چرا در قیامت پرسش از گنه کاران سخت تر و شدیدتر از نیکوکاران است؟
(فَأَمّا مَن أُوتِىَ کِتـبَهُ بِیمِینِهِ * فَسَوفَ یحَاسَبُ حِسابًا یسِیرًا)[16]؛ پس کسى که نامه اعمالش به دست راستش داده شود، به زودى حساب آسانى براى او می شود.
مؤمنان، کسانى هستند که در مدار اصلى آفرینش، همان مدارى که خداوند براى انسان و سرمایه ها و نیروهاى او تعیین کرده، حرکت می کنند و کوشش آنها، همواره براى خدا و سعى و حرکتشان به سوى اوست و همین امر، موجب پاکى عمل، صحت ایمان و نجات در قیامت است که باعث می شود حسابش آسان و پرسش هایى کم داشته باشند و خداوند، هنگام سنجش و حساب رسى اعمال، حساب را بر آنها آسان می گیرد و به خاطر ایمان و عمل صالح از لغزش هایشان می گذرد، امّا از آن جا که گنه کاران غرورى آمیخته با غفلت و بى خبرى از خدا داشتند و به جهت دل بستگى سخت به دنیا و بى اعتنایى به جهان پس از مرگ، شادمانى می کردند و هر عملى را که دلشان می خواست انجام می دادند، مستوجب حساب رسى دقیق تر و پرسش هاى بیشترى هستند؛ مانند دانش آموزى که تکالیفش را معمولا انجام نمی دهد.[17]
—————
[16] انشقاق، آیه 7 و 8.
[17] ر.ک: تفسیر نمونه، ج 26، ص 301.