چرا خداوند به وسیله حضرت جبرئیل قرآن را براى پیامبر اکرم(ص) می فرستاد؟
خداوند دانا و حکیم می فرماید: «شایسته هیچ انسانى نیست که خدا با او سخن بگوید، مگر از طریق وحى، یا از وراى [پشت] حجاب، یا رسولى می فرستد و به فرمان او آن چه را بخواهد وحى می کند، چرا که او بلند مقام و حکیم است».[23]
در آیه مذکور به سه روش ارتباط پیامبران بزرگ با خداوند مهربان اشاره شده که یکى از آن راه ها، سخن گفتن خداوند با پیامبر به شیوه وحى و الهام مرموز به قلب پیامبر می باشد. و شیوه دیگر این بود که گفتار خداوند از پس پرده غیب به گوش پیامبر اکرم(ص) می رسید. و گاهى نیز سخن خداوند توسط حضرت جبرئیل(ع) به پیامبر گرامی(ص) ابلاغ می شد.
این شیوه هاى سه گانه با توجّه به شرایط روحى و محیط، مکان، زمان و … بود؛ مثلاً گاهى اقتضاى پیام خداوند آن بود که به وسیله جبرئیل و گاهى از طریق وحى و رساندن به قلب پیامبر و یا از پس پرده غیب به پیامبر رسانده شود.[24]
افزون بر این، توجه به این نکته مفید است که جهان آفرینش، جهان اسباب و مسببات است.
—————
[23] شورى، آیه 51.
[24] ر.ک: محمدباقر سعیدى روشن، علوم قرآنى، ص 21؛ حسین جوان آراسته، درسنامه علوم قرآن، ص 70 و تفسیر نمونه، ج 20، ص 458 ـ 501.