ترجمه سوره معارج – مکارم شیرازی

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

تقاضاکننده‏اى تقاضاى عذابى کرد که واقع شد! (۱)

این عذاب مخصوص کافران است، و هیچ کس نمى‏تواند آن را دفع کند، (۲)

از سوى خداوند ذى المعارج ( خداوندى که فرشتگانش بر آسمانها صعود و عروج مى‏کنند)! (۳)

فرشتگان و روح ( فرشته مقرب خداوند) بسوى او عروج مى‏کنند در آن روزى که مقدارش پنجاه هزار سال است! (۴)

پس صبر جمیل پیشه کن، (۵)

زیرا آنها آن روز را دور مى‏بینند، (۶)

و ما آن را نزدیک مى‏بینیم! (۷)

همان روز که آسمان همچون فلز گداخته مى‏شود، (۸)

و کوه‏ها مانند پشم رنگین متلاشى خواهد بود، (۹)

و هیچ دوست صمیمى سراغ دوستش را نمى‏گیرد! (۱۰)

آنها را نشانشان مى‏دهند (ولى هر کس گرفتار کار خویشتن است)، چنان است که گنهکار دوست مى‏دارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند، (۱۱)

و همسر و برادرش را، (۱۲)

و قبیله‏اش را که همیشه از او حمایت مى‏کرد، (۱۳)

و همه مردم روى زمین را تا مایه نجاتش گردند; (۱۴)

اما هرگز چنین نیست (که با اینها بتوان نجات یافت، آرى) شعله‏هاى سوزان آتش است، (۱۵)

دست و پاو پوست سر را مى‏کند و مى‏برد! (۱۶)

و کسانى را که به فرمان خدا پشت کردند صدا مى‏زند، (۱۷)

و (همچنین آنها که) اموال را جمع و ذخیره کردند! (۱۸)

به یقین انسان حریص و کم‏طاقت آفریده شده است، (۱۹)

هنگامى که بدى به او رسد بیتابى مى‏کند، (۲۰)

و هنگامى که خوبى به او رسد مانع دیگران مى‏شود (و بخل مى‏ورزد)، (۲۱)

مگر نمازگزاران، (۲۲)

آنها که نمازها را پیوسته بجا مى‏آورند، (۲۳)

و آنها که در اموالشان حق معلومى است… (۲۴)

براى تقاضاکننده و محروم، (۲۵)

و آنها که به روز جزا ایمان دارند، (۲۶)

و آنها که از عذاب پروردگارشان بیمناکند، (۲۷)

چرا که هیچ کس از عذاب پروردگارش در امان نیست، (۲۸)

و آنها که دامان خویش را (از بى‏عفتى) حفظ مى‏کنند، (۲۹)

جز با همسران و کنیزان (که در حکم همسرند آمیزش ندارند)، چرا که در بهره‏گیرى از اینها مورد سرزنش نخواهند بود! (۳۰)

و هر کس جز اینها را طلب کند، متجاوز است! (۳۱)

و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت مى‏کنند، (۳۲)

و آنها که با اداى شهادتشان قیام مى‏نمایند، (۳۳)

و آنها که بر نماز مواظبت دارند، (۳۴)

آنان در باغهاى بهشتى (پذیرایى و) گرامى داشته مى‏شوند. (۳۵)

این کافران را چه مى‏شود که با سرعت نزد تو مى ‏آیند… (۳۶)

از راست و چپ، گروه گروه (و آرزوى بهشت دارند)! (۳۷)

آیا هر یک از آنها (با این اعمال زشتش) طمع دارد که او را در بهشت پر نعمت الهى وارد کنند؟! (۳۸)

هرگز چنین نیست; ما آنها را از آنچه خودشان مى‏ دانند آفریده ‏ایم! (۳۹)

سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادریم… (۴۰)

که جاى آنان را به کسانى بدهیم که از آنها بهترند; و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد! (۴۱)

آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازى کنند تا زمانى که روز موعود خود را ملاقات نمایند! (۴۲)

همان روز که از قبرها بسرعت خارج مى‏شوند، گویى به سوى بتها مى‏دوند… (۴۳)

در حالى که چشمهایشان از شرم و وحشت به زیر افتاده، و پرده‏اى از ذلت و خوارى آنها را پوشانده است! این همان روزى است که به آنها وعده داده مى‏شد! (۴۴)