متن و ترجمه سوره مدثر – مکارم شیرازی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان

یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ ﴿۱﴾
ای در بستر خواب آرمیده! (۱)

قُمْ فَأَنْذِرْ ﴿۲﴾
برخیز و انذار کن (و عالمیان را بیم ده). (۲)

وَرَبَّکَ فَکَبِّرْ ﴿۳﴾
و پروردگارت را بزرگ بشمار. (۳)

وَثِیَابَکَ فَطَهِّرْ ﴿۴﴾
و لباست را پاک کن. (۴)

وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ﴿۵﴾
و از پلیدیها بپرهیز. (۵)

وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَکْثِرُ ﴿۶﴾
و منت مگذار، و فزونی مطلب. (۶)

وَلِرَبِّکَ فَاصْبِرْ ﴿۷﴾
و به خاطر پروردگارت شکیبائی کن. (۷)

فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ ﴿۸﴾
هنگامی که در صور دمیده شود. (۸)

فَذَلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ ﴿۹﴾
آن روز روز سختی است. (۹)

عَلَى الْکَافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ ﴿۱۰﴾
و برای کافران آسان نیست. (۱۰)

ذَرْنِی وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِیدًا ﴿۱۱﴾
مرا با کسی که او را تنها آفریدم واگذار! (۱۱)

وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَمْدُودًا ﴿۱۲﴾
همان کس که برای او مال گسترده‏ ای قرار دادم. (۱۲)

وَبَنِینَ شُهُودًا ﴿۱۳﴾
و فرزندانی که همواره نزد او (و در خدمت او) هستند. (۱۳)

وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِیدًا ﴿۱۴﴾
و وسائل زندگی را از هر نظر برای وی فراهم ساختم. (۱۴)

ثُمَّ یَطْمَعُ أَنْ أَزِیدَ ﴿۱۵﴾
باز هم طمع دارد که بر او بیفزایم! (۱۵)

کَلَّا إِنَّهُ کَانَ لِآیَاتِنَا عَنِیدًا ﴿۱۶﴾
هرگز چنین نخواهد شد، چرا که او نسبت به آیات ما دشمنی می‏ورزد. (۱۶)

سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا ﴿۱۷﴾
به زودی او را مجبور می‏کنم که از قله زندگی بالا رود (سپس او را به زیر می‏افکنم) (۱۷)

إِنَّهُ فَکَّرَ وَقَدَّرَ ﴿۱۸﴾
او (برای مبارزه با قرآن) اندیشه کرد و مطلب را آماده ساخت. (۱۸)

فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿۱۹﴾
مرگ بر او باد چگونه (برای مبارزه با حق) مطلب را آماده کرد. (۱۹)

ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿۲۰﴾
باز هم مرگ بر او چگونه مطلب (و نقشه شیطانی خود را) آماده نمود. (۲۰)

ثُمَّ نَظَرَ ﴿۲۱﴾
سپس نگاهی افکند. (۲۱)

ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿۲۲﴾
بعد چهره درهم کشید و عجولانه دست به کار شد. (۲۲)

ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَکْبَرَ ﴿۲۳﴾
سپس پشت (به حق) کرد و تکبر ورزید. (۲۳)

فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ یُؤْثَرُ ﴿۲۴﴾
و سرانجام گفت این (قرآن) چیزی جز یک سحر جالب همچون سحرهای پیشینیان نیست! (۲۴)

إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ ﴿۲۵﴾
این جز سخن انسان نمی‏باشد! (۲۵)

سَأُصْلِیهِ سَقَرَ ﴿۲۶﴾
(اما) به زودی او را وارد دوزخ می‏کنیم. (۲۶)

وَمَا أَدْرَاکَ مَا سَقَرُ ﴿۲۷﴾
و تو نمی‏دانی دوزخ چیست ؟ (۲۷)

لَا تُبْقِی وَلَا تَذَرُ ﴿۲۸﴾
(آتشی است که) نه چیزی را باقی می‏گذارد و نه چیزی را رها می‏سازد! (۲۸)

لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ ﴿۲۹﴾
پوست تن را به کلی دگرگون می‏کند. (۲۹)

عَلَیْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ﴿۳۰﴾
نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شده‏ اند! (۳۰)

وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِکَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَیَزْدَادَ الَّذِینَ آمَنُوا إِیمَانًا وَلَا یَرْتَابَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْکَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ وَمَا یَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّکَ إِلَّا هُوَ وَمَا هِیَ إِلَّا ذِکْرَى لِلْبَشَرِ ﴿۳۱﴾
ماءموران دوزخ را جز فرشتگان (عذاب) قرار ندادیم، و تعداد آنها را جز برای آزمایش کافران معین نکردیم، تا اهل کتاب (یهود و نصاری) یقین پیدا کنند، و ایمان مؤ منان افزوده شود، و اهل کتاب و مؤ منان (در حقانیت این کتاب آسمانی) تردید به خود راه ندهند، و کافران بگویند: خدا از این توصیف چه منظوری دارد؟ (آری) اینگونه خداوند هر کس ‍ را بخواهد گمراه می‏سازد و هر کس را بخواهد هدایت می‏کند، و لشکریان پروردگارت را جز او کسی نمی‏داند، و این جز هشدار و تذکری برای انسانها نیست. (۳۱)

کَلَّا وَالْقَمَرِ ﴿۳۲﴾
اینچنین نیست که آنها تصور می‏کنند، سوگند به ماه. (۳۲)

وَاللَّیْلِ إِذْ أَدْبَرَ ﴿۳۳﴾
و به شب هنگامی که (دامن برچیند و) پشت کند. (۳۳)

وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ ﴿۳۴﴾
و به صبح هنگامی که چهره بگشاید. (۳۴)

إِنَّهَا لَإِحْدَى الْکُبَرِ ﴿۳۵﴾
که آن (حوادث هولناک قیامت) از مسائل مهم است. (۳۵)

نَذِیرًا لِلْبَشَرِ ﴿۳۶﴾
هشدار و انذاری است برای همه انسانها. (۳۶)

لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَتَقَدَّمَ أَوْ یَتَأَخَّرَ ﴿۳۷﴾
برای کسانی از شما که می‏خواهند تقدم جویند یا عقب بمانند (به سوی هدایت خیرات پیش روند یا نروند). (۳۷)

کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَةٌ ﴿۳۸﴾
هر کس در گرو اعمال خویش است. (۳۸)

إِلَّا أَصْحَابَ الْیَمِینِ ﴿۳۹﴾
مگر اصحاب الیمین (که نامه اعمالشان را به نشانه ایمان و تقوی به دست راستشان می‏دهند). (۳۹)

فِی جَنَّاتٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿۴۰﴾
آنها در باغهای بهشتند و سؤ ال می‏کنند. (۴۰)

عَنِ الْمُجْرِمِینَ ﴿۴۱﴾
از مجرمان: (۴۱)

مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ ﴿۴۲﴾
چه چیز شما را به دوزخ فرستاد؟ (۴۲)

قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ ﴿۴۳﴾
می گویند: ما از نمازگزاران نبودیم! (۴۳)

وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ ﴿۴۴﴾
و اطعام مستمند نمی‏کردیم! (۴۴)

وَکُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ ﴿۴۵﴾
و پیوسته با اهل باطل همنشین و همصدا بودیم. (۴۵)

وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿۴۶﴾
و همواره روز جزا را انکار می‏کردیم. (۴۶)

حَتَّى أَتَانَا الْیَقِینُ ﴿۴۷﴾
تا زمانی که مرگ ما فرا رسید. (۴۷)

فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِینَ ﴿۴۸﴾
لذا شفاعت شفاعت کنندگان به حال آنها سودی نمی‏بخشید. (۴۸)

فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْکِرَةِ مُعْرِضِینَ ﴿۴۹﴾
چرا آنها اینهمه از تذکر گریزانند؟ (۴۹)

کَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ ﴿۵۰﴾
گوئی آنها گورخرانی هستند رمیده. (۵۰)

فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ ﴿۵۱﴾
که از شیر فرار کرده‏ اند! (۵۱)

بَلْ یُرِیدُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُؤْتَى صُحُفًا مُنَشَّرَةً ﴿۵۲﴾
بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏ ای (از سوی خدا) برای او فرستاده شود. (۵۲)

کَلَّا بَلْ لَا یَخَافُونَ الْآخِرَةَ ﴿۵۳﴾
چنین نیست که آنها می‏گویند، بلکه آنها از آخرت نمی‏ترسند. (۵۳)

کَلَّا إِنَّهُ تَذْکِرَةٌ ﴿۵۴﴾
چنین نیست که آنها می‏گویند، آن (قرآن) یک تذکر و یادآوری است. (۵۴)

فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿۵۵﴾
هر کس بخواهد از آن پند می‏گیرد. (۵۵)

وَمَا یَذْکُرُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿۵۶﴾
و هیچکس پند نمی‏گیرد مگر اینکه خدا بخواهد، او اهل تقوی و آمرزش است. (۵۶)