علیه السلام برطرف کردى
أَیْ مُفَرِّجَ هَمِّ یَعْقُوبَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ أَیْ مُنَفِّسَ غَمِّ یُوسُفَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ
اى نشاط بخش دل اندوهناک یعقوب علیه السلام اى شاد کن خاطر غمگین یوسف علیه السلام
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا أَنْتَ أَهْلُهُ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ
بر محمد و آلش جمیعا رحمت فرست بدان رحمت که شایسته اعطاى توست
وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لاَ تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ
و با من آن کن که تو را شایسته است نه آنچه مرا سزاوار است.
دعای هر شب دهه آخر رمضان (زاد المعاد)
اعمال ماه رمضان؛ به سند معتبر از حضرت صادق علیه السّلام منقول است که آن حضرت در هرشب از شبهاى دهۀ آخر این دعا می‌خواندند:
اللَّهُمَّ إِنَّکَ قُلْتَ فِی کِتَابِکَ (شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقانِ) [1]
اى خدا! تو در کتاب آسمانى خود فرمودى ماه رمضان ماهى است که قرآن براى هدایت مردم و حجت و برهان و فرق میان حق و باطل نازل گردید،
فَعَظَّمْتَ حُرْمَهَ شَهْرِ رَمَضَانَ بِمَا أَنْزَلْتَ فِیهِ الْقُرْآنَ وَ خَصَصْتَهُ بِلَیْلَهِ الْقَدْرِ وَ جَعَلْتَهَا خَیْراً مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ.
پس احترام این ماه را بواسطه‌ى نزول قرآن به عظمتت یاد کردى و شب قدر را به آن مخصوص فرمودى و مقام آن شب را بهتر از هزار ماه قرار دادى.
اللَّهُمَّ وَ هَذِهِ أَیَّامُ شَهْرِ رَمَضَانَ قَدِ انْقَضَتْ وَ لَیَالِیهِ قَدْ تَصَرَّمَتْ
اى خدا! اینک روزهاى ماه رمضان منقضى می‌شود و شبهاى آن درمی‌گذرد
وَ قَدْ صِرْتُ یَا إِلَهِی مِنْهُ إِلَى مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّی وَ أَحْصَى لِعَدَدِهِ مِنَ الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ
و حال من چگونه در این ماه گذشت تو بهتر از من می‌دانى و به شمار اعمالم از همه‌ى خلق آگاه‌ترى،
فَأَسْأَلُکَ بِمَا سَأَلَکَ بِهِ مَلَائِکَتُکَ الْمُقَرَّبُونَ وَ أَنْبِیَاؤُکَ الْمُرْسَلُونَ وَ عِبَادُکَ الصَّالِحُونَ
پس من از تو درخواست می‌کنم به آنچه ملائکه‌ى مقرب و پیمبران مرسل و بندگان شایسته‌ى تو
أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد وَ أَنْ تَفُکَّ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ وَ تُدْخِلَنِی الْجَنَّهَ بِرَحْمَتِکَ
از تو درخواست کردند که بر محمد و آل محمد رحمت فرستى و گردن مرا هم از زنجیر آتش دوزخ برهانى و به بهشت رحمتت به کرم داخل گردانى
وَ أَنْ تَتَفَضَّلَ عَلَیَّ بِعَفْوِکَ وَ کَرَمِکَ وَ تَتَقَبَّلَ تَقَرُّبِی وَ تَسْتَجِیبَ دُعَائِی
و بر من به عفو و کرمت تفضل فرمایى و تقرب و توسلم را به درگاهت بپذیرى و دعایم را مستجاب کنى
وَ تَمُنَّ عَلَیَّ بِالْأَمْنِ یَوْمَ الْخَوْفِ مِنْ کُلِّ هَوْلٍ أَعْدَدْتَهُ لِیَوْمِ الْقِیَامَهِ
و در آن روز سخت پرخوف و هراس قیامت مرا از هول وحشت که در آن روز سخت بر بدکاران مهیا ساخته‌اى منت گذار و ایمن گردان
إِلَهِی وَ أَعُوذُ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ بِجَلَالِکَ الْعَظِیمِ أَنْ یَنْقَضِیَ أَیَّامُ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ لَیَالِیهِ
و من به ذات بزرگوارت و به جلال عظمتت پناه می‌برم که روزوشب‌هاى ماه مبارک بگذرد
وَ لَکَ قِبَلِی تَبِعَهٌ أَوْ ذَنْبٌ تُؤَاخِذُنِی بِهِ أَوْ خَطِیئَهٌ تُرِیدُ أَنْ تَقْتَصَّهَا مِنِّی لَمْ تَغْفِرْهَا لِی.
