دعای روز بیستم ماه رمضان از مجموعه امام سجاد (ع)
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الرابع و العشرون فیما نذکره من زیادات و دعوات فی اللیله العشرین منه و یومها؛ فصل فیما یختص بالیوم العشرین من دعاء غیر متکرر، دعاء آخر فی هذا الیوم من مجموعه مولانا زین العابدین ص
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و چهارم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز بیستم ماه،فصل اول دعاهای مخصوص روز بیستم رمضان (دعای سوم) به نقل از مجموعه‌ى مولى امام زین العابدین-صلوات اللّه علیه-:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ یَا خَالِقَ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ یَا ذَا الْقُدْرَهِ وَ السُّلْطَانِ وَ الْعَظَمَهِ وَ الْجَبَرُوتِ وَ الْکِبْرِیَاءِ وَ الْمَلَکُوتِ
خدایا، از تو درخواست می‌کنم اى آفریننده‌ى تاریکى‌ها و نور، اى صاحب قدرت و تسلّط و بزرگى و شکوه و بزرگمنشى و سلطنت برتر،
یَا مَنْ (جَعَلَ اللَّیْلَ سَکَناً وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ حُسْباناً)[1] (وَ النُّجُومَ مُسَخَّراتٍ بِأَمْرِهِ)[2] لَکَ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ تَبَارَکْتَ وَ تَعَالَیْتَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ
اى خدایى که شب را مایه‌ى آرامش و خورشید و ماه را براى حساب‌رسى و ستارگان را رام فرمان خود قرار دادى و آفرینش و فرمان از آن تو است و بلندپایه و متعالى هستى اى پروردگار جهانیان،
یَا اللَّهُ یَا عَظِیمُ یَا کَرِیمُ یَا کَبِیرُ یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ یَا وَاحِدُ یَا أَحَدُ یَا فَرْدُ یَا وَتْرُ یَا صَمَدُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
اى خدا اى شکوهمند اى بزرگوار اى بزرگ اى زنده اى پاینده اى یگانه اى بى‌همتا اى یکتا اى تک اى بى‌نیاز، بر محمّد و آل محمّد درود فرست
وَ اسْتَجِبْ فِیمَا دَعَوْتُکَ وَ أَعْطِنِی مَا سَأَلْتُکَ فَإِنَّکَ (تَرْزُقُ مَنْ تَشاءُ بِغَیْرِ حِسابٍ)[3]
و دعاهایم را که به درگاهت کردم، مستجاب و آنچه از تو خواستم عطا کن، زیرا تو هرچه بخواهى بدون حساب روزى می‌دهى.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ إِنَّکَ (أَهْلُ التَّقْوى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَهِ)[4]
خدایا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست و آنچه خود زیبنده‌ى آنى، انجام ده که تو اهل تقوا و آمرزش هستى
وَ اجْعَلْنِی مِمَّنْ تَنْتَصِرُ بِهِ لِدِینِکَ وَ تَقْتُلُ بِهِ عَدُوَّکَ فِی الصَّفِّ الَّذِی وَصَفْتَ أَهْلَهُ فِی کِتَابِکَ
و مرا از کسانى قرار ده که به‌وسیله‌ى او دینت را یارى می‌دهى و دشمنت را به نابودى می‌کشانى، و در صفى که اهل آن را در کتابت چنین ستوده‌اى:
(کَأَنَّهُمْ بُنْیانٌ مَرْصُوصٌ)[5] فِی أَحَبِّ خَلْقِکَ إِلَیْکَ فِی أَحَبِّ الْمَوَاطِنِ إِلَیْکَ
«گویى آنان بنیان سربین هستند.» و در میان محبوب‌ترین آفریدگان و در محبوب‌ترین مکان‌ها نزد تو
وَ ارْزُقْنِی سَفْکَ دِمَاءِ الْمُشْرِکِینَ وَ النَّاکِثِینَ وَ الْقَاسِطِینَ وَ الْمَارِقِینَ وَ الْفَاسِقِینَ [وَ النَّابِذِینَ] وَ الْکَافِرِینَ وَ الْمُبَدِّلِینَ
و ریختن خون مشرکان و پیمان‌شکنان و ستمگران و خوارج و فاسقان [و رهاکنندگان]و کافران و تغییردهندگان [پیمان خود با خدا]را روزه‌ام کن
وَ ثَبِّتْ رَجَاءَکَ فِی قَلْبِی وَ ثَبِّتْ قَدَمَیَّ وَ أَفْرِغِ الصَّبْرَ عَلَیَّ وَ عَلَى ذَلِکَ فَقَوِّنِی
و امیدت را در دلم استوار بدار و گامم را ثابت کن و شکیبایى را بر دلم بریز و در این‌باره به من نیرومندى بخش
