سوره ۶۷: الملک
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
تَبَارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ الْمُلْکُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿۱﴾
پربرکت و زوال ناپذیر است کسی که حکومت جهان هستی به دست او است، و بر همه چیز قادر است. (۱)
الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ ﴿۲﴾
همان کسی که مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدامیک بهتر عمل میکنید و او شکست ناپذیر و بخشنده است. (۲)
الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَا تَرَى فِی خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِنْ تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِنْ فُطُورٍ ﴿۳﴾
همان کسی که هفت آسمان را بر روی یکدیگر آفرید، در آفرینش خداوند رحمان هیچ تضاد و عیبی نمیبینی، بار دیگر نگاه کن، آیا هیچ شکاف و خللی مشاهده میکنی ؟ (۳)
ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ کَرَّتَیْنِ یَنْقَلِبْ إِلَیْکَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِیرٌ ﴿۴﴾
بار دیگر (به عالم هستی) نگاه کن سرانجام چشمانت (در جستجوی خلل و نقصان ناکام مانده) به سوی تو باز میگردد در حالی که خسته و ناتوان است. (۴)
وَلَقَدْ زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّیَاطِینِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِیرِ ﴿۵﴾
ما آسمان پایین را با چراغهای پرفروغی زینت بخشیدیم، و آنها (شهب) را تیرهائی برای شیاطین قرار دادیم و برای آنان عذاب دوزخ فراهم ساختیم. (۵)
وَلِلَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿۶﴾
و برای کسانی که به پروردگارشان کافر شدند عذاب جهنم است و بد جایگاهی است. (۶)
إِذَا أُلْقُوا فِیهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِیقًا وَهِیَ تَفُورُ ﴿۷﴾
هنگامی که در آن افکنده میشوند صدای وحشتناکی از آن میشنوند و این در حالی است که پیوسته میجوشد. (۷)
تَکَادُ تَمَیَّزُ مِنَ الْغَیْظِ کُلَّمَا أُلْقِیَ فِیهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یَأْتِکُمْ نَذِیرٌ ﴿۸﴾
نزدیک است از شدت غضب پاره پاره شود، هر زمان گروهی در آن افکنده میشوند نگهبانان دوزخ از آنها سؤ ال میکنند: مگر انذارکننده الهی به سراغ شما نیامد! (۸)
قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءَنَا نَذِیرٌ فَکَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَیْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ کَبِیرٍ ﴿۹﴾
می گویند: آری، انذارکننده به سراغ ما آمد، ولی ما او را تکذیب کردیم و گفتیم خداوند هرگز چیزی نازل نکرده، و شما در گمراهی بزرگی هستید! (۹)
وَقَالُوا لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿۱۰﴾
و میگویند: اگر ما گوش شنوا داشتیم، یا تعقل میکردیم، جزء دوزخیان نبودیم. (۱۰)
فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لِأَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿۱۱﴾
اینجاست که به گناه خود اعتراف میکنند، دور باشند دوزخیان از رحمت خدا! (۱۱)
إِنَّ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿۱۲﴾
کسانی که از پروردگارشان در نهان میترسند آمرزش و اجر بزرگی دارند. (۱۲)
وَأَسِرُّوا قَوْلَکُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿۱۳﴾
گفتار خود را پنهان کنید یا آشکار (تفاوتی نمیکند) او به آنچه در دلها است آگاه است. (۱۳)
أَلَا یَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ ﴿۱۴﴾
آیا آن کسی که موجودات را آفریده از حال آنها آگاه نیست ؟ در حالی که او از اسرار دقیق با خبر، و نسبت به همه چیز عالم است. (۱۴)
هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِی مَنَاکِبِهَا وَکُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَإِلَیْهِ النُّشُورُ ﴿۱۵﴾
او کسی است که زمین را برای شما رام کرد، بر شانه های آن راه بروید، و از روزیهای خداوند بخورید، و بازگشت همه به سوی او است. (۱۵)
أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یَخْسِفَ بِکُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِیَ تَمُورُ ﴿۱۶﴾
آیا خود را از عذاب کسی که حاکم بر آسمان است در امان میدانید که دستور دهد زمین بشکافد و شما را فرو برد و دائما به لرزش خود ادامه دهد؟ (۱۶)
أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ کَیْفَ نَذِیرِ ﴿۱۷﴾
یا خود را از عذاب خداوند آسمان در امان میدانید که تندبادی مملو از سنگریزه بر شما فرستد، و به زودی خواهید دانست تهدیدهای من چگونه است ؟ (۱۷)
وَلَقَدْ کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿۱۸﴾
کسانی که پیش از آنها بودند (آیات الهی را) تکذیب کردند اما (ببین) مجازات من چگونه بود؟ (۱۸)
أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَى الطَّیْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَیَقْبِضْنَ مَا یُمْسِکُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ بَصِیرٌ ﴿۱۹﴾
آیا پرندگانی را که بالای سرشان گاه بالهای خود را گسترده و گاه جمع میکنند نگاه نکردند؟ جز خداوند رحمان کسی آنها را بر فراز آسمان نگه نمیدارد چرا که او به هر چیز بینا است. (۱۹)
أَمَّنْ هَذَا الَّذِی هُوَ جُنْدٌ لَکُمْ یَنْصُرُکُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْکَافِرُونَ إِلَّا فِی غُرُورٍ ﴿۲۰﴾
آیا کسی که لشکر شما است میتواند شما را در برابر خداوند یاری دهد، ولی کافران تنها گرفتار غرورند. (۲۰)
أَمَّنْ هَذَا الَّذِی یَرْزُقُکُمْ إِنْ أَمْسَکَ رِزْقَهُ بَلْ لَجُّوا فِی عُتُوٍّ وَنُفُورٍ ﴿۲۱﴾
یا آن کسی که شما را روزی میدهد اگر روزیش را باز دارد (چه کسی میتواند نیاز شما را تاءمین کند) ولی آنها در سرکشی و فرار از حقیقت لجاجت میورزند. (۲۱)
أَفَمَنْ یَمْشِی مُکِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّنْ یَمْشِی سَوِیًّا عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿۲۲﴾
آیا کسی که به رو افتاده حرکت میکند به هدایت نزدیکتر است یا کسی که راست قامت در صراط مستقیم گام برمی دارد؟! (۲۲)
قُلْ هُوَ الَّذِی أَنْشَأَکُمْ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِیلًا مَا تَشْکُرُونَ ﴿۲۳﴾
بگو او کسی است که شما را آفرید، و برای شما چشم و گوش و قلب قرار دارد اما کمتر سپاسگزاری میکنید. (۲۳)
قُلْ هُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الْأَرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿۲۴﴾
بگو: او کسی است که شما را در زمین خلق کرد، و به سوی او باز میگردید. (۲۴)
وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿۲۵﴾
آنها میگویند: اگر راست میگوئید این وعده قیامت چه زمانی است ؟ (۲۵)
قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿۲۶﴾
بگو علم آن مخصوص خدا است و من فقط بیم دهنده آشکار هستم. (۲۶)
فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَقِیلَ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ ﴿۲۷﴾
هنگامی که آن وعده الهی را از نزدیک میبینند صورت کافران زشت و سیاه میگردد و به آنها گفته میشود این همان چیزی است که تقاضای آن را داشتید. (۲۷)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِیَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِیَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ یُجِیرُ الْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿۲۸﴾
بگو: اگر خداوند من و تمام کسانی را که با من هستند هلاک کند یا مورد ترحم قرار دهد، چه کسی کافران را از عذاب دردناک پناه میدهد؟ (۲۸)
قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَیْهِ تَوَکَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿۲۹﴾
بگو: او خداوند رحمان است، ما به او ایمان آورده ایم، و بر او توکل کرده ایم و به زودی میدانید چه کسی در گمراهی آشکار است ؟ (۲۹)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْرًا فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِمَاءٍ مَعِینٍ ﴿۳۰﴾
بگو: به من خبر دهید اگر آبهای (سرزمین) شما در زمین فرو رود چه کسی میتواند آب جاری در دسترس شما قرار دهد؟ (۳۰)
سوره ۶۸: القلم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ ﴿۱﴾
ن، سوگند به قلم، و آنچه را با قلم مینویسند (۱)
مَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ ﴿۲﴾
به برکت نعمت پروردگارت تو مجنون نیستی. (۲)
وَإِنَّ لَکَ لَأَجْرًا غَیْرَ مَمْنُونٍ ﴿۳﴾
و برای تو اجر و پاداشی عظیم و همیشگی است. (۳)
وَإِنَّکَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِیمٍ ﴿۴﴾
و تو اخلاق عظیم و برجسته ای داری. (۴)
فَسَتُبْصِرُ وَیُبْصِرُونَ ﴿۵﴾
و به زودی تو میبینی و آنها نیز میبینند. (۵)
بِأَیْیِکُمُ الْمَفْتُونُ ﴿۶﴾
که کدامیک از شما مجنون هستید. (۶)
إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ﴿۷﴾
پروردگار تو بهتر از هر کس میداند چه کسی از راه او گمراه شده، و هدایت یافتگان را نیز بهتر میشناسد. (۷)
فَلَا تُطِعِ الْمُکَذِّبِینَ ﴿۸﴾
حال که چنین است از تکذیب کنندگان اطاعت مکن. (۸)
وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَیُدْهِنُونَ ﴿۹﴾
آنها دوست دارند نرمش نشان دهی تا آنها نرمش نشان دهند (نرمشی تواءم با انحراف از مسیر حق). (۹)
وَلَا تُطِعْ کُلَّ حَلَّافٍ مَهِینٍ ﴿۱۰﴾
و اطاعت از کسی که بسیار سوگند یاد میکند و پست است مکن (۱۰)
هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِیمٍ ﴿۱۱﴾
کسی که بسیار عیبجو و سخن چین است. (۱۱)
مَنَّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿۱۲﴾
و بسیار مانع کار خیر. و تجاوزگر، و گناهکار است. (۱۲)
عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِکَ زَنِیمٍ ﴿۱۳﴾
علاوه بر اینها کینه توز و پرخور و خشن و بدنام است. (۱۳)
أَنْ کَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِینَ ﴿۱۴﴾
مبادا به خاطر اینکه صاحب مال و فرزندان فراوان است از او پیروی کنی. (۱۴)
إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۵﴾
هنگامی که آیات ما بر او خوانده میشود میگوید اینها افسانه های خرافی پیشینیان است. (۱۵)
سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ ﴿۱۶﴾
به زودی ما بر بینی او علامت و داغ ننگ مینهیم. (۱۶)
إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ کَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِینَ ﴿۱۷﴾
ما آنها را آزمودیم همانگونه که صاحبان باغ را آزمایش کردیم، هنگامی که سوگند یاد کردند که میوه های باغ را صبحگاهان (دور از انظار مستمندان) بچینند. (۱۷)
وَلَا یَسْتَثْنُونَ ﴿۱۸﴾
و هیچ از آن استثنا نکنند. (۱۸)
فَطَافَ عَلَیْهَا طَائِفٌ مِنْ رَبِّکَ وَهُمْ نَائِمُونَ ﴿۱۹﴾
اما عذابی فراگیر (شبانه) بر تمام باغ آنها فرود آمد در حالی که همه در خواب بودند. (۱۹)
فَأَصْبَحَتْ کَالصَّرِیمِ ﴿۲۰﴾
و آن باغ سرسبز همچون شب سیاه و ظلمانی شد. (۲۰)
فَتَنَادَوْا مُصْبِحِینَ ﴿۲۱﴾
صبحگاهان یکدیگر را صدا زدند. (۲۱)
أَنِ اغْدُوا عَلَى حَرْثِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَارِمِینَ ﴿۲۲﴾
که به سوی کشتزار و باغ خود حرکت کنید اگر قصد چیدن میوه ها را دارید. (۲۲)
فَانْطَلَقُوا وَهُمْ یَتَخَافَتُونَ ﴿۲۳﴾
آنها حرکت کردند در حالی که آهسته با هم میگفتند. (۲۳)
أَنْ لَا یَدْخُلَنَّهَا الْیَوْمَ عَلَیْکُمْ مِسْکِینٌ ﴿۲۴﴾
مواظب باشید امروز حتی یک فقیر وارد بر شما نشود! (۲۴)
وَغَدَوْا عَلَى حَرْدٍ قَادِرِینَ ﴿۲۵﴾
آنها صبحگاهان تصمیم داشتند که با قدرت از مستمندان جلوگیری کنند. (۲۵)
فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ ﴿۲۶﴾
هنگامی که (وارد باغ شدند، و) آن را دیدند گفتند: ما راه را گم کرده ایم! (۲۶)
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۲۷﴾
(آری همه چیز به طور کامل از دست ما رفته) بلکه ما محرومیم. (۲۷)
قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُلْ لَکُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ ﴿۲۸﴾
یکی از آنها که از همه عاقلتر بود گفت: آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمیگوئید؟ (۲۸)
قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ ﴿۲۹﴾
گفتند: منزه است پروردگار ما، مسلما ما ظالم بودیم. (۲۹)
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَلَاوَمُونَ ﴿۳۰﴾
سپس آنها رو به هم کردند و به ملامت یکدیگر پرداختند. (۳۰)
قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا طَاغِینَ ﴿۳۱﴾
(و فریادشان بلند شد) گفتند: وای بر ما که طغیانگر بودیم. (۳۱)
عَسَى رَبُّنَا أَنْ یُبْدِلَنَا خَیْرًا مِنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ ﴿۳۲﴾
امیدواریم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن را بجای آن به ما بدهد، چرا که ما به او دل بسته ایم. (۳۲)
کَذَلِکَ الْعَذَابُ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿۳۳﴾
اینگونه است عذاب خداوند (در دنیا) و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر میدانستند. (۳۳)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿۳۴﴾
برای پرهیزکاران نزد پروردگارشان باغهای پرنعمت بهشت است (۳۴)
أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِینَ کَالْمُجْرِمِینَ ﴿۳۵﴾
آیا مؤ منان را همچون مجرمان قرار میدهیم ؟ (۳۵)
مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿۳۶﴾
شما را چه میشود؟ چگونه داوری میکنید؟ (۳۶)
أَمْ لَکُمْ کِتَابٌ فِیهِ تَدْرُسُونَ ﴿۳۷﴾
آیا کتابی دارید که از آن درس میخوانید؟ (۳۷)
إِنَّ لَکُمْ فِیهِ لَمَا تَخَیَّرُونَ ﴿۳۸﴾
که آنچه را شما انتخاب میکنید از آن شما است؟ (۳۸)
أَمْ لَکُمْ أَیْمَانٌ عَلَیْنَا بَالِغَةٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ إِنَّ لَکُمْ لَمَا تَحْکُمُونَ ﴿۳۹﴾
یا اینکه عهد و پیمان مؤ کد و مستمری تا روز قیامت بر ما دارید که هر چه را به نفع خود اختیار میکنید برای شما قرار میدهد؟ (۳۹)
سَلْهُمْ أَیُّهُمْ بِذَلِکَ زَعِیمٌ ﴿۴۰﴾
از آنها بپرس کدامیک از آنان چنین چیزی را تضمین میکند؟ (۴۰)
أَمْ لَهُمْ شُرَکَاءُ فَلْیَأْتُوا بِشُرَکَائِهِمْ إِنْ کَانُوا صَادِقِینَ ﴿۴۱﴾
یا اینکه معبودانی دارند (که آنها را شریک خدا قرار داده اند و برای آنان شفاعت میکنند) اگر راست میگویند معبودان خود را ارائه دهند. (۴۱)
یَوْمَ یُکْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَیُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا یَسْتَطِیعُونَ ﴿۴۲﴾
به خاطر بیاورید روزی را که ساق پاها از وحشت برهنه میگردد و دعوت به سجود میشوند اما قادر بر آن نیستند! (۴۲)
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ کَانُوا یُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ ﴿۴۳﴾
این در حالی است که چشمهای آنها (از شدت ندامت و شرمساری) به زیر افتاده و ذلت و خواری وجود آنها را فرا گرفته، آنها پیش از این دعوت به سجود میشدند در حالی که سالم بودند (ولی امروز دیگر توانائی آن را ندارند) (۴۳)
فَذَرْنِی وَمَنْ یُکَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِیثِ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۴۴﴾
اکنون مرا با آنها که این سخن را تکذیب میکنند رها کن و ما آنها را از آنجا که نمیدانند تدریجا به سوی عذاب پیش میبریم. (۴۴)
وَأُمْلِی لَهُمْ إِنَّ کَیْدِی مَتِینٌ ﴿۴۵﴾
و به آنها مهلت میدهم، چرا که نقشه های من محکم و دقیق است. (۴۵)
أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ ﴿۴۶﴾
یا اینکه تو از آنها مطالبه مزدی میکنی که پرداخت آن برای آنها سنگین است؟! (۴۶)
أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿۴۷﴾
یا اسرار غیب نزد آنها است، و آن را مینویسند (و به یکدیگر میدهند)؟ (۴۷)
فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تَکُنْ کَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَکْظُومٌ ﴿۴۸﴾
اکنون که چنین است صبر کن و منتظر فرمان پروردگارت باش و مانند صاحب ماهی (یونس) نباش (که در تقاضای مجازات قومش عجله کرد و گرفتار مجازات ترک اولی شد) در آن زمان که خدا را خواند در حالی که مملو از اندوه بود. (۴۸)
لَوْلَا أَنْ تَدَارَکَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ ﴿۴۹﴾
و اگر رحمت خدا به یاریش نیامده بود (از شکم ماهی) بیرون افکنده میشد در حالی که مذموم بود. (۴۹)
فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿۵۰﴾
ولی پروردگارش او را برگزید، و از صالحان قرار داد. (۵۰)
وَإِنْ یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿۵۱﴾
نزدیک است کافران هنگامی که آیات قرآن را میشنوند تو را با چشمان خود هلاک کنند و میگویند او دیوانه است! (۵۱)
وَمَا هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿۵۲﴾
در حالی که این (قرآن) جز مایه بیداری برای جهانیان نیست. (۵۲)
سوره ۶۹: الحاقة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْحَاقَّةُ ﴿۱﴾
آن روزی که مسلما واقع میشود. (۱)
مَا الْحَاقَّةُ ﴿۲﴾
چه روز واقع شدنی است؟ (۲)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿۳﴾
و تو چه میدانی آن روز تحقق یابنده چیست؟ (۳)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿۴﴾
قوم ثمود و عاد عذاب کوبنده الهی را انکار کردند. (۴)
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطَّاغِیَةِ ﴿۵﴾
اما قوم «ثمود» با عذابی سرکش هلاک شدند. (۵)
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ﴿۶﴾
و اما قوم «عاد» به وسیله تندبادی طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسیدند. (۶)
سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ﴿۷﴾
(خداوند) این تندباد را هفت شب و هشت روز پی در پی و بنیانکن بر آنها مسلط ساخت و (اگر آنجا بودی) میدیدی که آن قوم همچون تنه های پوسیده و تو خالی درختان نخل در میان این تندباد روی زمین افتاده و هلاک شده اند. (۷)
فَهَلْ تَرَى لَهُمْ مِنْ بَاقِیَةٍ ﴿۸﴾
آیا کسی از آنها را باقی میبینی ؟ (۸)
وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِکَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿۹﴾
و فرعون و کسانی که قبل از او بودند، و همچنین اهل شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) مرتکب گناهان بزرگ شدند. (۹)
