غزوه احد
یکی از غزوه های مهم و بزرگ رسول خدا صلی الله علیه و آله در سال سوم هجری میباشد. سپاه قریش همراه با دلاوران ثقیف و دیگر قبائل که لشگری سه هزار نفری با تجهیزات فراوان را تشکیل میدادند از مکه خارج شدند. برای اینکه مبادا کسی از میدان جنگ فرار کند و باز گردد زنان را نیز همراه خود بردند تا بدانند که فرار از نبرد با اسیر شدن دختران و زنان آنان همراه است.(1) رسول خدا صلی الله علیه و آله نیز همراه با هزار نفر از مدینه خارج شد و به سمت کوه احد حرکت کرد و عده ای از مسلمانان را به عنوان نگهبان شکاف کوه گذاشت تا مشرکان از این نقطه مسلمانان را مورد حمله قرار ندهند. زمانی که قریش شکست خورد تیراندازان تنگه، متوجه غنائم شدند و کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله را فراموش کردند و تنگه را رها کرده و مشغول جمع آوری غنائم شدند. خالد بن ولید از این فرصت استفاده کرد و از همان شکاف به مسلمانان حمله کرد. در این جنگ حمزه عموی بزرگوار پیامبر صلی الله علیه و آله به شهادت رسید. امام علی علیه السلام نیز در این جنگ دفاع جانانه و دلاورانه از جان پیامبر صلی الله علیه نمود، آن گونه که همگان صدای جبرئیل را در آسمان ها می شنیدند که می گفت لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار؛ جوانمردی جز علی نیست و شمشیری جز ذوالفقار نیست.(2)
_____________________
1. تاریخ طبری، ج2، ص 190و
2. سید جعفر مرتضی؛ الصحیح من سیره النبی الاعظم، ج6، ص 106 ـ 111؛ تاریخ طبری، ج2، ص 192؛ ابن هشام؛ السیره النبویه، ج 3، ص 592؛ ابن اثیر، الکامل، ج2، ص 155.