حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم تا قبل از آنکه در 27 رجب به افتخار سفیری خداوند نائل شود ،هیچ گاه در باطلی شرکت نجست،هرگز به گرد گناه نگشت از یاری حق کوتاهی نکرد و همواره بر آیین توحید استوار ماند.
در تاریخ آمده است که وقتی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم درسنین جوانی ،همراه با کاروان تجاری شام، به «بُحیرا» (راهب انصاری) برخورد و او پیامبر را به لات و عُزی ،دو بت مشهور مکه سوگند داد، حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) بر او پرخاش کرد و فرمود: «هرگز مرا به لات و عزی سوگند مده».(1)
بسیار اتفاق می افتاد که حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) در مکه ناپدید می شد ولی او را در غار حرا می یافتند که به عبادت و اطاعت خداوند سرگرم است و به مراسم عبادی خاصی که برای مکیان ناشناخته بود. مشغول. بهترین گواه بر یکتاپرستی پیامبر همان اعتکاف ایشان ،پیش از بعثت در غار حرا است(2)
پی نوشت:
(1)جعفر سبحانی، فروغ ابدیت، قم: دفتر تبلیغات اسلامی،ج8،1372،ج1،ص52؛ترجمه مقدمه ابن خلدون ،ج1،ص285و286.
(2).سید محمد تقی مدرسی،زندگی و سیمای حضرت محمد،ترجمه محمد صادق شریعت،موسسه فرهنگی انصار الحسین(ع) ،ج2،1372،ص22.
منبع:
بعثت نامه گردآورنده، محمد ر صافی، قم:صبح صادق،1383،ص148