به نام خداوند بخشنده مهربان
هنگامی که آسمان شکافته شود. (۱)
و به فرمان حق گوش فرا دارد و البته سزد که فرمان او پذیرد. (۲)
و هنگامی که زمین وسیع و منبسط شود. (۳)
و هر چه در درون دل پنهان داشته (از مردگان و گنجها و معادن) همه را به کلی بیرون افکند و تهی گردد. (۴)
و به فرمان خدا گوش فرا دهد د البته سزد که فرمان او پذیرد (در آن هنگام قیامت بر پا شود). (۵)
ای انسان البته با هر رنج و مشقت (در راه طاعت و عبادت حق بکوش که) عاقبت حضور پروردگار خود می‌روی. (۶)
اما آن کس که (در آن روز) نامه اعمالش به دست راست دهند. (۷)
آن کس بسیار حسابش آسان کنند. (۸)
و او به سوی کسان و خویشانش (در بهشت) مسرور و شادمان خواهد رفت. (۹)
و اما آن کس که نامه اعمالش را از پشت سر (به دست چپ) دهند. (۱۰)
او بر هلاک خود آه و فریاد حسرت بسیار کند. (۱۱)
و به آتش سوزان دوزخ در افتد. (۱۲)
که او میان کسانش بسیار مغرور و مسرور بود. (۱۳)
و گمان کرد که ابدا (به سوی خدا) باز نخواهد گشت. (۱۴)
بلی خدا به احوال و اعمال او کاملا آگاه است. (۱۵)
چنین نیست (که خدا از فعل مخلوقش آگه نباشد) قسم به شفق (و روشنی او وقت غروب، هنگام نماز مغرب). (۱۶)
و قسم به شب تار و آنچه در خود گرد آورده (و در دل شب خزیده و آرام گرفته). (۱۷)
و قسم به ماه تابان هنگام بدر که تمام فروزان شود. (۱۸)
(قسم به این امور) که شما حوال گوناگون و حوادث رنگارنگ (از نخستین خلقت تا مرگ و برزخ و ورود به بهشت و دوزخ) خواهید یافت. (۱۹)
پس کافران از چه رو ایمان نمی‌آورند؟ (۲۰)
و چون بر آنان آیات قرآن تلاوت شود سجده حق نمی‌کنند؟ (۲۱)
بلکه آن مردم کافر (قرآن خدا را) تکذیب می‌کنند. (۲۲)
و خدا به آنچه در دل پنهان می‌دارند (از خود آنها) داناتر است. (۲۳)
پس آنها را به عذاب دردناک (دوزخ) بشارت ده. (۲۴)
مگر آنان که ایمان آرند و نیکوکار شوند که آنها را اجری بی منّت و ثوابی بی نهایت (در بهشت جاودانی) خواهد بود. (۲۵)