و هنوز بر من از عصیانت جرم و گناهى باقى باشد که مرا به آن گناه مؤاخذه کنى یا خطایى کرده باشم که نبخشایى و خواهى که از من انتقام کشى.
سَیِّدِی سَیِّدِی سَیِّدِی أَسْأَلُکَ یَا لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ إِذْ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ
اى سید و مولاى من، اى آقاى من، اى آقاى من! از تو اى خدایى که جز تو در عالم هستى خدایى نیست مسئلت می‌کنم به حق اینکه یگانه و بى‌شریکى
إِنْ کُنْتَ رَضِیتَ عَنِّی فِی هَذَا الشَّهْرِ فَازْدَدْ عَنِّی رِضًا وَ إِنْ لَمْ تَکُنْ رَضِیتَ عَنِّی فَمِنَ الْآنَ فَارْضَ عَنِّی یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
که اگر در این ماه از من راضى شده‌اى بر رضا و خوشنودى‌ات بیفزا و اگر تا حال از من راضى نشده‌اى پس همین ساعت از من راضى شو
یَا اللَّهُ یَا أَحَدُ یَا صَمَدُ یَا مَنْ (لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ). [2] [3]
اى مهربانترین مهربانان عالم اى خدا اى ذات یکتا اى غنى بالذات اى آنکه نه فرزند کسى و نه کسى فرزند تو و مثل و مانند توست.
بسیار می‌گفتند
یَا مُلَیِّنَ الْحَدِیدِ لِدَاوُدَ عَلَیْهِ السَّلَامُ یَا کَاشِفَ الضُّرِّ وَ الْکُرَبِ الْعِظَامِ عَنْ أَیُّوبَ عَلَیْهِ السَّلَامُ
اى خدایى که آهن را به دست داود علیه السّلام نرم کردى! اى آنکه درد و رنجهاى عظیم را از ایوب علیه السّلام برطرف کردى!
أَیْ مُفَرِّجَ هَمِّ یَعْقُوبَ عَلَیْهِ السَّلَامُ أَیْ مُنَفِّسَ غَمِّ یُوسُفَ عَلَیْهِ السَّلَامُ
اى نشاط بخش دل اندوهناک یعقوب علیه السّلام! اى شادکننده‌ى خاطر غمگین یوسف علیه السّلام
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا أَنْتَ أَهْلُهُ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ
بر محمد و آلش جمیعا رحمت فرست بدان رحمت که شایسته‌ى اعطاى توست
وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُه وَ لَا تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ.[4]
و با من آن کن که تو شایسته‌ى آنى نه آنچه من سزاوار آنم.
[1] ) سوره بقره، آیه 185.
[2] ) سوره الاخلاص، آیه 3-4.
[3] ) اقبال الاعمال: ص 199.
[4] ) اقبال الاعمال: ص 198.
