ترجمه سوره مدثر – مکارم شیرازی

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

اى جامه خواب به خود پیچیده (و در بستر آرمیده)! (۱)

برخیز و انذار کن (و عالمیان را بیم ده)، (۲)

و پروردگارت را بزرگ بشمار، (۳)

و لباست را پاک کن، (۴)

و از پلیدى دورى کن، (۵)

و منت مگذار و فزونى مطلب، (۶)

و بخاطر پروردگارت شکیبایى کن! (۷)

هنگامى که در «صور» دمیده شود، (۸)

آن روز، روز سختى است، (۹)

و براى کافران آسان نیست! (۱۰)

مرا با کسى که او را خود به تنهایى آفریده‏ام واگذار! (۱۱)

همان کسى که براى او مال گسترده‏اى قرار دادم، (۱۲)

و فرزندانى که همواره نزد او (و در خدمت او) هستند، (۱۳)

و وسایل زندگى را از هر نظر براى وى فراهم ساختم! (۱۴)

باز هم طمع دارد که بر او بیفزایم! (۱۵)

هرگز چنین نخواهد شد; چرا که او نسبت به آیات ما دشمنى مى‏ورزد! (۱۶)

و بزودى او را مجبور مى‏کنم که از قله زندگى بالا رود (سپس او را به زیر مى‏افکنم)! (۱۷)

او (براى مبارزه با قرآن) اندیشه کرد و مطلب را آماده ساخت! (۱۸)

مرگ بر او باد! چگونه (براى مبارزه با حق) مطلب را آماده کرد! (۱۹)

باز هم مرگ بر او، چگونه مطلب (و نقشه شیطانى خود را) آماده نمود! (۲۰)

سپس نگاهى افکند، (۲۱)

بعد چهره درهم کشید و عجولانه دست به کار شد; (۲۲)

سپس پشت (به حق) کرد و تکبر ورزید، (۲۳)

و سرانجام گفت: «این (قرآن) چیزى جز افسون و سحرى همچون سحرهاى پیشینیان نیست! (۲۴)

این فقط سخن انسان است (نه گفتار خدا)!» (۲۵)

(اما) بزودى او را وارد سقر ( دوزخ) مى‏کنم! (۲۶)

و تو نمى‏دانى «سقر» چیست! (۲۷)

(آتشى است که) نه چیزى را باقى مى‏گذارد و نه چیزى را رها مى‏سازد! (۲۸)

پوست تن را بکلى دگرگون مى‏کند! (۲۹)

نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شده‏اند! (۳۰)

ماموران دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار دادیم، و تعداد آنها را جز براى آزمایش کافران معین نکردیم تا اهل کتاب ( یهود و نصارى) یقین پیدا کنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید، و اهل کتاب و مؤمنان (در حقانیت این کتاب آسمانى) تردید به خود راه ندهند، و بیماردلان و کافران بگویند: «خدا از این توصیف چه منظورى دارد؟!» (آرى) این گونه خداوند هر کس را بخواهد گمراه مى‏سازد و هر کس را بخواهد هدایت مى‏کند! و لشکریان پروردگارت را جز او کسى نمى‏داند، و این جز هشدار و تذکرى براى انسانها نیست! (۳۱)

اینچنین نیست که آنها تصور مى‏کنند سوگند به ماه، (۳۲)

و به شب، هنگامى که (دامن برچیند و) پشت کند، (۳۳)

و به صبح هنگامى که چهره بگشاید، (۳۴)

که آن (حوادث هولناک قیامت) از مسائل مهم است! (۳۵)

هشدار و انذارى است براى همه انسانها، (۳۶)

براى کسانى از شما که مى‏خواهند پیش افتند یا عقب بمانند ( بسوى هدایت و نیکى پیش روند یا نروند)! (۳۷)

(آرى) هر کس در گرو اعمال خویش است، (۳۸)

مگر «اصحاب یمین‏» (که نامه اعمالشان را به نشانه ایمان و تقوایشان به دست راستشان مى‏دهند)! (۳۹)

آنها در باغهاى بهشتند، و سوال مى‏کنند… (۴۰)

از مجرمان: (۴۱)

چه چیز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!» (۴۲)

مى‏گویند: «ما از نمازگزاران نبودیم، (۴۳)

و اطعام مستمند نمى‏کردیم، (۴۴)

و پیوسته با اهل باطل همنشین و همصدا بودیم، (۴۵)

و همواره روز جزا را انکار مى‏کردیم، (۴۶)

تا زمانى که مرگ ما فرا رسید!» (۴۷)

از این رو شفاعت شفاعت‏کنندگان به حال آنها سودى نمى‏بخشد. (۴۸)

چرا آنها از تذکر روى گردانند؟! (۴۹)

گویى گورخرانى رمیده‏اند، (۵۰)

که از (مقابل) شیرى فرار کرده‏اند! (۵۱)

بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏اى (از سوى خدا) براى او فرستاده شود! (۵۲)

چنین نیست که آنان مى‏گویند، بلکه آنها از آخرت نمى‏ترسند! (۵۳)

چنین نیست که آنها مى‏گویند، آن (قرآن) یک تذکر و یادآورى است! (۵۴)

هر کس بخواهد از آن پند مى‏گیرد; (۵۵)

و هیچ کس پند نمى‏گیرد مگر اینکه خدا بخواهد; او اهل تقوا و اهل آمرزش است! (۵۶)