خنس در کلام الله
امّ هانی می گوید :
امام ابو جعفر محمّد بن علیّ باقر (علیهما السلام) را دیدار کردم ودرباره ی این آیه: فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ الْجَوارِ الْکُنَّسِ (به آن ستارگان بازآینده و رونده های پنهان شونده سوگند نمی خورم) (سوره التکویر: ایات ۱۵ – ۱۶) از آن حضرت پرسیدم.
فرمود: خنّس، امامی است که در زمان خودش، هنگامی که اطّلاع مردم از او قطع میگردد، در سال ۲۶۰ پنهان میشود. سپس همچون ستاره ی نافذ در تاریکی شب آشکار میگردد. اگر آن دوران را درک کنی، دیده ات روشن میشود.
عنْ أُمِّ هَانِئٍ قَالَتْ لَقِیتُ أَبَا جَعْفَرٍ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ ع فَسَأَلْتُهُ عَنْ هَذِهِ الْآیَةِ- فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ الْجَوارِ الْکُنَّسِ
قالَ الْخُنَّسُ إِمَامٌ یَخْنِسُ فِی زَمَانِهِ عِنْدَ انْقِطَاعٍ مِنْ عِلْمِهِ عِنْدَ النَّاسِ سَنَةَ سِتِّینَ وَ مِائَتَیْنِ ثُمَّ یَبْدُو کَالشِّهَابِ الْوَاقِدِ فِی ظُلْمَةِ اللَّیْلِ فَإِنْ أَدْرَکْتِ ذَلِکِ قَرَّتْ عَیْنُکِ.
الکافی : ج 1 ص 341