دعای هر شب دهه آخر رمضان (بلدالامین)
لنتبع ذلک بِمَا ذَکَرَهُ اَلسَّیِّدُ اِبْنُ بَاقِی رَحِمَهُ اَللَّهُ فِی إِخْتِیَارِهِ مِنْ أَدْعِیَهِ اَلْعَشْرِ اَلْأَخِیرِ أَیْضاً
به دنبال آن، دعایی که سید بن باقى رحمه الله در اختیارش از دعاهای دهه آخر ماه رمضان نقل کرده و می خوانیم
وَ یَقُولُ هَذَا اَلدُّعَاءَ فِی کُلِّ لَیْلَهٍ مِنَ اَلْعَشْرِ اَلْأَخِیرِ اَلْعَاشِرَهَ
و در هر شب از دهه آخر ماه رمضان این دعا را می خوانی:
اَللَّهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ مُنْزِلَ اَلْقُرْآنِ هَذَا شَهْرُ رَمَضَانَ قَدْ تَصَرَّمَ أَیْ رَبِّ إِنِّی أَعُوذُ بِوَجْهِکَ اَلْکَرِیمِ
أَنْ یَطْلُعَ اَلْفَجْرُ مِنْ لَیْلَتِی هَذِهِ أَوْ یَخْرُجَ شَهْرُ رَمَضَانَ وَ لَکَ عِنْدِی تَبِعَهٌ أَوْ ذَنْبٌ تُرِیدُ
أَنْ تُعَذِّبَنِی بِهِ یَوْمَ أَلْقَاکَ إِلاَّ غَفَرْتَهُ لِی بِرَحْمَتِکَ وَ جُودِکَ یَا أَرْحَمَ اَلرَّاحِمِینَ
اَللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ وَ أَکْثِرْ وَ أَنْتَ قَائِمٌ وَ قَاعِدٌ
وَ رَاکِعٌ وَ سَاجِدٌ مِنْ قَوْلِکَ یَا مُدَبِّرَ اَلْأُمُورِ یَا بَاعِثَ مَنْ فِی اَلْقُبُورِ یَا مُجْرِیَ اَلْبُحُورِ
یَا مُلَیِّنَ اَلْحَدِیدِ لِدَاوُدَ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اِفْعَلْ بِی کَذَا وَ کَذَا اَلسَّاعَهَ اَلسَّاعَهَ
حَتَّى یَنْقَطِعَ اَلنَّفَسُ.
تا زمانیکه نفس قطع شود.
دعای هر شب دهه آخر رمضان (اقبال الاعمال)
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الخامس و العشرون فیما نذکره من زیادات و دعوات فی اللیله الحادی و العشرین منه و فی یومها
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و پنجم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز بیست و یکم ماه:
وَ مِنَ الزِّیَادَاتِ مَا یَتَکَرَّرُ کُلَّ لَیْلَهٍ مِنَ الْعَشْرِ الْأَوَاخِرِ فَمِنْ ذَلِکَ مَا رَوَیْنَاهُ بِإِسْنَادِنَا إِلَى أَبِی مُحَمَّدٍ هَارُونَ بْنِ مُوسَى رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ بِإِسْنَادِهِ إِلَى مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ مُرَازِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع
در حدیثى آمده است که امام صادق-علیه السّلام-
أَنَّهُ کَانَ یَقُولُ فِی کُلِّ لَیْلَهٍ مِنَ الْعَشْرِ الْأَوَاخِرِ
در تمام شبهاى دهه‌ى آخر ماه رمضان این دعا را می‌خواند:
اللَّهُمَّ إِنَّکَ قُلْتَ فِی کِتَابِکَ الْمُنْزَلِ (شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقانِ)[1]
خداوندا، در کتابى که فروفرستاده‌اى، فرموده‌اى: «ماه رمضان، ماهى است که در آن قرآن براى هدایت مردم و به‌عنوان نشانه‌هاى روشن از هدایت و جداسازى [حقّ از باطل] فروفرستاده شده است.»
فَعَظَّمْتَ حُرْمَهَ شَهْرِ رَمَضَانَ بِمَا أَنْزَلْتَ فِیهِ مِنَ الْقُرْآنِ وَ خَصَصْتَهُ بِلَیْلَهِ الْقَدْرِ وَ جَعَلْتَهَا خَیْراً مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ
و با فروفرستادن قرآن، حرمت ماه رمضان را بزرگ داشته و آن را به شب قدر اختصاص دادى و شب قدر را بهتر از هزار ماه قرار دادى.
