متن و ترجمه سوره واقعه – مکارم شیرازی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿۱﴾
هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) برپا شود، (۱)

لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿۲﴾
هیچکس نمی‏تواند آن را انکار کند. (۲)

خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ﴿۳﴾
گروهی را پائین می‏آورد و گروهی را بالا می‏برد. (۳)

إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿۴﴾
این در هنگامی است که زمین به شدت به لرزه در می‏آید. (۴)

وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿۵﴾
و کوهها در هم کوبیده می‏شود. (۵)

فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿۶﴾
و به صورت غبار پراکنده در می‏آید. (۶)

وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿۷﴾
و شما به سه گروه تقسیم خواهید شد. (۷)

فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿۸﴾
نخست «اصحاب میمنه» هستند، چه اصحاب میمنه‏ ای ؟ (۸)

وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿۹﴾
گروه دیگر اصحاب شومند، چه اصحاب شومی ؟ (۹)

وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿۱۰﴾
و سومین گروه پیشگامان پیشگام! (۱۰)

أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۱۱﴾
آنها مقربانند (۱۱)

فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿۱۲﴾
در باغهای پر نعمت بهشت جای دارند (۱۲)

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۳﴾
گروه کثیری از امتهای نخستین هستند (۱۳)

وَقَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿۱۴﴾
و اندکی از امت آخرین! (۱۴)

عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ﴿۱۵﴾
آنها (مقربان) بر تختهائی که صف کشیده و به هم پیوسته است قرار دارند. (۱۵)

مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿۱۶﴾
در حالی که بر آن تکیه کرده و روبروی یکدیگرند. (۱۶)

یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿۱۷﴾
نوجوانانی جاودانی (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنها می‏گردند. (۱۷)

بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿۱۸﴾
با قدحها و کوزه‏ ها و جامهائی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)! (۱۸)

لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُونَ ﴿۱۹﴾
اما شرابی که از آن دردسر نمی‏گیرند و نه مست می‏شوند. (۱۹)

وَفَاکِهَةٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿۲۰﴾
و میوه‏ هائی از هر نوع که مایل باشند. (۲۰)

وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿۲۱﴾
و گوشت پرنده از هر نوع که بخواهند. (۲۱)

وَحُورٌ عِینٌ ﴿۲۲﴾
و همسرانی از حورالعین دارند. (۲۲)

کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿۲۳﴾
همچون مروارید در صدف پنهان! (۲۳)

جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۲۴﴾
اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام می‏دادند. (۲۴)

لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿۲۵﴾
در آن باغهای بهشت نه لغو و بیهوده‏ ای می‏شنوند نه سخنان گناه آلود. (۲۵)

إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿۲۶﴾
تنها چیزی که می‏شنوند «سلام» است «سلام»! (۲۶)

وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿۲۷﴾
و اصحاب یمین، چه اصحاب یمینی ؟ (۲۷)

فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿۲۸﴾
آنها در سایه درختان سدر بیخار قرار دارند. (۲۸)

وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿۲۹﴾
و در سایه درخت طلح پربرگ به سر می‏برند (درختی است خوشرنگ و خوشبو). (۲۹)

وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿۳۰﴾
و سایه کشیده و گسترده. (۳۰)

وَمَاءٍ مَسْکُوبٍ ﴿۳۱﴾
و در کنار آبشارها. (۳۱)

وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿۳۲﴾
و میوه‏ های فراوانی. (۳۲)

لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿۳۳﴾
که هرگز قطع و ممنوع نمی‏شود. (۳۳)

وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿۳۴﴾
و همسرانی گرانقدر. (۳۴)

إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿۳۵﴾
ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم. (۳۵)

فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿۳۶﴾
و همه را بکر قرار داده‏ ایم. (۳۶)

عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿۳۷﴾
همسرانی که به همسرشان عشق می‏ورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند. (۳۷)

لِأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۳۸﴾
اینها همه برای اصحاب یمین است. (۳۸)

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۳۹﴾
که گروهی از امتهای نخستینند. (۳۹)

وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿۴۰﴾
و گروهی از امتهای آخرین. (۴۰)

وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿۴۱﴾
و اصحاب شمال چه اصحاب شمالی ؟ (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده می‏شود). (۴۱)

فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿۴۲﴾
آنها در میان بادهای کشیده و آب سوزان قرار دارند. (۴۲)

وَظِلٍّ مِنْ یَحْمُومٍ ﴿۴۳﴾
و در سایه دودهای متراکم و آتش زا! (۴۳)

لَا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ ﴿۴۴﴾
سایه‏ ای که نه خنک است و نه مفید. (۴۴)

إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿۴۵﴾
آنها پیش از این در عالم دنیا مست و مغرور نعمت بودند. (۴۵)

وَکَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِیمِ ﴿۴۶﴾
و بر گناهان بزرگ اصرار داشتند. (۴۶)

وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿۴۷﴾
و می‏گفتند: هنگامی که ما مردیم و خاک و استخوان شدیم آیا برانگیخته خواهیم شد؟ (۴۷)

أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿۴۸﴾
یا نیاکان نخستین ما؟ (۴۸)

قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ ﴿۴۹﴾
بگو اولین و آخرین، (۴۹)

لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿۵۰﴾
همگی در موعد روز معینی جمع می‏شوند. (۵۰)

ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ ﴿۵۱﴾
سپس شما ای گمراهان تکذیب کننده. (۵۱)

لَآکِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ﴿۵۲﴾
قطعا از درخت زقوم می‏خورید (۵۲)

فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿۵۳﴾
و شکمها را از آن پر می‏کنید (۵۳)

فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿۵۴﴾
و روی آن از آب سوزان می‏نوشید (۵۴)

فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿۵۵﴾
و همچون شترانی که مبتلا به بیماری عطش شده‏ اند از آن می‏آشامید (۵۵)

هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿۵۶﴾
این است وسیله پذیرائی از آنها در قیامت! (۵۶)

نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿۵۷﴾
ما شما را آفریدیم، چرا که آفرینش مجدد را تصدیق نمی‏کنید؟ (۵۷)

أَفَرَأَیْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿۵۸﴾
آیا از نطفه‏ ای که در رحم می‏ریزید آگاهید؟ (۵۸)

أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿۵۹﴾
آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش پی درپی می‏دهید، یا ما آفریدگاریم ؟ (۵۹)

نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿۶۰﴾
ما در میان شما مرگ را مقدر ساختیم و هرگز کسی بر ما پیشی نمی‏گیرد. (۶۰)

عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنْشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۶۱﴾
به این منظور که گروهی را بجای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمی‏دانید آفرینش تازه بخشیم. (۶۱)

وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَکَّرُونَ ﴿۶۲﴾
شما عالم نخستین را دانستید، چگونه متذکر نمی‏شوید (که جهانی بعد از آن است). (۶۲)

أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿۶۳﴾
آیا هیچ درباره آنچه کشت می‏کنید اندیشیده‏ اید؟ (۶۳)

أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿۶۴﴾
آیا شما آن را می‏رویانید، یا ما می‏رویانیم ؟ (۶۴)

لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿۶۵﴾
هرگاه بخواهیم آن را تبدیل به کاه درهم کوبیده می‏کنیم به گونه‏ ای که تعجب کنید! (۶۵)

إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿۶۶﴾
(به گونه‏ ای که بگوئید:) به راستی ما زیان کرده‏ ایم. (۶۶)

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۶۷﴾
بلکه ما به کلی محرومیم. (۶۷)

أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿۶۸﴾
آیا به آبی که می‏نوشید اندیشیده‏ اید؟ (۶۸)

أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿۶۹﴾
آیا شما آن را از ابر نازل می‏کنید؟ یا ما نازل می‏کنیم ؟ (۶۹)

لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ ﴿۷۰﴾
هرگاه بخواهیم این آب گوارا را، تلخ و شور قرار می‏دهیم، پس ‍ چرا شکر نمی‏کنید؟، (۷۰)

أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿۷۱﴾
آیا درباره آتشی که می‏افروزید فکر کرده‏ اید؟ (۷۱)

أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿۷۲﴾
آیا شما درخت آن را آفریده‏ اید؟ یا ما آفریده‏ ایم ؟ (۷۲)

نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِینَ ﴿۷۳﴾
ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان) و وسیله زندگی برای مسافران قرار داده‏ ایم. (۷۳)

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿۷۴﴾
حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزه بشمارر). (۷۴)

فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿۷۵﴾
سوگند به جایگاه ستارگان، و محل طلوع و غروب آنها. (۷۵)

وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿۷۶﴾
و این سوگندی است بسیار بزرگ اگر بدانید! (۷۶)

إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿۷۷﴾
که آن قرآن کریمی است (۷۷)

فِی کِتَابٍ مَکْنُونٍ ﴿۷۸﴾
که در کتاب محفوظ جای دارد. (۷۸)

لَا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿۷۹﴾
و جز پاکان نمی‏توانند آن را مس کنند. (۷۹)

تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۸۰﴾
این چیزی است که از سوی پروردگار عالمیان نازل شده. (۸۰)

أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ﴿۸۱﴾
آیا این سخن را (این قرآن را با اوصافی که گفته شد) سست و کوچک می‏شمرید؟ (۸۱)

وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿۸۲﴾
و به جای شکر روزیهائی که به شما داده شده آن را تکذیب می‏کنید؟ (۸۲)

فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿۸۳﴾
پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه می‏رسد (توانائی بازگرداندن آن را ندارید)؟! (۸۳)

وَأَنْتُمْ حِینَئِذٍ تَنْظُرُونَ ﴿۸۴﴾
و شما در این حال نظاره می‏کنید (و کاری از دستتان ساخته نیست). (۸۴)

وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْکُمْ وَلَکِنْ لَا تُبْصِرُونَ ﴿۸۵﴾
و ما به او نزدیکتریم از شما ولی نمی‏بینید. (۸۵)

فَلَوْلَا إِنْ کُنْتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿۸۶﴾
اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمی‏شوید، (۸۶)

تَرْجِعُونَهَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿۸۷﴾
پس او را بازگردانید اگر راست می‏گوئید. (۸۷)

فَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿۸۸﴾
اما اگر او از مقربان باشد، (۸۸)

فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِیمٍ ﴿۸۹﴾
در روح و ریحان و بهشت پرنعمت است. (۸۹)

وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۹۰﴾
و اما اگر از اصحاب یمین باشد، (۹۰)

فَسَلَامٌ لَکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۹۱﴾
به او گفته می‏شود: سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب الیمین هستند. (۹۱)

وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ ﴿۹۲﴾
اما اگر او از تکذیب کنندگان گمراه باشد، (۹۲)

فَنُزُلٌ مِنْ حَمِیمٍ ﴿۹۳﴾
با آب جوشان دوزخ از او پذیرائی می‏شود! (۹۳)

وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿۹۴﴾
سپس سرنوشت او ورود در آتش جهنم است. (۹۴)

إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿۹۵﴾
این همان حق و یقین است. (۹۵)

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿۹۶﴾
حال که چنین است نام پروردگار بزرگت را منزه بشمار. (۹۶)