بنام خداوند بخشاینده مهربان
قسم به آفتاب و تابش هنگام رفعتش. (۱) و قسم به ماه که پیرو آفتاب تابان است. (۲) و قسم به روز هنگامی که جهان را روشن سازد. (۳) و قسم به شب وقتیکه عالم را در پرده ی سیاهی کشد. (۴) و قسم به آسمان بلند و آنکه آنرا بنا کرد. (۵) و قسم به زمین و آنکه آنرا بگسترانید. (۶) و قسم به نفس و آنکه آنرا نیکو بیافرید. (۷) و با او خیر و شر او را الهام کرد. (۸) که هر کسی روح خود را از گناه پاک سازد و به یقین رستگار خواهد بود. (۹) و هرکه اورا پلید گرداند البته زیانکار خواهد گشت. (۱۰) طایفه ی ثمود از غرور پیغمبر خود صالح را تکذیب و طغیان کردند. (۱۱) هنگامیکه شقی ترین شان برانگیخته شد. (۱۲) رسول خدا صالح بر آنها گفت این ناقه آیت خداست ، از خدا بترسید و آنرا سیراب گردانید. (۱۳) لیکن آن قوم رسول را تکذیب و ناقه را پی کردند ، خداوند هم به کیفر گناهانشان آنانرا هلاک و شهرشان را با خاک یکسان نمود. (۱۴) و هیچ باک از هلاک آنها نداشت. (۱۵)