اللَّهُمَّ وَ هَذِهِ أَیَّامُ شَهْرِ رَمَضَانَ قَدِ انْقَضَتْ وَ لَیَالِیهِ قَدْ تَصَرَّمَتْ وَ قَدْ صِرْتُ
خدایا، این روزهاى ماه رمضان است که سپرى گردید و شبهاى آنکه به سر آمد
یَا إِلَهِی مِنْهُ إِلَى مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّی وَ أَحْصَى لِعَدَدِهِ مِنَ الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ
و-اى معبود من-وضع من در رابطه با این ماه، به جایى رسیده که خود آگاه‌تر و از همه‌ى مردم شمارنده‌ترى.
فَأَسْأَلُکَ بِمَا سَأَلَکَ بِهِ مَلَائِکَتُکَ الْمُقَرَّبُونَ وَ أَنْبِیَاؤُکَ الْمُرْسَلُونَ وَ عِبَادُکَ الصَّالِحُونَ
پس به آنچه فرشتگان مقرّب درگاه و پیامبران فرستاده‌شده و بندگان شایسته‌ات درخواست نموده‌اند،
أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَفُکَّ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ وَ تُدْخِلَنِی الْجَنَّهَ بِرَحْمَتِکَ
از تو خواستارم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستى و مرا از آتش جهنّم آزاد کنى و به رحمت خود در بهشت وارد سازى
وَ أَنْ تَتَفَضَّلَ عَلَیَّ بِعَفْوِکَ وَ کَرَمِکَ وَ تَتَقَبَّلَ تَقَرُّبِی وَ تَسْتَجِیبَ دُعَائِی
و به گذشت و بزرگوارى‌ات بر من تفضّل کنى و تقرّبم را بپذیرى و دعایم را اجابت کنى
وَ تَمُنَّ عَلَیَّ بِالْأَمْنِ یَوْمَ الْخَوْفِ مِنْ کُلِّ هَوْلٍ أَعْدَدْتَهُ لِیَوْمِ الْقِیَامَهِ
و در روز بیم از تمام گرفتارى‌هایى که براى روز قیامت فراهم آورده‌اى، ایمنى خود را بر من ارزانى دارى.
إِلَهِی وَ أَعُوذُ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ بِجَلَالِکَ الْعَظِیمِ أَنْ یَنْقَضِیَ أَیَّامُ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ لَیَالِیهِ
معبودا، و به روى [اسما و صفات، یا ذات]باکرامت و به شکوه بزرگت پناه می‌برم از اینکه روزها و شبهاى ماه رمضان به‌سر آید
وَ لَکَ قِبَلِی تَبِعَهٌ أَوْ ذَنْبٌ تُؤَاخِذُنِی بِهِ أَوْ خَطِیئَهٌ تُرِیدُ أَنْ تَقْتَصَّهَا مِنِّی لَمْ تَغْفِرْهَا لِی
در حالى که پیامد سوء یا گناهى داشته باشم که مرا بدان کیفر دهى یا خطایى که بخواهى در برابر آن از من قصاص بکشى و نیامرزیده باشى.
سَیِّدِی سَیِّدِی سَیِّدِی أَسْأَلُکَ یَا لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ إِذْ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ
سرور من سرور من سرور من، اى خدایى که معبودى جز تو نیست، از تو درخواست می‌کنم، زیرا معبودى جز تو وجود ندارد،
إِنْ کُنْتَ رَضِیتَ عَنِّی فِی هَذَا الشَّهْرِ فَازْدَدْ عَنِّی رِضًى وَ إِنْ لَمْ تَکُنْ رَضِیتَ عَنِّی فَمِنَ الْآنَ فَارْضَ عَنِّی
اگر در این ماه از من خشنود گردیده‌اى، بر خشنودى‌ات ازمن بیفزا؛ و اگر از من خرسند نگردیده‌اى، از هم‌اکنون از من خرسند شو،
یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ یَا اللَّهُ یَا أَحَدُ یَا صَمَدُ یَا مَنْ (لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ)[2]
اى مهربانترین مهربانان. اى خدا اى بى‌همتا اى بى‌نیاز اى خدایى که نه زاده‌اى و نه زاده شده‌اى و هیچ همتایى براى تو وجود ندارد.