وَ فِی صُدُورِ الْکَافِرِینَ فَعَظِّمْنِی وَ لِلْمُؤْمِنِینَ فَذَلِّلْنِی وَ حَبِّبْ إِلَیَّ مَنْ أَحْبَبْتَ وَ بَغِّضْ إِلَیَّ مَنْ أَبْغَضْتَ
و مرا در دل کافران بزرگ و نزد مؤمنان خوار، و دوستان خود را محبوب من بگردان و دشمنان خود را مبغوض من بکن
وَ وَفِّقْنِی لَأَحَبِّ الْأَمْرِ إِلَیْکَ وَ أَرْضَاهَا لَدَیْکَ وَ أَفْضَلِهَا عِنْدَکَ إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
و به محبوب‌ترین و موردپسندترین و برترین کارها نزد خود موفق بدار، به راستى که تو بر هر چیز توانایى.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَعْتِقْنِی مِنَ النَّارِ فَإِنِّی مِنْکَ إِلَیْکَ أَفِرُّ
خدایا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست و مرا از آتش جهنّم آزاد کن، زیرا من از تو به‌سوى تو می‌گریزم
فَلَسْتُ أَخَافُ بِغَیْرِ [غَیْرَ] عَدْلِکَ فَإِیَّاکَ أَسْأَلُ بِکَ لِأَنَّکَ [إِنَّهُ] لَیْسَ أَحَدٌ إِلَّا دُونَکَ
و به جز عدل و داد تو از چیزى نمی‌هراسم، پس از تو به تو خواهانم، زیرا همه جز تو پایین‌تر از تواند
وَ أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِنِعْمَتِکَ وَ أَدُلُّ عَلَیْکَ بِإِحْسَانِکَ فَاغْفِرْ لِی مَا سَتَرْتَ مِنْ غَیْرِکَ مِنْ ذَنْبٍ
و به نعمت تو به درگاه تو نزدیکى و با نیکى تو بر تو راهنمایى می‌جویم، پس آنچه از گناه من که از غیر تو پوشیدم
وَ بَارَزْتُکَ بِخَطِیئَتِی مِنْ جَهْلِی لِلَّذِی خِفْتُ مِنْ خَلْقِکَ وَ رَجَوْتُ مِنْ عَفْوِکَ فَأَمِنْتُ تَعْجِیلَ نَقِمَتِکَ
و خطاهایى که به واسطه‌ى نادانى‌ام از آفریده‌هاى تو ترسیدم و به امید گذشت تو آشکارا به
مبارزه با تو برخاستم و از شتاب در کیفرت احساس ایمنى کردم، بیامرز
فَأَوْجِبْ لِی مَا طَمِعْتُ فِیهِ مِنْ رَحْمَتِکَ إِذْ عَلِمْتَ ذَلِکَ مِنِّی أَنَّهُ کَذَلِکَ مَعَ عِلْمِی بِأَنَّکَ تَرَانِی فِی جَمِیعِ حَالاتِی
و آنچه از رحمتت درباره‌ى آن آزمندم بر من بایسته گردان، زیرا خود می‌دانى که چنین بوده است و باوجود آگاهى من از این‌که در همه‌ى حالات مرا می‌بینى
لَا أَقْدِرُ أَسْتَتِرُ مِنْکَ فِی لَیْلٍ وَ لَا نَهَارٍ فِی بَرٍّ وَ لَا بَحْرٍ وَ لَا بِخَرْقٍ مِنَ الْأَرْضِ وَ لَا سَمَاءٍ وَ لَا سَهْلٍ وَ لَا جَبَلٍ
و نمی‌توانم در شب و روز، خشکى و دریا، در شکاف زمین یا آسمان، و در بیابان یا کوهستان خود را از تو پنهان کنم
وَ لِأَنَّهُ لَا یُوَارِی مِنْکَ لَیْلٌ دَاجٍ وَ لَا سَمَاءٌ ذَاتُ أَبْرَاجٍ وَ لَا بَحْرٌ ذُو أَمْوَاجٍ وَ لَا أَرْضٌ ذَاتُ فِجَاجٍ وَ لَا جِبَالٌ ذَاتُ أَنْبَاجٍ
و شب تاریک و آسمان داراى برج‌ها و دریاى موج‌خیز و زمین داراى راه‌ها و کوه‌هاى [بلند]که صداها را منعکس می‌کنند نیز نمی‌توانند مرا از تو پنهان بدارند
عَارِفٌ بِرُبُوبِیَّتِکَ مُقِرٌّ بِوَحْدَانِیَّتِکَ أَحَطْتَ خُبْراً بِأَهْلِ سَمَاوَاتِکَ وَ أَرْضِکَ لَا یَشْغَلُکَ شَیْءٌ عَنْ شَیْءٍ
و به پروردگارى تو شناسا هستم و به یگانگى‌ات اعتراف دارم. آگاهى تو آسمانیان و زمینیان را فراگرفته است و هیچ‌چیز نمی‌تواند تو را از چیز دیگر به خود مشغول کند،
لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ وَحْدَکَ لَا شَرِیکَ لَکَ وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّم
معبودى جز تو وجود ندارد، یگانه‌اى و شریکى براى تو وجود ندارد و بر هر چیز توانایى. درود و سلام خداوند بر سرورمان حضرت محمّد و خاندان او.
[1]) سوره الانعام، آیه 96
[2]) سوره الاعراف، آیه 54
[3]) سوره آل عمران، آیه 27
[4]) سوره المدثر، آیه 56
[5]) سوره الصف، آیه 4