روزه و روزه داران در روایات، دارای ارزش و اهمیت خاصی می باشند.
امام صادق علیه السلام فرمود:
نَوْمُ الصَّائِمِ عِبَادَهٌ وَ صَمْتُهُ تَسْبِیحٌ وَ عَمَلُهُ مُتَقَبَّلٌ وَ دُعَاؤُهُ مُسْتَجَاب[1]
خواب روزه دار عبادت و سکوتش تسبیح و عملش مورد قبول و دعایش مستجاب است.
پیامبر اکرم (ص) فرمود:
إِنَّ لِلْجَنَّهِ بَاباً یدْعَی الرَّیانَ لَا یدْخُلُ مِنْهُ إِلَّا الصَّائِمُون[2]
برای بهشت دری است به نام «ریان» که فقط روزه داران از آن در وارد بهشت می شوند.
پیامبر اکرم (ص) فرمود:
قَالَ اللَّهُ تَبَارَک وَ تَعَالَی الصَّوْمُ لِی وَ أَنَا أَجْزِی بِهِ وَ لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ حِینَ یفْطِرُ وَ حِینَ یلْقَی رَبَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الَّذِی نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِیدِهِ لَخُلُوفُ فَمِ الصَّائِمِ عِنْدَ اللَّهِ أَطْیبُ مِنْ رِیحِ الْمِسْک[3]
خداوند تبارک و تعالی فرمود: روزه مخصوص من است و پاداش آن نیز به عهده من است و برای روزه دار دو سرور هست: یکی هنگامی که افطار می کند و دیگری زمانی که خدا را ملاقات می نماید. قسم به آن کسی که جان محمد در دست اوست بوی مخصوص دهان روزه دار از بوی خوش مشک در نزد خدا خوشبوتر است.
پی نوشت ها
[1] . بحارالانوار، ج 96، ص 253؛ من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 76.
[2] . بحارالانوار، ج 96، ص 252؛ معانى الاخبار، ح 17.
[3] . بحارالانوار، ج 96، ص 258.