هود (ع)

هود علیه السلام

حضرت هود علیه السلام از پیامبران بزرگ الهی است که نسب او به سام فرزند حضرت نوح علیه السلام می رسد. هود در میان قوم خودش که به نام «قوم عاد» مشهور بودند، در سرزمین «احقاف» در جنوب غربی جزیره العرب، مابین یمن و حضرموت زندگی می کرد. قوم او مردمی قوی هیکل، ثروتمند و نیرومند بودند، باغ های سرسبز و سرزمین های آباد و درآمد سرشار و عمر طولانی داشتند و به انواع نعمت ها متنعم بودند، اما تدریجاً غفلت آن ها را گرفت و به سرکشی و طغیان و بت پرستی پرداختند. هود آن ها را به پرستش خدای یکتا دعوت کرد، زحمات بسیاری کشید. ولی آن ها دائماً او را اذیت و انکار می کردند و اصرار بر سرکشی و عناد داشتند. به او دیوانه و دروغگو گفتند و از او خواستند که آن عذابی را که وعده می دهد، بر آن ها نازل کند. کم کم قهر خدا نمایان شد، خشکسالی و قحطی چند سال در بین آن ها آمد و باران نبارید، تا روزی که ابری در آسمان پدیدار شد. بادی وزیدن گرفت. این باد در طی هفت شب و هشت روز، همه چیز را از ریشه کند، مردم مانند تنه های نخل بر زمین می افتادند و هر چیزی که بر روی زمین قرار داشت به امر پروردگار عالم، نابود شد. همه آن قوم تا آخرین نفر هلاک شدند. مدفن این پیغمبر خدا، در قبرستان وادی السلام در نجف می باشد.(1)
________________
1. رسولی محلاتی، قصص قرآن، ص 73؛ المیزان، ج2، ص 157.