وَ أَکْثِرْ أَنْ تَقُولَ
نیز این دعا را بسیار تکرار کن:
أَیْ [یَا] مُلَیِّنَ الْحَدِیدِ لِدَاوُدَ عَلَیْهِ السَّلَامُ یَا کَاشِفَ الضُّرِّ وَ الْکَرْبِ الْعِظَامِ عَنْ أَیُّوبَ عَلَیْهِ السَّلَامُ
اى نرم‌کننده‌ى آهن براى حضرت داوود-درود بر او-، اى برکنارزننده‌ى رنجورى و اندوه‌هاى بزرگ از حضرت ایوب-درود بر او-،
أَیْ مُفَرِّجَ هَمِّ یَعْقُوبَ عَلَیْهِ السَّلَامُ أَیْ مُنَفِّسَ غَمِّ یُوسُفَ عَلَیْهِ السَّلَامُ
اى گشاینده‌ى دلگیرى حضرت یعقوب-درود بر او-، اى برطرف‌کننده‌ى غم حضرت یوسف-درود بر او-،
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا أَنْتَ أَهْلُهُ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ
بر محمّد و آل محمّد درود فرست، همان گونه که خود شایسته‌ى آنى که بر همه‌ى آنان درود فرستى
وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ [أَهْلٌ] وَ لَا تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ
و آنچه زیبنده‌ى آنى با من کن و آنچه من سزاوار آنم با من مکن.
[1]) سوره البقره، آیه 185
[2]) سوره الاخلاص، آیات 3-4
دعای هر شب دهه آخر رمضان (بلدالامین)
لنتبع ذلک بِمَا ذَکَرَهُ اَلسَّیِّدُ اِبْنُ بَاقِی رَحِمَهُ اَللَّهُ فِی إِخْتِیَارِهِ مِنْ أَدْعِیَهِ اَلْعَشْرِ اَلْأَخِیرِ أَیْضاً
به دنبال آن، دعایی که سید بن باقى رحمه الله در اختیارش از دعاهای دهه آخر ماه رمضان نقل کرده و می خوانیم
وَ یَقُولُ هَذَا اَلدُّعَاءَ فِی کُلِّ لَیْلَهٍ مِنَ اَلْعَشْرِ اَلْأَخِیرِ اَلْعَاشِرَهَ
و در هر شب از دهه آخر ماه رمضان این دعا را می خوانی:
اَللَّهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ مُنْزِلَ اَلْقُرْآنِ هَذَا شَهْرُ رَمَضَانَ قَدْ تَصَرَّمَ أَیْ رَبِّ إِنِّی أَعُوذُ بِوَجْهِکَ اَلْکَرِیمِ
أَنْ یَطْلُعَ اَلْفَجْرُ مِنْ لَیْلَتِی هَذِهِ أَوْ یَخْرُجَ شَهْرُ رَمَضَانَ وَ لَکَ عِنْدِی تَبِعَهٌ أَوْ ذَنْبٌ تُرِیدُ
أَنْ تُعَذِّبَنِی بِهِ یَوْمَ أَلْقَاکَ إِلاَّ غَفَرْتَهُ لِی بِرَحْمَتِکَ وَ جُودِکَ یَا أَرْحَمَ اَلرَّاحِمِینَ
اَللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ وَ أَکْثِرْ وَ أَنْتَ قَائِمٌ وَ قَاعِدٌ
وَ رَاکِعٌ وَ سَاجِدٌ مِنْ قَوْلِکَ یَا مُدَبِّرَ اَلْأُمُورِ یَا بَاعِثَ مَنْ فِی اَلْقُبُورِ یَا مُجْرِیَ اَلْبُحُورِ
یَا مُلَیِّنَ اَلْحَدِیدِ لِدَاوُدَ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اِفْعَلْ بِی کَذَا وَ کَذَا اَلسَّاعَهَ اَلسَّاعَهَ
حَتَّى یَنْقَطِعَ اَلنَّفَسُ.
تا زمانیکه نفس قطع شود.