جهان آخرت تا چه زمانى ادامه دارد؟
میل به زندگى جاودانه و همیشگى، در فطرت همه انسان ها نهفته است.
خداوند منّان، انسان ها را به گونه اى آفریده که دوست دارند همیشه زنده بوده و تا ابد زندگى کنند، اما از آن جا که عمر انسان در این جهان محدود و کوتاه است، خداوند براى این که انسان را به آرزوى جاودانه اش ـ که سعادت همیشگى و پایدار است ـ برساند، جهان جاودانه، پایدار و برتر آخرت را آفرید و در این جهان، با فرستادن پیامبران از انسان ها دعوت کرد تا خود را براى ورود به آن جهان آماده کنند؛ قرآن در این باره می فرماید: (وَ أُزْلِفَتِ الْجَنَّهُ لِلْمُتَّقِینَ غَیرَ بَعِید … * …. * ادْخُلُوهَا بِسَلَـم ذَ لِکَ یوْمُ الْخُلُود * لَهُم مَّا یشَآءُونَ فِیهَا وَ لَدَینَا مَزِیدٌ)[37]؛ بهشت را براى پرهیزگاران نزدیک آورند تا دور نباشند. این همان وعده اى است که به هر پرهیزگارى داده شده بود. آنهایى که در نهان، از خداى رحمان بترسند و با دلى توبه کار آماده باشند، به سلامت وارد بهشت شوند که این روز جاودانگى است. در آن جا هر چه بخواهند هست و از آن بیشتر [نیز] نزد ما وجود دارد. لذا این میل فطرى، به جا و پسندیده است و بر همین اساس، جهان آخرت ابدى و پایان ناپذیر است.
—————
[37] ق، آیه 31، 34 و 35.