ترجمه سوره طور – الهی قمشه‌ای

به نام خداوند بخشنده مهربان

قسم به طور سینا. (۱)

قسم به کتاب مسطور (قرآن). (۲)

که در صحیفه‌ای گشوده فرستاد. (۳)

قسم به بیت المعمور (کعبه اهل زمین یا مسجد ملایک آسمان). (۴)

قسم به طاق بلند آسمان. (۵)

قسم به دریای آتش فروزان (که خدا روز قیامت دریا را آتش سازد و بر دوزخیان فرو ریزد). (۶)

قسم به این امور که البته عذاب خدای تو واقع خواهد شد. (۷)

هیچ کس دافع آن نخواهد بود. (۸)

روزی که آسمان سخت جنبش کند. (۹)

و کوهها تند به گردش آید. (۱۰)

در آن روز سخت وای بر آنان که (وعده حق و کتاب و رسول او را) تکذیب کردند. (۱۱)

آنان که به بازیچه دنیا فرو شدند. (۱۲)

آن روز آنها را سخت به آتش دوزخ برانند. (۱۳)

این همان آتشی است که تکذیب آن می‌کردید. (۱۴)

آیا این (آتش دوزخ) هم به نظرتان سحر است یا آنکه هنوز چشم بصیرت باز نمی‌کنید؟ (۱۵)

باری، به دوزخ در شوید که صبر و بی‌صبری به حالتان یکسان است، و بس آنچه کردید امروز همان را جزا یابید. (۱۶)

متقیان هم در باغهای بهشت پر نعمتند. (۱۷)

آنان به نعمتی که خدایشان نصیبشان فرموده دلشادند و خدایشان از عذاب دوزخ محفوظشان داشته است. (۱۸)

بخورید و بیاشامید شما را گوارا باد به پاداش اعمال نیکی که انجام می‌دادید. (۱۹)

در حالی که نزدیک هم بر تختها (ی عزّت) تکیه زده‌اند و ما حور العین را همجفت آنان گردانیده‌ایم. (۲۰)

و آنان که ایمان آوردند و فرزندانشان هم در ایمان پیرو ایشان شدند ما آن فرزندان را به آنها برسانیم و از پاداش عمل آنان هیچ نکاهیم. هر نفسی در گرو عملی است که اندوخته است. (۲۱)

و بر آن بهشتیان از هر نوع میوه و گوشت‌های لذیذ که مایل باشند فراوان بیفزاییم. (۲۲)

آنها در بهشت جام شراب گوارا را چنان سریع از دست هم بگیرند که گویی منازعه می‌کنند در صورتی که آنجا کار لغو و باطل و نزاع و خلاف و بزهکاری هیچ نیست. (۲۳)

و پسرانی مانند لؤلؤ مکنون گردشان (بر انجام خدمت) می‌گردند. (۲۴)

و آنها با هم به صحبت رو کرده و از سرگذشت یکدیگر پرسش کنند. (۲۵)

و با هم گویند: ما از پیش میان اهل و قبیله خود خداترس بودیم. (۲۶)

خدا هم بر ما منّت نهاد و ما را از عذاب سموم دوزخ محفوظ داشت. (۲۷)

زیرا ما از این پیش خدا را به حقیقت پرستش می‌کردیم که او خود (بر بندگانش) بسیار نیکخواه و مهربان است. (۲۸)

پس (ای رسول ما، خلق را) متذکر ساز که به نعمت پروردگارت از جنون و کهانت هیچ در تو نیست. (۲۹)

بلکه (کافران نادان) گویند: (محمّد) شاعری است ماهر و ما حادثه مرگ او را انتظار داریم. (۳۰)

بگو: شما به انتظار (مرگ من) باشید که من هم از منتظران (مرگ و هلاک شما) هستم. (۳۱)

آیا زیرکی و خیالات باطلشان بر این وا می‌دارد (که تکذیب تو کنند) یا (از جهل و کبر و نخوت) خود قومی سرکش و نافرمانند؟ (۳۲)

بلکه می‌گویند: او قرآن را از پیش خود فرابافته است (چنین نیست) بلکه آنها ایمان نمی‌آورند. (۳۳)

پس اگر راست می‌گویند آنها هم کلامی مانند قرآن بیاورند. (۳۴)

آیا این خلق (بدون خالق) از نیستی صرف به وجود آمدند؟ یا (خویشتن را) خود خلق کردند؟ (۳۵)

یا آنکه آسمانها و زمین را این مردم آفریدند؟ نه، بلکه به یقین (خدا را) نشناختند. (۳۶)

آیا گنجهای رحمت پروردگارت نزد آنهاست یا هیچ قدرت و سلطنتی دارند؟ (۳۷)

یا نردبامی دارند که به آسمان بر شوند و (سخن وحی فرشتگان) بشنوند؟ اگر چنین است شنونده‌شان حجت روشن بیاورد. (۳۸)

آیا خدا را دختران و شما را پسران خواهد بود (که ملایک را دختران خدا دانید). (۳۹)

آیا تو (ای رسول) از آنها اجر رسالت خواهی که زیر بار سنگین غرامت بمانند؟ (۴۰)

آیا علم غیب با آنهاست که از آن عالم خبری نگارند؟ (۴۱)

یا که می‌خواهند با تو مکر و تزویری اندیشند؟ کافران خود به مکر (و انتقام حق) گرفتارند. (۴۲)

آیا بر آنها خدایی جز خدای یکتا هست؟ که خدا از هر چه شرک و شریک او گیرند پاک و منزه است. (۴۳)

این کافران اگر هم سقوط قطعه‌ای از آسمان را به چشم ببینند باز خواهند گفت: این پاره ابری متراکم است. (۴۴)

اینان را به (جهل) خود رها کن تا به روز سختشان که آن روز یکسر بیهوش و هلاک می‌شوند عاقبت برسند. (۴۵)

آن روزی که مکر و تدبیرشان هیچ به کارشان نیاید و هیچ کس یاریشان نکند. (۴۶)

و برای ستمکاران عالم (در دنیا) عذابی پیش از آن (جهنم قیامت) خواهد بود ولیکن اکثرشان نمی‌دانند. (۴۷)

باری بر حکم خدا صبر کن که تو منظور نظر مایی. و چون برخیزی (به نماز یا هر کاری) به ستایش خدای خود تسبیح گوی. (۴۸)

و از شبانگاه هم پاره‌ای به تسبیح خدا پرداز و هنگام فرو رفتن ستارگان هم (به نماز صبح) تسبیح خدا گوی. (۴۹)