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِیَةً ﴿۱۰﴾
با فرستاده رسول پروردگارشان مخالفت کردند، و خداوند نیز آنها را به عذاب شدیدی گرفتار ساخت. (۱۰)
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاکُمْ فِی الْجَارِیَةِ ﴿۱۱﴾
ما هنگامی که آب طغیان کرد شما را سوار بر کشتی کردیم. (۱۱)
لِنَجْعَلَهَا لَکُمْ تَذْکِرَةً وَتَعِیَهَا أُذُنٌ وَاعِیَةٌ ﴿۱۲﴾
تا آن را وسیله تذکری برای شما قرار دهیم، و گوشهای شنوا آن را نگهداری میکنند. (۱۲)
فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿۱۳﴾
به محض اینکه یکبار در صور دمیده شود، (۱۳)
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُکَّتَا دَکَّةً وَاحِدَةً ﴿۱۴﴾
و زمین و کوهها از جا برداشته شوند و یکباره درهم کوبیده و متلاشی گردند، (۱۴)
فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿۱۵﴾
در آن روز «واقعه عظیم» روی میدهد! (۱۵)
وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِیَ یَوْمَئِذٍ وَاهِیَةٌ ﴿۱۶﴾
آسمانها از هم میشکافند و سست میگردند و فرو میریزند. (۱۶)
وَالْمَلَکُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَةٌ ﴿۱۷﴾
فرشتگان در جوانب و کناره های آسمان قرار میگیرند. (و برای انجام ماموریتها آماده میشوند) و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل میکنند. (۱۷)
یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنْکُمْ خَافِیَةٌ ﴿۱۸﴾
در آن روز همگی به پیشگاه خدا عرضه میشوید، و چیزی از کارهای شما مخفی نمیماند. (۱۸)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا کِتَابِیَهْ ﴿۱۹﴾
اما کسی که نامه اعمالش به دست راست او است (از فرط خوشحالی و مباهات) فریاد میزند که (ای اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید. (۱۹)
إِنِّی ظَنَنْتُ أَنِّی مُلَاقٍ حِسَابِیَهْ ﴿۲۰﴾
من یقین داشتم که (قیامتی در کار است و) من به حساب اعمالم میرسم. (۲۰)
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿۲۱﴾
او در یک زندگی کاملا رضایتبخش قرار خواهد داشت. (۲۱)
فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿۲۲﴾
در بهشتی عالی، (۲۲)
قُطُوفُهَا دَانِیَةٌ ﴿۲۳﴾
که میوه هایش در دسترس است. (۲۳)
کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیَّامِ الْخَالِیَةِ ﴿۲۴﴾
(و به آنها گفته میشود) بخورید و بیاشامید گوارا در برابر اعمالی که در ایام گذشته انجام دادید. (۲۴)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَیَقُولُ یَا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ کِتَابِیَهْ ﴿۲۵﴾
اما کسی که نامه اعمال او به دست چپش داده شده میگوید: ای کاش هرگز نامه اعمالم به من داده نمیشد. (۲۵)
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِیَهْ ﴿۲۶﴾
و نمیدانستم حساب من چیست ؟ (۲۶)
یَا لَیْتَهَا کَانَتِ الْقَاضِیَةَ ﴿۲۷﴾
ای کاش مرگم فرا میرسید! (۲۷)
مَا أَغْنَى عَنِّی مَالِیَهْ ﴿۲۸﴾
مال و ثروتم هرگز مرا بینیاز نکرد، (۲۸)
هَلَکَ عَنِّی سُلْطَانِیَهْ ﴿۲۹﴾
قدرت من نیز از دست رفت! (۲۹)
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿۳۰﴾
او را بگیرید و در بند و زنجیرش کنید! (۳۰)
ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلُّوهُ ﴿۳۱﴾
سپس او را در دوزخ بیفکنید! (۳۱)
ثُمَّ فِی سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُکُوهُ ﴿۳۲﴾
بعد او را به زنجیری که هفتاد ذرع است ببندید! (۳۲)
إِنَّهُ کَانَ لَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِیمِ ﴿۳۳﴾
چرا که او هرگز به خداوند بزرگ ایمان نمیآورد. (۳۳)
وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿۳۴﴾
و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشویق نمینمود. (۳۴)
فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هَاهُنَا حَمِیمٌ ﴿۳۵﴾
لذا امروز در اینجا یار مهربانی ندارد. (۳۵)
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِینٍ ﴿۳۶﴾
و نه طعامی جز از چرک و خون. (۳۶)
لَا یَأْکُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ ﴿۳۷﴾
غذائی که جز خطاکاران آن را نمیخورند. (۳۷)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ﴿۳۸﴾
سوگند میخورم به آنچه میبینید. (۳۸)
وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ﴿۳۹﴾
و آنچه نمیبینید. (۳۹)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿۴۰﴾
که این قرآن گفتار رسول بزرگواری است. (۴۰)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِیلًا مَا تُؤْمِنُونَ ﴿۴۱﴾
و گفته شاعری نیست، اما کمتر ایمان میآورید. (۴۱)
وَلَا بِقَوْلِ کَاهِنٍ قَلِیلًا مَا تَذَکَّرُونَ ﴿۴۲﴾
و نه گفته کاهنی، هر چند کمتر متذکر میشوید. (۴۲)
تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۴۳﴾
بلکه کلامی است که از سوی پروردگار عالمیان نازل شده. (۴۳)
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ ﴿۴۴﴾
هرگاه او سخنی دروغ بر ما میبست، (۴۴)
لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ ﴿۴۵﴾
ما او را با قدرت گرفتیم، (۴۵)
ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ ﴿۴۶﴾
سپس رگ قلبش را قطع میکردیم! (۴۶)
فَمَا مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ ﴿۴۷﴾
واحدی از شما نمیتوانست مانع شود و از او حمایت کند. (۴۷)
وَإِنَّهُ لَتَذْکِرَةٌ لِلْمُتَّقِینَ ﴿۴۸﴾
این مسلما تذکری است برای پرهیزگاران. (۴۸)
وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْکُمْ مُکَذِّبِینَ ﴿۴۹﴾
و ما میدانیم که بعضی از شما آن را تکذیب میکنید. (۴۹)
وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿۵۰﴾
و این مایه حسرت کافران است. (۵۰)
وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْیَقِینِ ﴿۵۱﴾
و آن یقین خالص است. (۵۱)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿۵۲﴾
حال که چنین است بنام پروردگار بزرگت تسبیح گو. (۵۲)
سوره ۷۰: المعارج
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿۱﴾
تقاضا کننده ای تقاضای عذابی کرد که واقع شد! (۱)
لِلْکَافِرِینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿۲﴾
این عذاب مخصوص کافران است، و هیچکس نمیتواند آن را دفع کند. (۲)
مِنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ ﴿۳﴾
از سوی خداوند ذی المعارج است (خداوندی که فرشتگانش بر آسمانها صعود میکند). (۳)
تَعْرُجُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ ﴿۴﴾
فرشتگان و روح (فرشته مخصوص) به سوی او عروج میکنند در آن روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است. (۴)
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیلًا ﴿۵﴾
بنابراین صبر جمیل پیشه کن. (۵)
إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا ﴿۶﴾
زیرا آنها آن روز را دور میبینند. (۶)
وَنَرَاهُ قَرِیبًا ﴿۷﴾
و ما آن را نزدیک میبینیم! (۷)
یَوْمَ تَکُونُ السَّمَاءُ کَالْمُهْلِ ﴿۸﴾
همان روز که آسمان همچون فلز گداخته میشود. (۸)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ ﴿۹﴾
و کوهها مانند پشم رنگین متلاشی خواهد بود. (۹)
وَلَا یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیمًا ﴿۱۰﴾
و هیچ دوست صمیمی سراغ دوستش را نمیگیرد! (۱۰)
یُبَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ ﴿۱۱﴾
آنان را به آنها نشان میدهند (ولی هر کس گرفتار کار خویشتن است) چنان است که گنهکار دوست میدارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند. (۱۱)
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِیهِ ﴿۱۲﴾
و همسر و برادرش را. (۱۲)
وَفَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْوِیهِ ﴿۱۳﴾
و قبیله اش که همیشه از او حمایت میکردند. (۱۳)
وَمَنْ فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ یُنْجِیهِ ﴿۱۴﴾
و تمام مردم روی زمین را تا مایه نجاتش شود. (۱۴)
کَلَّا إِنَّهَا لَظَى ﴿۱۵﴾
اما هرگز چنین نیست شعله های سوزان آتش است. (۱۵)
نَزَّاعَةً لِلشَّوَى ﴿۱۶﴾
دست و پا و پوست سر را میکند و میبرد. (۱۶)
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى ﴿۱۷﴾
و کسانی را که به فرمان خدا پشت کردند صدا میزند. (۱۷)
وَجَمَعَ فَأَوْعَى ﴿۱۸﴾
و آنها که اموال را جمع و ذخیره کردند. (۱۸)
إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿۱۹﴾
انسان حریص و کم طاقت آفریده شده. (۱۹)
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿۲۰﴾
هنگامی که بدی به او رسد بیتابی میکند. (۲۰)
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا ﴿۲۱﴾
و هنگامی که خوبی به او رسد مانع دیگران میشود. (۲۱)
إِلَّا الْمُصَلِّینَ ﴿۲۲﴾
مگر نمازگزاران. (۲۲)
الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿۲۳﴾
آنها که نمازها را مرتبا بجا میآورند. (۲۳)
وَالَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ ﴿۲۴﴾
و آنها که در اموالشان حق معلومی است. (۲۴)
لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿۲۵﴾
برای تقاضا کنندگان و محرومان. (۲۵)
وَالَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿۲۶﴾
