ترجمه سوره معارج – الهی قمشه‌ای

به نام خداوند بخشنده مهربان

سائلی از عذاب قیامت که وقوعش حتمی است (از رسول) پرسید (که آن عذاب چه مردمی راست). (۱)

(بداند که) بر فرقه کافران است و هیچ کس از آنان دفع نتواند کرد. (۲)

که آن عذاب از (قهر) خدای مالک آسمانهاست (یا مراد عذاب واقع بر نعمان بن حارث است که به نصب خلافت علی علیه السلام بر رسول صلی اللّه علیه و آله و سلّم اعتراض کرد، رسول صلّی اللّه علیه و آله و سلّم فرمود: به امر خدا کردم. او گفت: اگر چنین است خدایا بر من عذابی فرست. فورا سنگی از آسمان بر فرقش رسید و هلاک شد). (۳)

فرشتگان و روح الامین (برای اخذ فرمان) به سوی (عرش) خدا بالا روند در روزی که مدتش پنجاه هزار سال خواهد بود. (۴)

پس صبر نیکو پیش گیر. (۵)

که این مردم آن روز را بسیار دور (از امکان) بینند. (۶)

و ما نزدیک (به وقوع) می‌بینیم. (۷)

روزی که آسمان چون فلز گداخته شود. (۸)

و کوهها مانند پشم زده متلاشی گردند. (۹)

و هیچ کس از خویش خود جویا نشود. (۱۰)

چون حقیقت حالشان به آنها بنمایند آن روز کافر بدکار آرزو کند که کاش توانستی فرزندانش را فدای خود سازد و از عذاب برهد. (۱۱)

و هم زن و برادرش. (۱۲)

و هم خویشان و قبیله‌اش را که همیشه حمایتش می‌کردند. (۱۳)

و هر که را روی زمین است خواهد همه را فدای خویش گردند تا مگر او را (از آن عذاب) برهاند. (۱۴)

و هرگز نجات نیابد که آتش دوزخ بر او شعله‌ور است. (۱۵)

تا سر و صورت و اندمش پاک بسوزد. (۱۶)

دوزخ کسی را می‌خواند که از خدا رو گردانیده و با حق مخالفت کرده. (۱۷)

و مال دنیا را جمع کرده و همه را ذخیره نموده است. (۱۸)

که انسان مخلوقی طبعا سخت حریص و بی‌صبر است. (۱۹)

چون شر و زیانی به او رسد سخت جزع و بی‌قراری کند. (۲۰)

و چون مال و دولتی به او رو کند منع (احسان) نماید. (۲۱)

مگر نماز گزاران حقیقی. (۲۲)
آنان که دایم در نماز (و طاعت الهی) عمر گذرانند. (۲۳)

و آنان که در مال و دایی خود حقّی معیّن و معلوم گردانند. (۲۴)

تا به فقیران سائل و فقیران آبرومند محروم رسانند. (۲۵)

و آنان که روز قیامت و جزا را تصدیق کنند. (۲۶)

و آنان که از قهر و عذاب خدای خویش سخت ترسانند. (۲۷)

که از عذاب خدا هیچ کس ایمن نتواند بود. (۲۸)

و آنان که اندام خود را (از شهوت رانی) نگاه می‌دارند. (۲۹)

مگر بر زنان حلال و کنیزان ملکی خویش که (از اعمال شهوت با آنها) هیچ ملامت ندارند. (۳۰)

و هر که غیر از این جوید اینان به حقیقت متعدی و ستمکارند. (۳۱)

و آنان که امانت و عهد و پیمانشان را رعایت کنند. (۳۲)

و آنان که برای گواهی به حق قیام کنند. (۳۳)

و آنان که نماز خود را (به وقت و شرایط و حضور قلب) محافظت کنند. (۳۴)

آنان در باغها (ی بهشت ابد) با عزّت و احترام متنعّمند. (۳۵)

(ای رسول) چه شده است کافران را که (با تمسخر) به جانبت می‌شتابند؟! (۳۶)

از راست و چپ گروه گروه (باز پراکنده می‌شوند و به دین خدا نمی‌گروند). (۳۷)

آیا هر یک طمع دارند که باز آنها را در بهشت با ناز و نعمت داخل کنند؟! (۳۸)

هرگز این نشود (چون) آنها خود می‌دانند که ما آنها را از چه (نطفه پستی) آفریده‌ایم (باز به آفریننده خود ایمان نمی‌آورند و به کفر می‌شتابند و طمع آن دارند که چون مؤمنان به بهشت روند). (۳۹)

چنین نیست، سوگند به خدای مشرق‌ها و مغرب‌ها که ما قادریم. (۴۰)

که به جای آنها خلقی بهتر از آنها بیافرینیم و هرگز کسی (به قدرت و قوت) بر ما سبقت نخواهد یافت. (۴۱)

پس آنها را به کفر و ضلالت خود بگذار که به بازیچه دنیا دل بازند تا با روزی که وعده عذاب آنهاست رو به رو شوند. (۴۲)

آن روزی که به سرعت سر از قبرها برآورده، گویی به سوی بتها (و نتیجه پرستش غیر خدا) می‌شتابند. (۴۳)

در حالی که چشمهاشان (از هول و وحشت قیامت) به خواری فرو افتاده و ذلّت (کفر و عصیان) بر آنها احاطه کرده، این همان روزی است که به آنها وعده می‌دادند. (۴۴)