شعر حافظ درباره ماه شعبان

نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد
عالم پیر دگر باره جوان خواهد شد

ارغوان جام عقیقى به سمن خواهد داد
چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد

این تطاول که کشید از غم هجران بلبل
تا سراپرده گل نعره‏زنان خواهد شد

گر ز مسجد به خرابات شدم، خرده مگیر
مجلس وعظ درازست و زمان خواهد شد

اى دل ار عشرت امروز به فردا فکنى
مایه نقد بقا را که ضمان خواهد شد؟

ماه شعبان منه از دست قدح کاین خورشید
از نظر تا شب عید رمضان خواهد شد

گل عزیز است غنیمت شمریدش صحبت
که به باغ آمد ازین راه و از آن خواهد شد

مُطربا مجلس انس است، غزل خوان سرود
چند گوئى که چنین رفت و چنان خواهد شد

«حافظ» از بهر تو آمد سوى اقلیم وُجود
قدمى نِه به وداعش که روان خواهد شد

شاعر:حافظ
منبع:خوشه‏ هاى طلائى‏، محمد على مجاهدى‏،قم:انتشارات مسجد جمکران‏:1380،صص111-114.