و آنها که به روز جزا ایمان دارند. (۲۶)
وَالَّذِینَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ ﴿۲۷﴾
و آنها که از عذاب پروردگارشان بیمناکند. (۲۷)
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَیْرُ مَأْمُونٍ ﴿۲۸﴾
چرا که هیچگاه خود را از عذاب پروردگار در امان نمیبینند. (۲۸)
وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿۲۹﴾
و آنها که دامان خویش را از بیعفتی حفظ میکنند. (۲۹)
إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ ﴿۳۰﴾
و آمیزش جنسی جز با همسران و کنیزان (که در حکم همسرند) ندارند ولی در بهره گیری از اینها مورد سرزنش نخواهند بود. (۳۰)
فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿۳۱﴾
و هر کس ماوراء این را طلب کند متجاوز است. (۳۱)
وَالَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿۳۲﴾
و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت میکنند. (۳۲)
وَالَّذِینَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿۳۳﴾
و آنها که قیام به ادای شهادت حق مینمایند. (۳۳)
وَالَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ ﴿۳۴﴾
و آنها که بر نماز مواظبت دارند. (۳۴)
أُولَئِکَ فِی جَنَّاتٍ مُکْرَمُونَ ﴿۳۵﴾
این افراد در باغهای بهشتی گرامیند. (۳۵)
فَمَالِ الَّذِینَ کَفَرُوا قِبَلَکَ مُهْطِعِینَ ﴿۳۶﴾
این کافران را چه میشود که با سرعت نزد تو میآیند. (۳۶)
عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِینَ ﴿۳۷﴾
از راست و چپ، گروه گروه (طمع بهشت دارند)! (۳۷)
أَیَطْمَعُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِیمٍ ﴿۳۸﴾
آیا هر یک از آنها طمع دارد که در بهشت پر نعمت الهی وارد شود؟ (۳۸)
کَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا یَعْلَمُونَ ﴿۳۹﴾
هرگز چنین نیست، ما آنها را از آنچه خودشان میدانند آفریده ایم! (۳۹)
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ ﴿۴۰﴾
سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادریم. (۴۰)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ خَیْرًا مِنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿۴۱﴾
بر اینکه جای آنها را به کسانی بدهیم که از آنها بهترند، و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد. (۴۱)
فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿۴۲﴾
آنها را به حال خود واگذار تا در باطل خود فرو روند، و بازی کنند، تا زمانی که روز موعود خود را ملاقات نمایند. (۴۲)
یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا کَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ یُوفِضُونَ ﴿۴۳﴾
همان روز که از قبرها به سرعت خارج میشوند، گوئی به سوی بتهایشان میدوند! (۴۳)
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِکَ الْیَوْمُ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿۴۴﴾
در حالی که چشمهای آنها از شدت وحشت به زیر افتاده، و پرده ای از ذلت و خواری آنها را پوشانده است (و به آنها گفته میشود) این همان روزی است که به شما وعده داده میشد. (۴۴)
سوره ۷۱: نوح
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَکَ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿۱﴾
ما نوح را به سوی قومش فرستادیم، و گفتیم: قوم خود را انذار کن پیش از آنکه عذاب دردناک به سراغشان آید. (۱)
قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿۲﴾
گفت: ای قوم! من برای شما بیم دهنده آشکاری هستم. (۲)
أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِیعُونِ ﴿۳﴾
که خدا را پرستش کنید، و از مخالفت او بپرهیزید، و مرا اطاعت نمائید. (۳)
یَغْفِرْ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ وَیُؤَخِّرْکُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا یُؤَخَّرُ لَوْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۴﴾
اگر چنین کنید خدا گناهانتان را میآمرزد، و تا زمان معینی شما را عمر میدهد، اما هنگامی که اجل الهی فرا رسد تاخیری نخواهد داشت اگر میدانستید. (۴)
قَالَ رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلًا وَنَهَارًا ﴿۵﴾
(نوح) گفت پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (به سوی تو) دعوت کردم. (۵)
فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلَّا فِرَارًا ﴿۶﴾
اما دعوت من چیزی جز فرار از حق بر آنها نیفزود! (۶)
وَإِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَارًا ﴿۷﴾
و من هر زمان آنها را دعوت کردم که ایمان بیاورند و تو آنها را بیامرزی انگشتان خویش را در گوشها قرار داده، و لباسهایشان را بر خود (پیچیدند، و در مخالفت اصرار ورزیدند، و شدیدا استکبار کردند. (۷)
ثُمَّ إِنِّی دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا ﴿۸﴾
سپس من آنها را آشکارا (به توحید و بندگی تو) دعوت کردم. (۸)
ثُمَّ إِنِّی أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا ﴿۹﴾
و پنهان آنها را به سوی تو خواندم. (۹)
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا ﴿۱۰﴾
به آنها گفتم از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است. (۱۰)
یُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَیْکُمْ مِدْرَارًا ﴿۱۱﴾
تا بارانهای پر برکت آسمان را پی درپی بر شما فرستد، (۱۱)
وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَلْ لَکُمْ جَنَّاتٍ وَیَجْعَلْ لَکُمْ أَنْهَارًا ﴿۱۲﴾
و شما را با اموال و فرزندان فراوان امداد کند، و باغهای سر سبز و نهرهای جاری در اختیارتان قرار دهد. (۱۲)
مَا لَکُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا ﴿۱۳﴾
چرا شما برای خدا عظمت قائل نیستید؟ (۱۳)
وَقَدْ خَلَقَکُمْ أَطْوَارًا ﴿۱۴﴾
در حالی که شما را در مراحل مختلف آفریده است. (۱۴)
أَلَمْ تَرَوْا کَیْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿۱۵﴾
آیا نمیدانید چگونه خداوند هفت آسمان را یکی بالای دیگری آفریده ؟ (۱۵)
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا ﴿۱۶﴾
و ماه را در میان آسمانها مایه روشنائی، و خورشید را چراغ فروزانی قرار داده است. (۱۶)
وَاللَّهُ أَنْبَتَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا ﴿۱۷﴾
و خداوند شما را همچون گیاهی از زمین رویانید! (۱۷)
ثُمَّ یُعِیدُکُمْ فِیهَا وَیُخْرِجُکُمْ إِخْرَاجًا ﴿۱۸﴾
سپس شما را به همان زمین باز میگرداند، و بار دیگر شما را خارج میسازد. (۱۸)
وَاللَّهُ جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا ﴿۱۹﴾
و خداوند زمین را برای شما فرش گسترده ای قرار داد. (۱۹)
لِتَسْلُکُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا ﴿۲۰﴾
تا از راههای وسیع و دره های آن بگذرید (و به هر نقطه میخواهید بروید). (۲۰)
قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِی وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ یَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا ﴿۲۱﴾
نوح (بعد از یاءس از هدایت آنها) عرض کرد پروردگارا! آنها نافرمانی من کردند، و از کسانی پیروی نمودند که اموال و فرزندانشان چیزی جز زیانکاری بر آنها نیفزوده. (۲۱)
وَمَکَرُوا مَکْرًا کُبَّارًا ﴿۲۲﴾
و (این رهبران گمراه) مکر عظیمی به کار بردند. (۲۲)
وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا ﴿۲۳﴾
و گفتند: دست از خدایان و بتهای خود بر ندارید، مخصوصا بتهای «ود» و «سواع» و «یغوث» و «یعوق» و «نسر» را رها نکنید! (۲۳)
وَقَدْ أَضَلُّوا کَثِیرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا ضَلَالًا ﴿۲۴﴾
و آنها گروه بسیاری را گمراه کردند خداوندا! ظالمان را جز ضلالت میفزا! (۲۴)
مِمَّا خَطِیئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ یَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا ﴿۲۵﴾
(آری سر انجام) همگی به خاطر گناهانشان غرق شدند، و در آتش دوزخ وارد گشتند، و جز خدا یاورانی برای خود نیافتند! (۲۵)
وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْکَافِرِینَ دَیَّارًا ﴿۲۶﴾
«نوح» گفت: پروردگارا! روی زمین احدی از کافران را زنده مگذار. (۲۶)
إِنَّکَ إِنْ تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبَادَکَ وَلَا یَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا کَفَّارًا ﴿۲۷﴾
چرا که اگر آنها را بگذاری بندگانت را گمراه میکنند، و جز نسلی فاجر و کافر به وجود نمیآورند. (۲۷)
رَبِّ اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا تَبَارًا ﴿۲۸﴾
پروردگارا! مرا بیامرز، و همچنین پدر و مادرم، و تمام کسانی را که با ایمان وارد خانه من شدند، و جمیع مردان و زنان باایمان را، و ظالمان را جز هلاکت میفزا! (۲۸)
سوره ۷۲: الجن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أُوحِیَ إِلَیَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا ﴿۱﴾
بگو به من وحی شده است که جمعی از «جن» به سخنانم گوش فرا داده اند، سپس گفته اند: ما قرآن عجیبی شنیده ایم! (۱)
یَهْدِی إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَلَنْ نُشْرِکَ بِرَبِّنَا أَحَدًا ﴿۲﴾
که به راه راست هدایت میکند، لذا ما به آن ایمان آورده ایم، و هرگز احدی را شریک پروردگارمان قرار نمیدهیم. (۲)
وَأَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا ﴿۳﴾
و اینکه بلند است مقام با عظمت پروردگار ما، و او هرگز برای خود همسر و فرزندی انتخاب نکرده است. (۳)
وَأَنَّهُ کَانَ یَقُولُ سَفِیهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا ﴿۴﴾
و اینکه سفیهان ما درباره خداوند سخنان ناروا میگفتند. (۴)
وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ کَذِبًا ﴿۵﴾
و اینکه ما گمان میکردیم که انس و جن هرگز دروغ بر خدا نمیبندند. (۵)
وَأَنَّهُ کَانَ رِجَالٌ مِنَ الْإِنْسِ یَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا ﴿۶﴾
و اینکه مردانی از بشر به مردانی از جن پناه میبردند، و آنها سبب افزایش گمراهی و طغیانشان میشدند. (۶)
وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا کَمَا ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ یَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا ﴿۷﴾
و اینکه آنها گمان کردند همانگونه که شما گمان میکردید که خداوند هرگز کسی را (به نبوت) مبعوث نمیکند. (۷)
وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِیدًا وَشُهُبًا ﴿۸﴾
و اینکه ما آسمان را جستجو کردیم، و همه را پر از محافظان قوی و تیرهای شهب یافتیم! (۸)
وَأَنَّا کُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ یَسْتَمِعِ الْآنَ یَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَصَدًا ﴿۹﴾
و اینکه ما پیش از این به استراق سمع در آسمانها مینشستیم. اما اکنون هر کس بخواهد استراق سمع کند شهابی را در کمین خود مییابد! (۹)
وَأَنَّا لَا نَدْرِی أَشَرٌّ أُرِیدَ بِمَنْ فِی الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا ﴿۱۰﴾
و اینکه (با این اوضاع و احوال) ما نمیدانیم آیا اراده شری درباره اهل زمین شده یا پروردگارشان اراده کرده است آنها هدایت کند. (۱۰)
وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَلِکَ کُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا ﴿۱۱﴾
و اینکه در میان ما افرادی صالح و افرادی غیر صالحند، و ما گروههای متفاوتی هستیم. (۱۱)
وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ نُعْجِزَ اللَّهَ فِی الْأَرْضِ وَلَنْ نُعْجِزَهُ هَرَبًا ﴿۱۲﴾
و اینکه ما یقین داریم هرگز نمیتوانیم بر اراده خداوند در زمین غالب شویم، و نمیتوانیم از پنجه قدرت او فرار کنیم. (۱۲)
وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَى آمَنَّا بِهِ فَمَنْ یُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلَا یَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا ﴿۱۳﴾
و اینکه ما هنگامی که هدایت قرآن را شنیدیم به آن ایمان آوردیم، و هر کس به پروردگارش ایمان بیاورد نه از نقصان میترسند و نه از ظلم. (۱۳)
وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَئِکَ تَحَرَّوْا رَشَدًا ﴿۱۴﴾
و اینکه گروهی از ما مسلمانان، و گروهی ظالمند، هر کس اسلام را اختیار کند راه راست را برگزیده. (۱۴)
وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَکَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا ﴿۱۵﴾
و اما ظالمان آتشگیره دوزخند! (۱۵)
وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِیقَةِ لَأَسْقَیْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا ﴿۱۶﴾
و اگر آنها (جن و انس) بر طریقه (ایمان) استقامت ورزند ما آنها را با آب فراوان سیراب میکنیم. (۱۶)
لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ وَمَنْ یُعْرِضْ عَنْ ذِکْرِ رَبِّهِ یَسْلُکْهُ عَذَابًا صَعَدًا ﴿۱۷﴾
هدف این است که ما آنها را با این نعمت فراوان بیازمائیم و هر کس از ذکر پروردگارش روی گردان شود او را به عذاب شدید و روز افزونی گرفتار میسازد. (۱۷)
وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا ﴿۱۸﴾
و اینکه مساجد از آن خدا است، در این مساجد احدی را با خدا نخوانید؟ (۱۸)
وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ کَادُوا یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَدًا ﴿۱۹﴾
و اینکه هنگامی که بنده خدا (محمد (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) به عبادت) برمی خاست، و او را میخواند گروهی سخت اطراف او جمع میشدند. (۱۹)
قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّی وَلَا أُشْرِکُ بِهِ أَحَدًا ﴿۲۰﴾
بگو: من تنها پروردگارم را میخوانم، و هیچکس را شریک او قرار نمیدهم. (۲۰)
قُلْ إِنِّی لَا أَمْلِکُ لَکُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا ﴿۲۱﴾
بگو: من مالک زیان و هدایتی برای شما نیستم. (۲۱)
قُلْ إِنِّی لَنْ یُجِیرَنِی مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا ﴿۲۲﴾
بگو: (اگر من بر خلاف فرمانش رفتار کنم) هیچکس مرا در برابر او پناه نمیدهد و پناهگاهی جز او نمییابم. (۲۲)
إِلَّا بَلَاغًا مِنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ﴿۲۳﴾
تنها وظیفه من ابلاغ از سوی خدا، و رساندن رسالات او است و هر کس نافرمانی خدا و رسولش کند آتش دوزخ از آن او است، جاودانه در آن میمانند. (۲۳)
حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا یُوعَدُونَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا ﴿۲۴﴾
(این کارشکنی کفار همچنان ادامه مییابد) تا زمانی که آنچه را به آنها وعده داده شده ببینند، آنگاه میدانند چه کسی یاورش ضعیفتر و جمعیتش کمتر است. (۲۴)
قُلْ إِنْ أَدْرِی أَقَرِیبٌ مَا تُوعَدُونَ أَمْ یَجْعَلُ لَهُ رَبِّی أَمَدًا ﴿۲۵﴾
بگو من نمیدانم آنچه به شما وعده داده شده نزدیک است، یا پروردگارم زمانی برای آن قرار میدهد؟! (۲۵)
عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلَى غَیْبِهِ أَحَدًا ﴿۲۶﴾
عالم الغیب او است، و هیچکس را بر اسرار غیبش آگاه نمیسازد، (۲۶)
إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا ﴿۲۷﴾
مگر رسولانی که آنها را برگزیده است و مراقبینی از پیش رو و پشت سر برای آنها قرار میدهد. (۲۷)
لِیَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَیْهِمْ وَأَحْصَى کُلَّ شَیْءٍ عَدَدًا ﴿۲۸﴾
تا بداند پیامبرانش رسالتهای پروردگارشان را ابلاغ کرده اند، و او به آنچه نزد آنها است احاطه دارد، و هر چیزی را احصا کرده است. (۲۸)
سوره ۷۳: المزمل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿۱﴾
ای جامه به خود پیچیده! (۱)
قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿۲﴾
شب را جز کمی، به پا خیز! (۲)
نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا ﴿۳﴾
نیمی از شب را، یا کمی از آن کم کن. (۳)
أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلًا ﴿۴﴾
یا بر نصف آن بیفزا، و قرآن را با دقت و تامل بخوان. (۴)
إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلًا ثَقِیلًا ﴿۵﴾
چرا که ما بزودی سخنی سنگین به تو القا خواهیم کرد! (۵)
إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِیلًا ﴿۶﴾
مسلّماً نماز و عبادت شبانه پابرجاتر و با استقامت‌تر است! (۶)
إِنَّ لَکَ فِی النَّهَارِ سَبْحًا طَوِیلًا ﴿۷﴾
و تو در روز تلاش مستمر و طولانی خواهی داشت. (۷)
وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ وَتَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلًا ﴿۸﴾
نام پروردگارت را یاد کن و تنها به او دل ببند. (۸)
رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَکِیلًا ﴿۹﴾
همان پروردگار شرق و غرب که معبودی جز او نیست، او را نگاهبان و وکیل خود انتخاب کن. (۹)
وَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِیلًا ﴿۱۰﴾
و در برابر آنچه آنها (دشمنان) میگویند شکیبا باش و به طرزی شایسته از آنها دوری نما. (۱۰)
وَذَرْنِی وَالْمُکَذِّبِینَ أُولِی النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِیلًا ﴿۱۱﴾
مرا با تکذیب کنندگان صاحب نعمت واگذار، و آنها را کمی مهلت ده! (۱۱)
إِنَّ لَدَیْنَا أَنْکَالًا وَجَحِیمًا ﴿۱۲﴾
که نزد ما غل و زنجیرها (آتش) دوزخ است. (۱۲)
وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِیمًا ﴿۱۳﴾
و غذائی گلوگیر، و عذابی دردناک! (۱۳)
یَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَکَانَتِ الْجِبَالُ کَثِیبًا مَهِیلًا ﴿۱۴﴾
در آن روز که زمین و کوهها سخت به لرزه میافتد، و کوهها (چنان درهم کوبیده میشود که) به شکل توده هائی از شن نرم درمی آید! (۱۴)
إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَیْکُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَیْکُمْ کَمَا أَرْسَلْنَا إِلَى فِرْعَوْنَ رَسُولًا ﴿۱۵﴾
ما پیامبری به سوی شما فرستادیم که گواه بر شما است، همان گونه که به سوی فرعون رسولی فرستادیم. (۱۵)
فَعَصَى فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِیلًا ﴿۱۶﴾
فرعون به مخالفت و نافرمانی آن رسول برخاست، و ما او را شدیدا مجازات کردیم. (۱۶)
فَکَیْفَ تَتَّقُونَ إِنْ کَفَرْتُمْ یَوْمًا یَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِیبًا ﴿۱۷﴾
شما اگر کافر شوید چگونه خود را (از عذاب شدید الهی) برکنار میدارید در آن روز که کودکان را پیر میکند؟ (۱۷)
السَّمَاءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ کَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا ﴿۱۸﴾
در آن روز آسمان از هم شکافته میشود، و وعده او تحقق مییابد. (۱۸)
إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿۱۹﴾
این هشدار و تذکری است و هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش بر میگزیند. (۱۹)
إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنَى مِنْ ثُلُثَیِ اللَّیْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِنَ الَّذِینَ مَعَکَ وَاللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَیْکُمْ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَیَکُونُ مِنْکُمْ مَرْضَى وَآخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الْأَرْضِ یَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ مِنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَیْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۲۰﴾
پروردگارت میداند که تو و گروهی از کسانی که با تو هستند نزدیک دو سوم از شب یا نصف یا ثلث آن را بپا میخیزید، و خداوند شب و روز را اندازه گیری میکند، او میداند که شما نمیتوانید مقدار آن را (دقیقا) اندازه گیری کنید، لذا شما را بخشید اکنون آن مقدار از قرآن که برای شما میسر است تلاوت کنید، او میداند به زودی گروهی از شما بیمار میشوند، و گروهی دیگر برای به دست آوردن فضل الهی (و کسب روزی) به سفر میروند، و گروهی دیگری در راه خدا جهاد میکنند، پس آن مقدار که برای شما ممکن است از آن تلاوت کنید، و نماز را بر پا دارید و زکات ادا کنید، و به خدا قرض الحسنه دهید (در راه او انفاق نمائید) و (بدانید) آنچه را از کارهای خیر برای خود از پیش میفرستید نزد خدا به بهترین وجه و بزرگترین پاداش خواهید یافت، و از خدا آمرزش بطلبید که خداوند غفور و رحیم است. (۲۰)
سوره ۷۴: المدثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ ﴿۱﴾
ای در بستر خواب آرمیده! (۱)
قُمْ فَأَنْذِرْ ﴿۲﴾
برخیز و انذار کن (و عالمیان را بیم ده). (۲)
وَرَبَّکَ فَکَبِّرْ ﴿۳﴾
و پروردگارت را بزرگ بشمار. (۳)
وَثِیَابَکَ فَطَهِّرْ ﴿۴﴾
و لباست را پاک کن. (۴)
وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ﴿۵﴾
و از پلیدیها بپرهیز. (۵)
وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَکْثِرُ ﴿۶﴾
و منت مگذار، و فزونی مطلب. (۶)
وَلِرَبِّکَ فَاصْبِرْ ﴿۷﴾
و به خاطر پروردگارت شکیبائی کن. (۷)
فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ ﴿۸﴾
هنگامی که در صور دمیده شود. (۸)
فَذَلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ ﴿۹﴾
آن روز روز سختی است. (۹)
عَلَى الْکَافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ ﴿۱۰﴾
و برای کافران آسان نیست. (۱۰)
ذَرْنِی وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِیدًا ﴿۱۱﴾
مرا با کسی که او را تنها آفریدم واگذار! (۱۱)
وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَمْدُودًا ﴿۱۲﴾
همان کس که برای او مال گسترده ای قرار دادم. (۱۲)
وَبَنِینَ شُهُودًا ﴿۱۳﴾
و فرزندانی که همواره نزد او (و در خدمت او) هستند. (۱۳)
وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِیدًا ﴿۱۴﴾
و وسائل زندگی را از هر نظر برای وی فراهم ساختم. (۱۴)
ثُمَّ یَطْمَعُ أَنْ أَزِیدَ ﴿۱۵﴾
باز هم طمع دارد که بر او بیفزایم! (۱۵)
کَلَّا إِنَّهُ کَانَ لِآیَاتِنَا عَنِیدًا ﴿۱۶﴾
هرگز چنین نخواهد شد، چرا که او نسبت به آیات ما دشمنی میورزد. (۱۶)
سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا ﴿۱۷﴾
به زودی او را مجبور میکنم که از قله زندگی بالا رود (سپس او را به زیر میافکنم) (۱۷)
إِنَّهُ فَکَّرَ وَقَدَّرَ ﴿۱۸﴾
او (برای مبارزه با قرآن) اندیشه کرد و مطلب را آماده ساخت. (۱۸)
فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿۱۹﴾
مرگ بر او باد چگونه (برای مبارزه با حق) مطلب را آماده کرد. (۱۹)
ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿۲۰﴾
باز هم مرگ بر او چگونه مطلب (و نقشه شیطانی خود را) آماده نمود. (۲۰)
ثُمَّ نَظَرَ ﴿۲۱﴾
سپس نگاهی افکند. (۲۱)
ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿۲۲﴾
بعد چهره درهم کشید و عجولانه دست به کار شد. (۲۲)
ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَکْبَرَ ﴿۲۳﴾
سپس پشت (به حق) کرد و تکبر ورزید. (۲۳)
فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ یُؤْثَرُ ﴿۲۴﴾
و سرانجام گفت این (قرآن) چیزی جز یک سحر جالب همچون سحرهای پیشینیان نیست! (۲۴)
إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ ﴿۲۵﴾
این جز سخن انسان نمیباشد! (۲۵)
سَأُصْلِیهِ سَقَرَ ﴿۲۶﴾
(اما) به زودی او را وارد دوزخ میکنیم. (۲۶)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا سَقَرُ ﴿۲۷﴾
و تو نمیدانی دوزخ چیست ؟ (۲۷)
لَا تُبْقِی وَلَا تَذَرُ ﴿۲۸﴾
(آتشی است که) نه چیزی را باقی میگذارد و نه چیزی را رها میسازد! (۲۸)
لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ ﴿۲۹﴾
پوست تن را به کلی دگرگون میکند. (۲۹)
عَلَیْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ﴿۳۰﴾
نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شده اند! (۳۰)
وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِکَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَیَزْدَادَ الَّذِینَ آمَنُوا إِیمَانًا وَلَا یَرْتَابَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْکَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ وَمَا یَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّکَ إِلَّا هُوَ وَمَا هِیَ إِلَّا ذِکْرَى لِلْبَشَرِ ﴿۳۱﴾
ماءموران دوزخ را جز فرشتگان (عذاب) قرار ندادیم، و تعداد آنها را جز برای آزمایش کافران معین نکردیم، تا اهل کتاب (یهود و نصاری) یقین پیدا کنند، و ایمان مؤ منان افزوده شود، و اهل کتاب و مؤ منان (در حقانیت این کتاب آسمانی) تردید به خود راه ندهند، و کافران بگویند: خدا از این توصیف چه منظوری دارد؟ (آری) اینگونه خداوند هر کس را بخواهد گمراه میسازد و هر کس را بخواهد هدایت میکند، و لشکریان پروردگارت را جز او کسی نمیداند، و این جز هشدار و تذکری برای انسانها نیست. (۳۱)
کَلَّا وَالْقَمَرِ ﴿۳۲﴾
اینچنین نیست که آنها تصور میکنند، سوگند به ماه. (۳۲)
وَاللَّیْلِ إِذْ أَدْبَرَ ﴿۳۳﴾
و به شب هنگامی که (دامن برچیند و) پشت کند. (۳۳)
وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ ﴿۳۴﴾
و به صبح هنگامی که چهره بگشاید. (۳۴)
إِنَّهَا لَإِحْدَى الْکُبَرِ ﴿۳۵﴾
که آن (حوادث هولناک قیامت) از مسائل مهم است. (۳۵)
نَذِیرًا لِلْبَشَرِ ﴿۳۶﴾
هشدار و انذاری است برای همه انسانها. (۳۶)
لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَتَقَدَّمَ أَوْ یَتَأَخَّرَ ﴿۳۷﴾
برای کسانی از شما که میخواهند تقدم جویند یا عقب بمانند (به سوی هدایت خیرات پیش روند یا نروند). (۳۷)
کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَةٌ ﴿۳۸﴾
هر کس در گرو اعمال خویش است. (۳۸)
إِلَّا أَصْحَابَ الْیَمِینِ ﴿۳۹﴾
مگر اصحاب الیمین (که نامه اعمالشان را به نشانه ایمان و تقوی به دست راستشان میدهند). (۳۹)
فِی جَنَّاتٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿۴۰﴾
آنها در باغهای بهشتند و سؤ ال میکنند. (۴۰)
عَنِ الْمُجْرِمِینَ ﴿۴۱﴾
از مجرمان: (۴۱)
مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ ﴿۴۲﴾
چه چیز شما را به دوزخ فرستاد؟ (۴۲)
قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ ﴿۴۳﴾
می گویند: ما از نمازگزاران نبودیم! (۴۳)
وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ ﴿۴۴﴾
و اطعام مستمند نمیکردیم! (۴۴)
وَکُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ ﴿۴۵﴾
و پیوسته با اهل باطل همنشین و همصدا بودیم. (۴۵)
وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿۴۶﴾
و همواره روز جزا را انکار میکردیم. (۴۶)
حَتَّى أَتَانَا الْیَقِینُ ﴿۴۷﴾
تا زمانی که مرگ ما فرا رسید. (۴۷)
فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِینَ ﴿۴۸﴾
لذا شفاعت شفاعت کنندگان به حال آنها سودی نمیبخشید. (۴۸)
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْکِرَةِ مُعْرِضِینَ ﴿۴۹﴾
چرا آنها اینهمه از تذکر گریزانند؟ (۴۹)
کَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ ﴿۵۰﴾
گوئی آنها گورخرانی هستند رمیده. (۵۰)
فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ ﴿۵۱﴾
که از شیر فرار کرده اند! (۵۱)
بَلْ یُرِیدُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُؤْتَى صُحُفًا مُنَشَّرَةً ﴿۵۲﴾
بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه ای (از سوی خدا) برای او فرستاده شود. (۵۲)
کَلَّا بَلْ لَا یَخَافُونَ الْآخِرَةَ ﴿۵۳﴾
چنین نیست که آنها میگویند، بلکه آنها از آخرت نمیترسند. (۵۳)
کَلَّا إِنَّهُ تَذْکِرَةٌ ﴿۵۴﴾
چنین نیست که آنها میگویند، آن (قرآن) یک تذکر و یادآوری است. (۵۴)
فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿۵۵﴾
هر کس بخواهد از آن پند میگیرد. (۵۵)
