پرسمان نماز

راه دائمی خوب بودن و به یاد خدا بودن از نظر قرآن چیست؟

شخصی گاهی بسیار نماز میخواند، ولی بعد از مدتی نماز را ترک میکند و از یاد خدا غافل میشود. راه دائمی خوب بودن و به یاد خدا بودن از نظر قرآن چیست؟

* افزون بر عوامل ترک نماز و راههای برخورد با تارک الصلوه که پیش از این گذشت(1)، باید توجه داشت: اگرچه از نظر قرآن یکی از مهمترین عوامل یاد خدا نماز خواندن است(2)، اما منظور از یاد خدا تنها ذکر لفظی نیست، بلکه خدا را در درون جان حاضر دیدن و به یاد علم و قدرت بیپایان و رحمت وسیعش بودن است؛ انسان در این موقع، احساس میکند تکیهگاه نیرومندی دارد و هیچ قدرتی در برابر آن مقاومت نمیکند، پس برای این که از خدا غافل نشویم، باید او را در دل فراوان یاد کنیم. «واذکُروا اللّهَ کَثیرًا لَعَلَّکُم تُفلِحون؛(انفال،45) و خداوند را فراوان یاد کنید تا رستگار شوید.» (3)
یکی دیگر از راههای مداومت بر ادای نماز این است که خودمان را به نماز اول وقت عادت بدهیم. میتوانیم نذر کنیم که مثلا (تا یک هفته اگر نمازم را اول وقت نخواندم برای خدا بر من [واجب] باشد که صد تومان در راه خدا بدهم.» پس از موفقیت در هفته اول، برای هفته دوم و… خواندن کتابهای مفیدی چون: حق الیقین تألیف علامه مجلسی، و منازل الاخره نوشته حاج شیخ عباس قمی و… قطعاً مؤثر است.
علاوه بر آن معاشرت و دوستی با انسانهای مقید به نماز و در صورت امکان، کم کردن و حتی قطع رابطه با انسانهایی که نماز نمیخوانند، در اشتیاق انسان به عبادت خدا بسیار مفید و مؤثر است.
توجه به آثار و برکات نماز، پیآمدهای زیانبار ترک نماز و راه لذت بردن از خواندن نماز؛ تا اندازه بسیاری انسان را به هم صحبتی با خدا سوق میدهد(4).
در ضمن مشکلات مادی و سرخوردگی روحی را نیز به کمی تلاش و مشورت با افراد آگاه میتوان برطرف نمود.
————————————————————————————
1. ر.ک، نحوه برخورد با تارک الصلاه از همین کتاب.
2. سوره طه آیه 14.
3. «واذکُروا اللّهَ کَثیرًا لَعَلَّکُم تُفلِحون؛(انفال،45) و خداوند را فراوان یاد کنید تا رستگار شوید.» «فَاِذا قَضَیتُمُ الصَّلوهَ فَاذکُروا اللّهَ قِیـمـًا وقُعودًا وعَلی جُنوبِکُم؛(نساء،103) و چون نماز را به جای آوردید، خدا را [در همه حال] ایستاده و نشسته و بر پهلو آرمیده، یاد کنید…» ر.ک: آیت الله مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج 7، ص 194 و 195.
4. ر.ک: آثار و فوائد نماز و نیز بحارالانوار، ج 79، ص 202 و 207 و 224.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا