چرا حال ما که قرآن می‌خوانیم با آن کسى که نمی‌خواند فرقى نمی‌کند؟

می‌گویند: قرائت قرآن یکى از واجبات است و باید قرآن را خواند. ما هم می‌خوانیم، ولى چرا حال ما که قرآن می‌خوانیم با آن کسى که نمی‌خواند فرقى نمی‌کند؟ من که قرآن می‌خوانم در امتحانات خود موفق می‌شوم و آن هم که قرآن نمی‌خواند، در امتحانات خود موفق می‌شود، پس چه فایده‌اى دارد؟

خداوند متعال می‌فرماید: (فَاقرَءواْ ما تَیسَّرَ مِنَ القُرءان)؛[30] هر چه از قرآن میسّر می‌شود بخوانید.
قرآن، کتاب الهى و وسیله نجاتى است که از طرف خداوند براى هدایت و تکامل انسان‌ها نازل شده است، تا آن را بخوانند و بفهمند و با عمل به دستورهایش رستگار و سعادت‌مند شوند.
باید توجه کرد هر عملى اثر خاصى دارد. خواندن و انس با قرآن آثار فراوانى در انسان دارد و باعث رشد معنوى و برکت و موفقیت بیشتر در کارهاى وى می‌شود و در نهایت، به بهترین راه هدایت می‌شود، ولى اثر آن قبول شدن در امتحان نیست و این‌گونه نیست که هر کس قرآن نخواند در امتحان قبول نشود. قبول شدن در امتحان اثر و ثمره سعى و تلاش و کوشش انسان است. هر کس سعى و تلاش کند، درسش را خوب بخواند، امتحان را خوب پاسخ بدهد، قبول خواهد شد و هر کس تنبلى کند و درسش را نخواند در امتحان موفق نخواهد شد؛ چنان‌که خداوند می‌فرماید: (واَن لَیسَ لِلاِنسـنِ اِلاّ ما سَعى * واَنَّ سَعیهُ سَوفَ یرى)؛[31] و این‌که براى آدمی پاداشى جز آن چه با کوشش خودش انجام داده نخواهد بود * و البته انسان پاداش سعى و عمل خودش را به زودى خواهد دید.
بنابراین شما که قرآن می‌خوانید، از برکات و آثار خاص آن بهره می‌برید که هزاران‌بار ارزشمندتر از قبولى در امتحان و مانند آن است، در حالى که آن‌ها که از قرائت قرآن محرومند از این آثار و برکات بى‌نصیبند.
—————
[30]‌. مزمل، آیه‌20.
[31]‌. نجم، آیات 39‌ـ‌40.