وَمَا یَذْکُرُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿۵۶﴾
و هیچکس پند نمیگیرد مگر اینکه خدا بخواهد، او اهل تقوی و آمرزش است. (۵۶)
سوره ۷۵: القیامة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿۱﴾
سوگند به روز قیامت. (۱)
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿۲﴾
و سوگند به نفس لوامه، وجدان بیدار و ملامتگر، (که رستاخیز حق است). (۲)
أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿۳﴾
آیا انسان میپندارد که استخوانهای او را جمع نخواهیم کرد؟ (۳)
بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَنْ نُسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿۴﴾
آری قادریم که (حتی خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب کنیم. (۴)
بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿۵﴾
(انسان شک در معاد ندارد) بلکه او میخواهد (آزاد باشد و) مادام العمر گناه کند. (۵)
یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿۶﴾
(لذا) میپرسد قیامت کی خواهد آمد. (۶)
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿۷﴾
در آن هنگام چشمها از شدت وحشت به گردش در میآید. (۷)
وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿۸﴾
و ماه بینور گردد. (۸)
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿۹﴾
و خورشید و ماه یکجا جمع شوند. (۹)
یَقُولُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿۱۰﴾
آن روز انسان میگوید: را فرار کجاست ؟ (۱۰)
کَلَّا لَا وَزَرَ ﴿۱۱﴾
هرگز چنین نیست، راه فرار و پناهگاهی وجود ندارد. (۱۱)
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿۱۲﴾
و قرارگاه نهائی تنها به سوی پروردگار تو است. (۱۲)
یُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿۱۳﴾
و در آن روز انسان را از تمام کارهائی که از پیش یا پس فرستاده، آگاه میکنند. (۱۳)
بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ ﴿۱۴﴾
بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است. (۱۴)
وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ ﴿۱۵﴾
هر چند (در ظاهر) برای خود عذرهائی بتراشد. (۱۵)
لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿۱۶﴾
زبانت را به خاطر عجله برای خواندن آن (قرآن) حرکت مده. (۱۶)
إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿۱۷﴾
چرا که جمع و خواندن آن بر عهده ماست. (۱۷)
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿۱۸﴾
و هنگامی که ما آن را خواندیم از آن پیروی کن. (۱۸)
ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ ﴿۱۹﴾
سپس بیان (و توضیح) آن نیز بر عهده ماست. (۱۹)
کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿۲۰﴾
چنین نیست که شما میپندارید (و دلایل معاد را مخفی میشمرید) بلکه شما دنیای زودگذر را دوست دارید (و هوسرانی بیقید و شرط را). (۲۰)
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ﴿۲۱﴾
و آخرت را رها میکنید. (۲۱)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ ﴿۲۲﴾
در آن روز صورتهائی شاداب و مسرور است. (۲۲)
إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿۲۳﴾
و به پروردگارش مینگرد! (۲۳)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿۲۴﴾
و در آن روز صورتهائی درهم کشیده است. (۲۴)
تَظُنُّ أَنْ یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿۲۵﴾
زیرا میداند عذابی در مورد او انجام میشود که پشت را درهم میشکند! (۲۵)
کَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ ﴿۲۶﴾
چنین نیست، او هرگز ایمان نمیآورد تا جان به گلوگاهش رسد. (۲۶)
وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ ﴿۲۷﴾
و گفته شود: آیا کسی هست که این بیمار را از مرگ نجات دهد؟! (۲۷)
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿۲۸﴾
و یقین به فراق از دنیا پیدا کند. (۲۸)
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿۲۹﴾
و ساق پاها (از شدت جان دادن) به هم میپیچید. (۲۹)
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿۳۰﴾
(آری) در آن روز مسیر همه به سوی (دادگاه) پروردگارت خواهد بود. (۳۰)
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى ﴿۳۱﴾
او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند (۳۱)
وَلَکِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿۳۲﴾
بلکه تکذیب کرد، و روی گردان شد. (۳۲)
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى ﴿۳۳﴾
سپس به سوی خانواده خود بازگشت در حالی که متکبرانه قدم بر میداشت. (۳۳)
أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿۳۴﴾
عذاب الهی برای تو شایسته تر است، شایسته تر! (۳۴)
ثُمَّ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿۳۵﴾
سپس عذاب الهی برای تو شایسته تر است، شایسته تر! (۳۵)
أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ یُتْرَکَ سُدًى ﴿۳۶﴾
آیا انسان گمان میکند بیهوده و بیهدف رها میشود؟ (۳۶)
أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِنْ مَنِیٍّ یُمْنَى ﴿۳۷﴾
آیا او نطفه ای از منی که در رحم ریخته میشود نبود؟ (۳۷)
ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿۳۸﴾
سپس به صورت خون بسته در آمد، و او را آفرید و موزون ساخت ؟ (۳۸)
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿۳۹﴾
و از او دو زوج مذکر و مؤ نث آفرید. (۳۹)
أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتَى ﴿۴۰﴾
آیا چنین کسی قادر نیست که مردگان را زنده کند؟! (۴۰)
سوره ۷۶: الإنسان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئًا مَذْکُورًا ﴿۱﴾
آیا چنین نیست که زمانی طولانی بر انسان گذشت که چیز قابل ذکری نبود؟! (۱)
إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا ﴿۲﴾
ما انسان را از نطفه مختلطی آفریدیم، و او را میآزمائیم (لذا) او را شنوا و بینا قرار دادیم. (۲)
إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا ﴿۳﴾
ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد (و پذیرا گردد) یا کفران کند. (۳)
إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِیرًا ﴿۴﴾
ما برای کافران زنجیرها و غلها و شعله های سوزان آماده کرده ایم. (۴)
إِنَّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورًا ﴿۵﴾
ابرار (نیکان) از جامی مینوشند که با عطر خوشی آمیخته است. (۵)
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَهَا تَفْجِیرًا ﴿۶﴾
از چشمه ای که بندگان خاص خدا از آن مینوشند، و از هر جا بخواهند آنرا جاری میسازند! (۶)
یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوْمًا کَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا ﴿۷﴾
آنها به نذر خود وفا میکنند، و از روزی که عذابش گسترده است میترسند. (۷)
وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا ﴿۸﴾
و غذای (خود) را با اینکه به آن علاقه (و نیاز) دارند به مسکین و یتیم و اسیر میدهند. (۸)
إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا ﴿۹﴾
(و میگویند) ما شما را برای خدا اطعام میکنیم و، هیچ پاداش و تشکری از شما نمیخواهیم. (۹)
إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا ﴿۱۰﴾
ما از پروردگارمان خائفیم در آن روز که عبوس و شدید است. (۱۰)
فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِکَ الْیَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا ﴿۱۱﴾
از این رو خداوند آنها را از شر آن روز نگه میدارد و از آنها استقبال میکند در حالی که شادمان و مسرورند. (۱۱)
وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِیرًا ﴿۱۲﴾
خداوند در برابر شکیبائی آنان، بهشت و لباسهای حریر بهشتی را به آنها پاداش میدهد. (۱۲)
مُتَّکِئِینَ فِیهَا عَلَى الْأَرَائِکِ لَا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِیرًا ﴿۱۳﴾
این در حالی است که بر تختهای زیبا تکیه کرده اند، نه آفتاب را در آنجا میبینند، نه سرما را. (۱۳)
وَدَانِیَةً عَلَیْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِیلًا ﴿۱۴﴾
و در حالی است که سایه های آن (درختان بهشتی) بر آنها فرو افتاده، و چیدن میوه هایش بسیار آسان است. (۱۴)
وَیُطَافُ عَلَیْهِمْ بِآنِیَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَکْوَابٍ کَانَتْ قَوَارِیرَا ﴿۱۵﴾
و در گرداگرد آنها ظرفهائی از نقره، و قدحهائی بلورین میگردانند (مملو از بهترین غذاها و نوشیدنی ها) (۱۵)
قَوَارِیرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِیرًا ﴿۱۶﴾
ظرفهای بلورینی از نقره! که آنها را به اندازه لازم آماده کرده اند. (۱۶)
وَیُسْقَوْنَ فِیهَا کَأْسًا کَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِیلًا ﴿۱۷﴾
و در آنجا از جامهائی سیراب میشوند که لبریز از شراب طهوری است که با زنجبیل آمیخته است. (۱۷)
عَیْنًا فِیهَا تُسَمَّى سَلْسَبِیلًا ﴿۱۸﴾
از چشمه ای در بهشت که نامش سلسبیل است. (۱۸)
وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا ﴿۱۹﴾
و بر گرد آنها نوجوانانی جاودانی (برای پذیرائی) میگردند که هر گاه آنها را ببینی گمان میکنی مروارید پراکنده اند! (۱۹)
