دعای یا ذا المن و الاحسان یا ذا الجلال و الکرام یا ذا الجود و الافضال
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب التاسع عشر فیما نذکره من زیادات و دعوات فی اللیله الخامسه عشر و یومها؛ فصل فیما یختص بالیوم الخامس عشر من شهر رمضان من دعاء غیر متکرر؛ دعاء الیوم الخامس عشر من شهر رمضان
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب نوزدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز پانزدهم ماه: فصل اول دعاهای مخصوص روز پانزدهم ماه رمضان دعای اول روز پانزدهم
یَا ذَا الْمَنِّ وَ الْإِحْسَانِ یَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ یَا ذَا الْجُودِ وَ الْإِفْضَالِ یَا ذَا الطَّوْلِ
اى بخشنده و نیکوکار، اى شکوهمند و بزرگوار، اى صاحب جود و تفضّل، اى بخشنده،
یَا لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ظَهْرَ اللَّاجِینَ وَ أَمَانَ الْخَائِفِینَ
اى خدایى که معبودى جز تو وجود ندارد، تو پشتوانه‌ى پناهندگان و ایمنى‌بخش بیمناکان هستى.
إِنْ کُنْتَ کَتَبْتَنِی فِی أُمِّ الْکِتَابِ شَقِیّاً فَاکْتُبْنِی عِنْدَکَ سَعِیداً مُوَفَّقاً لِلْخَیْرِ وَ امْحُ اسْمَ الشَّقَاءِ عَنِّی
اگر در کتاب مادر و اصلى مرا بدبخت نوشته‌اى، اکنون مرا در نزد خود نیکبخت و موفق به انجام کارهاى خیر بنویس و نام بدبختى را در مورد من بزداى؛
فَإِنَّکَ قُلْتَ فِی الْکِتَابِ الَّذِی أَنْزَلْتَ عَلَى نَبِیِّکَ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
زیرا خود در کتابى که بر پیامبرت-درودهاى خداوند بر او و خاندان او-فروفرستاده‌اى، فرموده‌اى:
(یَمْحُوا اللَّهُ ما یَشاءُ وَ یُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْکِتابِ اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی طَیِّباً وَ اسْتَعْمِلْنِی صَالِحاً)[1]
«خداوند هرچه را بخواهد، می‌زداید و یا ثبت می‌کند و کتاب مادر و اصلى فقط نزد او است.»
اللَّهُمَّ امْنُنْ عَلَیَّ بِالرِّزْقِ الْوَاسِعِ الْحَلَالِ الطَّیِّبِ بِرَحْمَتِکَ تَکُونُ لَکَ الْمِنَّهُ عَلَیَّ
خداوندا، [روزى]پاکیزه روزى‌ام کن و در کار شایسته به کارم گیر. خدایا، به رحمت خود روزى گسترده، حلال و پاک خود را بر من ارزانى دار، روزى‌اى که منّت و بخششى از جانب تو بر من و موجب بى‌نیازى من از آفریده‌هایت گردد و خالص باشد
وَ تَکُونُ لِی غِنًى عَنْ خَلْقِکَ خَالِصاً لَیْسَ لِأَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ مِنْهُ [مِنْهُ مِنْ غَیْرِکَ] مِنْ غَیْرِکَ
و منّتى از هیچ‌کس از آفریده‌هایت غیر تو با آن همراه نباشد [هیچ‌چیز از آن از هیچ‌یک از آفریده‌هایت غیر تو نباشد]
وَ اجْعَلْنَا فِیهِ مِنَ الشَّاکِرِینَ وَ لَا تَفْضَحْنِی (یَوْمَ التَّلاقِ)[2]
و ما را در این [روز]از سپاسگزاران قرار ده و در روز ملاقات با خود رسوایم مساز.
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ السَّعَهَ فِی الدُّنْیَا وَ أَعُوذُ بِکَ مِنَ السَّرَفِ فِیهَا وَ أَسْأَلُکَ الزُّهْدَ فِی الدُّنْیَا
خداوندا، از تو گستردگى [روزى]در دنیا را خواهانم و از اسراف در آن به تو پناه می‌برم و از تو عدم تمایل به دنیا را خواهانم
وَ أَعُوذُ بِکَ مِنَ الْحِرْصِ عَلَیْهَا وَ أَسْأَلُکَ الْغِنَى فِی الدُّنْیَا وَ أَعُوذُ بِکَ مِنَ الْفَقْرِ فِیهَا
و از آزمندى به آن، به تو پناه می‌برم و از تو بى‌نیازى در دنیا را خواهانم و از نیازمندى در آن به تو پناه می‌برم.
اللَّهُمَّ إِنْ بَسَطْتَ عَلَیَّ فِی الدُّنْیَا فَزَهِّدْنِی فِیهَا وَ إِنْ قَتَّرْتَ عَلَیَّ رِزْقِی فَلَا تُرَغِّبْنِی فِیهَا
خداوندا، اگر [روزى را]در دنیا بر من گستراندى، نسبت به آن زاهد گردان؛ و اگر روزى‌ام را کم کردى، نسبت به آن متمایل مگردان.
[1]) سوره الرعد، آیه 39
[2]) سوره غافر، آیه 15