به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
حم (1)
این کتاب از سوى خداوند عزیز و حکیم نازل شده است! (2)
بى شک در آسمانها و زمین نشانه هاى (فراوانى) براى مؤمنان وجود دارد; (3)
و نیز در آفرینش شما و جنبندگانى که (در سراسر زمین) پراکنده ساخته، نشانه هایى است براى جمعیتى که اهل یقینند. (4)
و نیز در آمد و شد شب و روز، و رزق (و بارانى) که خداوند از آسمان نازل کرده و بوسیله آن زمین را بعد از مردنش حیات بخشیده و همچنین در وزش بادها، نشانه هاى روشنى است براى گروهى که اهل تفکرند! (5)
اینها آیات خداوند است که ما آن را بحق بر تو تلاوت میکنیم; اگر آنها به این آیات ایمان نیاورند، به کدام سخن بعد از سخن خدا و آیاتش ایمان مى آورند؟! (6)
واى بر هر دروغگوى گنهکار… (7)
که پیوسته آیات خدا را میشنود که بر او تلاوت میشود، اما از روى تکبر اصرار بر مخالفت دارد; گویى اصلا آن را هیچ نشنیده است; چنین کسى را به عذابى دردناک بشارت ده! (8)
و هرگاه از بعضى آیات ما آگاه شود، آن را به باد استهزا میگیرد; براى آنان عذاب خوارکنندهاى است! (9)
و پشت سرشان دوزخ است; و هرگز آنچه رابه دست آوردهاند آنها را (از عذاب الهى) رهایى نمیبخشد، و نه اولیایى که غیر از خدا براى خود برگزیدند (مایه نجاتشان خواهند بود); و عذاب بزرگى براى آنهاست! (10)
این (قرآن) مایه هدایت است، و کسانى که به آیات پروردگارشان کافر شدند، عذابى سخت و دردناک دارند! (11)
خداوند همان کسى است که دریا را مسخر شما کرد تا کشتیها بفرمانش در آن حرکت کنند و بتوانند از فضل او بهره گیرید، و شاید شکر نعمتهایش را بجا آورید! (12)
او آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه را از سوى خودش مسخر شما ساخته; در این نشانه هاى (مهمى) است براى کسانى که اندیشه میکنند! (13)
به مؤمنان بگو: «کسانى را که امید به ایام الله ( روز رستاخیز) ندارند مورد عفو قرار دهند تا خداوند هر قومى را به اعمالى که انجام میدادند جزا دهد»! (14)
هر کس کار شایسته اى بجا آورد، براى خود بجا آورده است; و کسى که کار بد میکند، به زیان خود اوست; سپس همه شما به سوى پروردگارتان بازگردانده میشوید! (15)
ما بنى اسرائیل را کتاب (آسمانى) و حکومت و نبوت بخشیدیم و از روزیهاى پاکیزه به آنها عطا کردیم و آنان را بر جهانیان (و مردم عصر خویش) برترى بخشیدیم; (16)
و دلایل روشنى از امر نبوت و شریعت در اختیارشان قرار دادیم; آنها اختلاف نکردند مگر بعد از علم و آگاهى; و این اختلاف بخاطر ستم و برترىجویى آنان بود; اما پروردگارت روز قیامت در میان آنها در آنچه اختلاف داشتند داورى میکند. (17)
سپس تو را بر شریعت و آیین حقى قرار دادیم; از آن پیروى کن و از هوسهاى کسانى که آگاهى ندارند پیروى مکن! (18)
آنها هرگز نمیتوانند تو را در برابر خداوند بىنیاز کنند (و از عذابش برهانند); و ظالمان یار و یاور یکدیگرند، اما خداوند یار و یاور پرهیزگاران است! (19)
این (قرآن و شریعت آسمانى) وسایل بینایى و مایه هدایت و رحمت است براى مردمى که (به آن) یقین دارند! (20)
آیا کسانى که مرتکب بدیها و گناهان شدند گمان کردند که ما آنها را همچون کسانى قرارمیدهیم که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده اند که حیات و مرگشان یکسان باشد؟! چه بد داورى میکنند! (21)
و خداوند آسمانها و زمین را بحق آفریده است تا هر کس در برابر اعمالى که انجام داده است جزا داده شود; و به آنها ستمى نخواهد شد! (22)
آیا دیدى کسى را که معبود خود را هواى نفس خویش قرار داده و خداوند او را با آگاهى (بر اینکه شایسته هدایت نیست) گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مهر زده و بر چشمش پردهاى افکنده است؟! با این حال چه کسى میتواند غیر از خدا او را هدایت کند؟! آیا متذکر نمیشوید؟! (23)
آنها گفتند: «چیزى جز همین زندگى دنیاى ما در کار نیست; گروهى از ما میمیرند و گروهى جاى آنها را میگیرند; و جز طبیعت و روزگار ما را هلاک نمیکند!» آنان به این سخن که میگویند علمى ندارند، بلکه تنها حدس میزنند (و گمانى بى پایه دارند)! (24)
و هنگامى که آیات روشن ما بر آنها خوانده میشود، دلیلى در برابر آن ندارند جز اینکه میگویند: «اگر راست میگویید پدران ما را (زنده کنید) و بیاورید (تا گواهى دهند)!» (25)
بگو: «خداوند شما را زنده میکند، سپس میمیراند، بار دیگر در روز قیامت که در آن تردیدى نیست گردآورى میکند; ولى بیشتر مردم نمیدانند.» (26)
مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین براى خداست; و آن روز که قیامت برپا شود اهل باطل زیان میبینند! (27)
در آن روز هر امتى را میبینى (که از شدت ترس و وحشت) بر زانو نشسته; هر امتى بسوى کتابش خوانده میشود، و (به آنها میگویند:) امروز جزاى آنچه را انجام میدادید به شما میدهند! (28)
این کتاب ما است که بحق با شما سخن میگوید (و اعمال شما را بازگو میکند); ما آنچه را انجام میدادید مینوشتیم! (29)
اما کسانى که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، پروردگارشان آنها را در رحمت خود وارد میکند; این همان پیروزى بزرگ است! (30)
اما کسانى که کافر شدند (به آنها گفته میشود:) مگر آیات من بر شما خوانده نمیشد و شما استکبار کردید و قوم مجرمى بودید؟! (31)
و هنگامى که گفته میشد: «وعده خداوند حق است، و در قیامت هیچ شکى نیست» ، شما میگفتید: «ما نمیدانیم قیامت چیست؟ ما تنها گمانى در این باره داریم، و به هیچوجه یقین نداریم!» (32)
و بدیهاى اعمالشان براى آنان آشکار میشود، و سرانجام آنچه را استهزا میکردند آنها را فرامیگیرد! (33)
و به آنها گفته میشود: «امروز شما را فراموش میکنیم همانگونه که شما دیدار امروزتان را فراموش کردید; و جایگاه شما دوزخ است و هیچ یاورى ندارید! (34)
این بخاطر آن است که شما آیات خدا را به مسخره گرفتید و زندگى دنیا شما را فریب داد! سخللّهامروز نه آنان را از دوزخ بیرون میآورند، و نه هیچگونه عذرى از آنها پذیرفته میشود! (35)
پس حمد و ستایش مخصوص خداست، پروردگار آسمانها و پروردگار زمین و پروردگار همه جهانیان! (36)
و براى اوست کبریا و عظمت در آسمانها و زمین، و اوست عزیز و حکیم! (37)