ترجمه سوره طلاق – مکارم شیرازی

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

اى پیامبر! هر زمان خواستید زنان را طلاق دهید، در زمان عده، آنها را طلاق گویید ( زمانى که از عادت ماهانه پاک شده و با همسرشان نزدیکى نکرده باشند )، و حساب عده را نگه دارید; و از خدایى که پروردگار شماست بپرهیزید; نه شما آنها را از خانه‏هایشان بیرون کنید و نه آنها (در دوران عده) بیرون روند، مگر آنکه کار زشت آشکارى انجام دهند; این حدود خداست، و هر کس از حدود الهى تجاوز کند به خویشتن ستم کرده; تو نمى‏دانى شاید خداوند بعد از این، وضع تازه (و وسیله اصلاحى) فراهم کند! (۱)

و چون عده آنها سرآمد، آنها را بطرز شایسته‏اى نگه دارید یا بطرز شایسته‏اى از آنان جدا شوید; و دو مرد عادل از خودتان را گواه گیرید; و شهادت را براى خدا برپا دارید; این چیزى است که مؤمنان به خدا و روز قیامت به آن اندرز داده مى‏شوند! و هر کس تقواى الهى پیشه کند، خداوند راه نجاتى براى او فراهم مى‏کند، (۲)

و او را از جایى که گمان ندارد روزى مى‏دهد; و هر کس بر خدا توکل کند، کفایت امرش را مى‏کند; خداوند فرمان خود را به انجام مى‏رساند; و خدا براى هر چیزى اندازه‏اى قرار داده است! (۳)

و از زنانتان، آنان که از عادت ماهانه مایوسند، اگر در وضع آنها (از نظر باردارى) شک کنید، عده آنان سه ماه است، و همچنین آنها که عادت ماهانه ندیده‏اند; و عده زنان باردار این است که بار خود را بر زمین بگذارند; و هر کس تقواى الهى پیشه کند، خداوند کار را بر او آسان مى‏سازد! (۴)

این فرمان خداست که بر شما نازل کرده; و هر کس تقواى الهى پیشه کند، خداوند گناهانش را مى‏بخشد و پاداش او را بزرگ مى‏دارد! (۵)

آنها ( زنان مطلقه) را هر جا خودتان سکونت دارید و در توانایى شماست سکونت دهید; و به آنها زیان نرسانید تا کار را بر آنان تنگ کنید (و مجبور به ترک منزل شوند); و اگر باردار باشند، نفقه آنها را بپردازید تا وضع حمل کنند; و اگر براى شما (فرزند را) شیر مى‏دهند، پاداش آنها را بپردازید; و (درباره فرزندان، کار را) با مشاوره شایسته انجام دهید; و اگر به توافق نرسیدید، آن دیگرى شیردادن آن بچه را بر عهده مى‏گیرد. (۶)

آنان که امکانات وسیعى دارند، باید از امکانات وسیع خود انفاق کنند و آنها که تنگدستند، از آنچه که خدا به آنها داده انفاق نمایند; خداوند هیچ کس را جز به مقدار توانایى که به او داده تکلیف نمى‏کند; خداوند بزودى بعد از سختیها آسانى قرار مى‏دهد! (۷)

چه بسیار شهرها و آبادیها که اهل آن از فرمان خدا و رسولانش سرپیچى کردند و ما بشدت به حسابشان رسیدیم و به مجازات کم‏نظیرى گرفتار ساختیم! (۸)

آنها آثار سوء کار خود را چشیدند; و عاقبت کارشان خسران بود! (۹)

خداوند عذاب سختى براى آنها فراهم ساخته; پس از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید اى خردمندانى که ایمان آورده‏اید! (زیرا) خداوند چیزى که مایه تذکر است بر شما نازل کرده; (۱۰)

رسولى به سوى شما فرستاده که آیات روشن خدا را بر شما تلاوت مى‏کند تا کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده‏اند، از تاریکیها بسوى نور خارج سازد! و هر کس به خدا ایمان آورده و اعمال صالح انجام دهد، او را در باغهایى از بهشت وارد سازد که از زیر (درختانش) نهرها جارى است، جاودانه در آن مى‏مانند، و خداوند روزى نیکویى براى او قرار داده است! (۱۱)

خداوند همان کسى است که هفت آسمان را آفرید، و از زمین نیز همانند آنها را; فرمان او در میان آنها پیوسته فرود مى‏آید تا بدانید خداوند بر هر چیز تواناست و اینکه علم او به همه چیز احاطه دارد! (۱۲)