کلمه طیبه

کلمه طیبه

مراد از کلام و گفتار و وعده خداوند که به آن عمل شده و این نمونه ای از کلمه طیبه است و خداوند آن را به درختی تشبیه کرده است که ریشه آن در زمین مستحکم است، شاخه های این درخت به طرف آسمان رشد می کند، میوه های آن دائمی است، در چهار فصل سال میوه دارد و هر زمان انسان دست به سوی آن دراز کند، ناامید و دست خالی باز نمی گردد، به فرمان خداوند بر اساس طبیعت و نظام آفرینش سیر می کند. برخی مفسران معتقدند که مراد از «کلمه طیبه»، کلمه طیبه «لا اله الا الله» است. این کلمه مبارک بسان شجره طیبه ای است که ریشه هایش مستحکم و استوار و شاخه هایش سر به آسمان کشیده است و در واقع درخت سعادت انسان محسوب می گردد. این درخت که همان حقیقت توحید است، قلب انسان را زنده می کند و همه بت ها را می شکند.(1) برخی از مفسّران بر این اعتقادند که مراد از کلمه طیبه «شخص مؤمن» است. در قرآن مجید، بر موجودات «کلمه الله» اطلاق شده است؛ مؤمن هم کلام الهی است.(2) برخی نیز آن را به امامان معصوم علیهم السلام تفسیر کرده اند. این بزرگواران شجره طیبه ای هستند که شاخسار وجودی آن ها سرشار از میوه هاست که هر کس به تاریخ زندگی شان، به مزار و حرمشان و به کلمات و سخنانشان، نزدیک شود و دست نیاز به سوی آن ها دراز کند، بی بهره نخواهد ماند.(3) علما، افکار پاک و سخن خوب از دیگر تفاسیری است که مفسران برای این عبارت بیان کرده اند.(4)
_______________________
1. طبرسی، مجمع البیان، ج 6، ص 312.
2. طوسی،التبیان، ج 6، ص 292.
3. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج 10، ص 340.
4. طباطبایی، المیزان، ج 23، ص 78 و 79.