امام حسین علیه السلام امانت پروردگار
روزى امیرمؤمنان بالاى منبر نشسته بودند که امام حسین علیه السلام وارد شدند. حضرت او را صدا زدند و از او خواستند که بر منبر برود، امام حسین علیه السلام بالاى منبر رفت و درباره هدایت و چراغ هدایت صحبت کرده و از منبر پایین آمدند. حضرت على علیه السلام او را در بغلش فشار داد و صورت حسین را بوسید و به مردم رو کرد و فرمود: این حسین در بین شما امانت خدا است، ببینید با این امانت چه مى کنید.[4]
پروردگار متعال شما را امین دانسته که این امانت را به شما داده است.
حالا باید با حضرت سید الشهداء چگونه معامله کرد؟ امام حسین علیه السلام در یک جمله فرمودند:
«لکم فىّ اسوة»[5]
من را در تمام برنامه هاى زندگیتان سر مشق قرار بدهید و در برابر مصائب و بلایا، صبور و راضى به رضاى حق باشید.
«الهى رضاً بقضائک، صبراً على بلائک»[6]
عاشقان جز پى بلا نروند
بر سر دار بى رضا نروند
شما مردم، بزرگ هستید و قدرت حرکت و رسیدن به معراج را دارید، بزرگى انسان در معراج و حرکت اوست واین معراج و حرکت در تقوا مى باشد نه مال و ریاست دنیا:
« إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَـیـکُمْ »[7]