ترجمه سوره مجادله – مکارم شیرازی

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

خداوند سخن زنى را که درباره شوهرش به تو مراجعه کرده بود و به خداوند شکایت مى‏کرد شنید (و تقاضاى او را اجابت کرد); خداوند گفتگوى شما را با هم (و اصرار آن زن را درباره حل مشکلش) مى‏شنید; و خداوند شنوا و بیناست. (۱)

کسانى که از شما نسبت به همسرانشان «ظهار» مى‏کنند (و مى‏گویند: «انت على کظهر امى تو نسبت به من بمنزله مادرم هستى‏»)، آنان هرگز مادرانشان نیستند; مادرانشان تنها کسانى‏اند که آنها را به دنیا آورده‏اند! آنها سخنى زشت و باطل مى‏گویند; و خداوند بخشنده و آمرزنده است! (۲)

کسانى که همسران خود را «ظهار» مى‏کنند، سپس از گفته خود بازمى‏گردند، باید پیش از آمیزش جنسى با هم، برده‏اى را آزاد کنند; این دستورى است که به آن اندرز داده مى‏شوید; و خداوند به آنچه انجام مى‏دهید آگاه است! (۳)

و کسى که توانایى (آزاد کردن برده‏اى) نداشته باشد، دو ماه پیاپى قبل از آمیزش روزه بگیرد; و کسى که این را هم نتواند، شصت مسکین را اطعام کند; این براى آن است که به خدا و رسولش ایمان بیاورید; اینها مرزهاى الهى است; و کسانى که با آن مخالفت کنند، عذاب دردناکى دارند! (۴)

« کسانى که با خدا و رسولش دشمنى مى‏کنند خوار و ذلیل شدند آن‏گونه که پیشینیان خوار و ذلیل شدند; ما آیات روشنى نازل کردیم، و براى کافران عذاب خوارکننده‏اى است… (۵)

در آن روز که خداوند همه آنها را برمى‏انگیزد و از اعمالى که انجام دادند با خبر مى‏سازد، اعمالى که خداوند حساب آن را نگه داشته و آنها فراموشش کردند; و خداوند بر هر چیز شاهد و ناظر است! (۶)

آیا نمى‏دانى که خداوند آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمین است مى‏داند; هیچ گاه سه نفر با هم نجوا نمى‏کنند مگر اینکه خداوند چهارمین آنهاست، و هیچ گاه پنج نفر با هم نجوا نمى‏کنند مگر اینکه خداوند ششمین آنهاست، و نه تعدادى کمتر و نه بیشتر از آن مگر اینکه او همراه آنهاست هر جا که باشند، سپس روز قیامت آنها را از اعمالشان آگاه مى‏سازد، چرا که خداوند به هر چیزى داناست! (۷)

آیا ندیدى کسانى را که از نجوا ( سخنان درگوشى) نهى شدند، سپس به کارى که از آن نهى شده بودند بازمى‏گردند و براى انجام گناه و تعدى و نافرمانى رسول خدا به نجوا مى‏پردازند و هنگامى که نزد تو مى‏آیند تو را تحیتى (و خوشامدى) مى‏گویند که خدا به تو نگفته است، و در دل مى‏گویند: «چرا خ است، وارد آن مى‏شوند، و چه بد فرجامى است! (۸)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید! هنگامى که نجوا مى‏کنید، و به گناه و تعدى و نافرمانى رسول (خدا) نجوا نکنید، و به کار نیک و تقوا نجوا کنید، و از خدایى که همگى نزد او جمع مى‏شوید بپرهیزید! (۹)

نجوا تنها از سوى شیطان است; مى‏خواهد با آن مؤمنان غمگین شوند; ولى نمى تواند هیچ گونه ضررى به آنها برساند جز بفرمان خدا; پس مؤمنان تنها بر خدا توکل کنند! (۱۰)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید! هنگامى که به شما گفته شود: «مجلس را وسعت بخشید (و به تازه‏واردها جا دهید)»، وسعت بخشید، خداوند (بهشت را) براى شما وسعت مى‏بخشد; و هنگامى که گفته شود: «برخیزید»، برخیزید; اگر چنین کنید، خداوند کسانى را که ایمان آورده‏اند و کسانى را که علم به آنان داده شده درجات عظیمى مى‏بخشد; و خداوند به آنچه انجام مى‏دهید آگاه است! (۱۱)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید! هنگامى که مى‏خواهید با رسول خدا نجوا کنید (و سخنان درگوشى بگویید)، قبل از آن صدقه‏اى (در راه خدا) بدهید; این براى شما بهتر و پاکیزه‏تر است و اگر توانایى نداشته باشید، خداوند غفور و رحیم است! (۱۲)

آیا ترسیدید فقیر شوید که از دادن صدقات قبل از نجوا خوددارى کردید؟! اکنون که این کار را نکردید و خداوند توبه شما را پذیرفت، نماز را برپا دارید و زکات را ادا کنید و خدا و پیامبرش را اطاعت نمایید و (بدانید) خداوند از آنچه انجام مى‏دهید با خبر است! (۱۳)

آیا ندیدى کسانى را که طرح دوستى با گروهى که مورد غضب خدا بودند ریختند؟! آنها نه از شما هستند و نه از آنان! سوگند دروغ یاد مى‏کنند (که از شما هستند) در حالى که خودشان مى‏دانند (دروغ نمى‏گویند)! (۱۴)

خداوند عذاب شدیدى براى آنان فراهم ساخته، چرا که اعمال بدى انجام مى‏دادند! (۱۵)

آنها سوگندهاى خود را سپرى قرار دادند و مردم را از راه خدا بازداشتند; از این‏رو براى آنان عذاب خوارکننده‏اى است! (۱۶)

هرگز اموال و اولادشان آنها را از عذاب الهى حفظ نمى‏کند; آنها اهل آتشند و جاودانه در آن مى‏مانند! (۱۷)

(به خاطر بیاورید) روزى را که خداوند همه آنها را برمى‏انگیزد، آنها براى خدا نیز سوگند (دروغ) یاد مى‏کنند همان‏گونه که (امروز) براى شما یاد مى‏کنند; و گمان مى‏کنند کارى مى‏توانند انجام دهند; بدانید آنها دروغگویانند! (۱۸)

شیطان بر آنان مسلط شده و یاد خدا را از خاطر آنها برده; آنان حزب شیطانند! بدانید حزب شیطان زیانکارانند! (۱۹)

کسانى که با خدا و رسولش دشمنى مى‏کنند، آنها در زمره ذلیل‏ترین افرادند.! (۲۰)

خداوند چنین مقرر داشته که من و رسولانم پیروز مى‏شویم; چرا که خداوند قوى و شکست‏ناپذیر است! (۲۱)

هیچ قومى را که ایمان به خدا و روز رستاخیز دارند نمى‏یابى که با دشمنان خدا و رسولش دوستى کنند، هر چند پدران یا فرزندان یا برادران یا خویشاوندانشان باشند; آنان کسانى هستند که خدا ایمان را بر صفحه دلهایشان نوشته و با روحى از ناحیه خودش آنها را تقویت فرموده، و آنها را در باغهایى از بهشت وارد مى‏کند که نهرها از زیر (درختانش) جارى است، جاودانه در آن مى‏مانند; خدا از آنها خشنود است، و آنان نیز از خدا خشنودند; آنها «حزب الله س‏ذللّهاند; بدانید «حزب الله‏» پیروزان و رستگارانند. (۲۲)