وَإِذَا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیمًا وَمُلْکًا کَبِیرًا ﴿۲۰﴾
و هنگامی که آنجا را ببینی نعمتها و ملک عظیمی را میبینی! (۲۰)
عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ﴿۲۱﴾
بر اندام آنها (بهشتیان) لباسهائی است از حریر نازک سبز رنگ، و از دیبای ضخیم و با دستبندهائی از نقره تزیین شده اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنها مینوشاند! (۲۱)
إِنَّ هَذَا کَانَ لَکُمْ جَزَاءً وَکَانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُورًا ﴿۲۲﴾
این جزای شما است و سعی و تلاش شما مورد قدردانی است. (۲۲)
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ تَنْزِیلًا ﴿۲۳﴾
مسلما ما قرآن را بر تو نازل کردیم. (۲۳)
فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ کَفُورًا ﴿۲۴﴾
پس در (تبلیغ و اجرای) حکم پروردگارت شکیبا باش، و از هیچ گنهکار و کافری از آنان اطاعت مکن. (۲۴)
وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ﴿۲۵﴾
و نام پروردگارت را هر صبح و شام به یاد آور. (۲۵)
وَمِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَیْلًا طَوِیلًا ﴿۲۶﴾
و در شبانگاه برای او سجده کن، و مقداری طولانی از شب، او را تسبیح گوی. (۲۶)
إِنَّ هَؤُلَاءِ یُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَیَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ یَوْمًا ثَقِیلًا ﴿۲۷﴾
آنها زندگی زودگذر دنیا را دوست دارند در حالی که پشت سر خود روز سخت و سنگینی را رها میکنند. (۲۷)
نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِیلًا ﴿۲۸﴾
ما آنها را آفریدیم و پیوندهای وجودشان را محکم کردیم، و هر زمان بخواهیم جای آنان را به گروه دیگری میدهیم. (۲۸)
إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿۲۹﴾
این یک تذکر و یاد آوری است و هر کس بخواهد (با استفاده از آن) راهی به سوی پروردگارش انتخاب میکند. (۲۹)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿۳۰﴾
و شما چیزی را نمیخواهید مگر اینکه خدا بخواهد، خداوند عالم و حکیم است. (۳۰)
یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِینَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿۳۱﴾
هر کس را بخواهد (و شایسته ببیند) در رحمت خود وارد میکند، و برای ظالمان عذاب دردناکی فراهم ساخته است. (۳۱)
سوره ۷۷: المرسلات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا ﴿۱﴾
سوگند به فرشتگانی که پی درپی فرستاده میشوند. (۱)
فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا ﴿۲﴾
و آنها که همچون تند باد حرکت میکنند. (۲)
وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا ﴿۳﴾
و سوگند به آنها که (ابرها را) میگسترانند، و منتشر میسازند. (۳)
فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا ﴿۴﴾
و آنها که جدا میکنند. (۴)
فَالْمُلْقِیَاتِ ذِکْرًا ﴿۵﴾
و سوگند به آنها که آیات بیدار کننده (الهی) را به (انبیاء) القا مینمایند. (۵)
عُذْرًا أَوْ نُذْرًا ﴿۶﴾
برای اتمام حجت، یا انذار! (۶)
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ ﴿۷﴾
که آنچه به شما (درباره قیامت) وعده داده میشود به وقوع میپیوندد. (۷)
فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ ﴿۸﴾
در آن هنگام که ستارگان محو و تاریک گردند، (۸)
وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ ﴿۹﴾
و (کواکب) آسمان از هم بشکافند، (۹)
وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ ﴿۱۰﴾
و در آن زمان که کوهها از جا کنده شوند. (۱۰)
وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ ﴿۱۱﴾
و در آن هنگام که برای پیامبران (به منظور اداء شهادت) تعیین وقت شود. (۱۱)
لِأَیِّ یَوْمٍ أُجِّلَتْ ﴿۱۲﴾
این امر برای چه روزی به تاءخیر افتاده ؟ (۱۲)
لِیَوْمِ الْفَصْلِ ﴿۱۳﴾
برای روز جدائی (حق از باطل). (۱۳)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الْفَصْلِ ﴿۱۴﴾
تو چه میدانی روز جدائی چیست ؟ (۱۴)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۱۵﴾
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۱۵)
أَلَمْ نُهْلِکِ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۶﴾
آیا ما اقوام (مجرم) نخستین را هلاک نکردیم ؟ (۱۶)
ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِینَ ﴿۱۷﴾
سپس آخرین را به دنبال آنها میفرستیم. (۱۷)
کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿۱۸﴾
(آری) اینگونه با مجرمان رفتار میکنیم. (۱۸)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۱۹﴾
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۱۹)
أَلَمْ نَخْلُقْکُمْ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ ﴿۲۰﴾
آیا شما را از آبی پست و ناچیز نیافریدیم ؟ (۲۰)
فَجَعَلْنَاهُ فِی قَرَارٍ مَکِینٍ ﴿۲۱﴾
سپس آن را در قرارگاهی محفوظ و آماده قرار دادیم. (۲۱)
إِلَى قَدَرٍ مَعْلُومٍ ﴿۲۲﴾
تا مدتی معین. (۲۲)
فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ ﴿۲۳﴾
ما قدرت بر این کار داشتیم پس ما قدرتمند خوبی هستیم (و امر معاد برای ما سهل است) (۲۳)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۲۴﴾
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۲۴)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ کِفَاتًا ﴿۲۵﴾
آیا زمین را مرکز اجتماع انسانها قرار ندادیم ؟ (۲۵)
أَحْیَاءً وَأَمْوَاتًا ﴿۲۶﴾
هم در حال حیاتشان و هم مرگشان. (۲۶)
وَجَعَلْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَیْنَاکُمْ مَاءً فُرَاتًا ﴿۲۷﴾
و در آن کوههای استوار و بلند قرار دادیم، و آبی گوارا به شما نوشاندیم. (۲۷)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۲۸﴾
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۲۸)
انْطَلِقُوا إِلَى مَا کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿۲۹﴾
(و در آن روز به آنها گفته میشود) بیدرنگ بروید به سوی همان چیزی که پیوسته آنرا انکار میکردید! (۲۹)
انْطَلِقُوا إِلَى ظِلٍّ ذِی ثَلَاثِ شُعَبٍ ﴿۳۰﴾
بروید به سوی سایه سه شاخه (دودهای خفقان بار آتش!). (۳۰)
لَا ظَلِیلٍ وَلَا یُغْنِی مِنَ اللَّهَبِ ﴿۳۱﴾
سایه ای که نه آرام بخش است، و نه از شعله های آتش جلوگیری میکند! (۳۱)
إِنَّهَا تَرْمِی بِشَرَرٍ کَالْقَصْرِ ﴿۳۲﴾
جرقه هائی از خود پرتاب میکند مانند یک کاخ! (۳۲)
کَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ ﴿۳۳﴾
گوئی (در سرعت و کثرت) همچون شتران زرد رنگی هستند (که به هر سو پراکنده میشوند). (۳۳)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۳۴﴾
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۳۴)
هَذَا یَوْمُ لَا یَنْطِقُونَ ﴿۳۵﴾
امروز روزی است که سخن نمیگویند (و قادر بر دفاع از خویش نیستند). (۳۵)
وَلَا یُؤْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ ﴿۳۶﴾
و به آنها اجازه داده نمیشود که عذر خواهی کنند. (۳۶)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۳۷﴾
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۳۷)
هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاکُمْ وَالْأَوَّلِینَ ﴿۳۸﴾
امروز همان روز جدائی (حق از باطل) است که شما و پیشینیان را در آن جمع کرده ایم. (۳۸)
فَإِنْ کَانَ لَکُمْ کَیْدٌ فَکِیدُونِ ﴿۳۹﴾
اگر چاره ای در برابر من (برای فرار از چنگال مجازات) دارید انجام دهید. (۳۹)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۴۰﴾
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۴۰)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی ظِلَالٍ وَعُیُونٍ ﴿۴۱﴾
افراد با تقوی در سایه های (درختان بهشتی) و در میان چشمه ها قرار دارند. (۴۱)
وَفَوَاکِهَ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿۴۲﴾
و میوه هائی از آنچه مایل باشند. (۴۲)
کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۴۳﴾
بخورید و بنوشید گوارا، اینها در برابر اعمالی است که انجام میدادید. (۴۳)
إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿۴۴﴾
ما اینگونه نیکوکاران را جزا میدهیم. (۴۴)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۴۵﴾
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۴۵)
کُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِیلًا إِنَّکُمْ مُجْرِمُونَ ﴿۴۶﴾
(در مقابل، به مجرمان گفته میشود) بخورید و بهره گیرید در این مدت کم (ولی بدانید عذاب الهی در انتظار شما است) چرا که شما مجرمید. (۴۶)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۴۷﴾
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۴۷)
وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ ارْکَعُوا لَا یَرْکَعُونَ ﴿۴۸﴾
و هنگامی که به آنها گفته شود رکوع کنید رکوع نمیکنند. (۴۸)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۴۹﴾
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (۴۹)
فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَهُ یُؤْمِنُونَ ﴿۵۰﴾
(اگر آنها به این قرآن ایمان نمیآورند) پس به کدام سخن بعد از آن ایمان میآورند. (۵۰)