سخنان میرزا جواد آقا ملکی تبریزی در مورد لیلة الرغائب

از رسول اکرم-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-روایت شده که حضرت فرمود:

از شب جمعۀ اول رجب غفلت نکنید، چه ملائکه آن شب را «لیلة الرغائب» می‌خوانند و آن چنین است که وقتى ثلث از شب بگذرد، ملکى در آسمان‌ها و زمین باقى نمی‌ماند، مگر اینکه در کعبه و پیرامون آن جمع می‌شوند و خداوند خطاب به آنها می‌گوید: اى فرشتگان من! هرکه چه می‌خواهید، از من مسئلت کنید! می‌گویند: اى پروردگار! حاجت ما این است که روزه‌گیرندگان رجب را ببخشى. خداوند-تبارک و تعالى- می‌فرماید: به درستى که چنین کردم.

و شایسته‌تر آنکه: هرکس که این روایت را بشنود، در آن شب به ملائکه درودهاى فراوان بفرستد، تا حق این تحیّت را به مقدار توان خویش ادا کند.

سپس رسول اکرم-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-فرمود:

کسى که اولین پنجشنبه رجب را روزه نگرفته و بین عشاء و نیمۀ شب دوازده رکعت نماز بگذارد و میان هر دو رکعت سلام داده و در هر رکعت، یک‌بار حمد و سه بار «إِنّٰا أَنْزَلْنٰاهُ فِی لَیْلَةِ اَلْقَدْرِ» و دوازده بار «قُلْ هُوَ اَللّٰهُ أَحَدٌ» را بخواند و زمانى که از نماز فارغ شد هفتاد بار به من صلوات فرستاده و بگوید: الّلهم صلّ على محمّد النّبى الامی و على آله و پس از آن سجده کند و در سجده‌هایش هفتاد بار بگوید: «سبوح قدوس، ربّ الملائکة و الروح» و سپس سر برداشته و بگوید: «رب اغفر و ارحم و تجاوز عما تعلم انک انت العلى العظیم» و دیگربار سجده نموده و در سجده‌اش، همان چیزى را که در سجدۀ اول خود گفت بگوید و پس از آن، حاجتش را از خدا بخواهد، مگر اینکه به درستى که برآورده می‌شود، اگر خدا بخواهد.

رسول اکرم-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-پس از آن چنین فرمود:

سوگند به خدایى که جانم در قبضۀ قدرت اوست! مردى و زنى از بندگان خداوند این نماز را نمی‌خواند، مگر اینکه خداوند گناهانش را می‌بخشد، هرچند به اندازۀ کف‌هاى دریا و ریگ‌هاى بیابان‌ها و وزن کوه‌ها و عدد برگ درختان باشد و چنین است که آن شخص در روز قیامت، هفتصد نفر از اهل بیت خودش را-که مستحق آتش هستند-شفاعت خواهد کرد و زمانى که شب اول قبرش شود، خداوند ثواب این نمازش را به صورتى زیبا و چهرۀ باز و زبانى خوش برایش برخواهد انگیخت و خواهد گفت: اى دوست من! بشارتت باد که از سختى رستى! و او، به آن چهره می‌گوید: کیستى که نیکوتر از تو ندیده و پاکیزه‌تر از بوى تو، بویى استشمام نکرده‌ام؟ او می‌گوید: اى حبیب من! همانا من، ثواب نمازى هستم که تو آن شب، در فلان ماه خواندى. و من در این شب آمده‌ام، تا حقت را ادا کرده، مونس تنهایى‌ات باشم و وحشتت را رفع کنم و زمانى که در صور دمیده شد، در عرصات قیامت بر سرت سایه بیفکنم و به درستى که تو هرگز از خیر مولایت فقیر و خالى دست نخواهى ماند.

ظاهر بخش اول روایت این است که: لیلة الرغائب، اول شب جمعۀ ماه رجب است، ولى اگر بر حسب اتفاق روز اول ماه رجب جمعه باشد، عمل یاد شده، در بخش آخر روایت با عمل لیلة الرغائب تطبیق خواهد کرد و مقتضى ظاهر روایت این است که: بگوییم عمل به این روایت، در صورتى است که روز اول ماه رجب، روز جمعه نباشد و اگر روز اول ماه، جمعه باشد، این عمل را باید براى جمعۀ دوم ماه گذاشت، هرچند که با لیلة الرغائب منطبق نباشد. در روایت نیز صراحتى در این خصوص وجود ندارد که این عمل، منحصر به لیلة الرغائب است، اما آنچه در نفس تقویت می‌شود، این است که عمل مختص اولین جمعه رجب است و اگر روز اول ماه رجب هم جمعه باشد، لازمه‌اش گرفتن روزه نیست، یا اگر روزه گرفتن در پنج‌شنبه را شرط عمل بدانیم، باید قید رجب را از پنج‌شنبه برداریم، به این معنى که پنج‌شنبه‌اى را که فردایش اول رجب است، از طرف ما روزه گرفته شود و عمل‌هاى یاد شده در شب جمعه اول رجب به جاى آورده شود.

منبع: المراقبات, میرزا جواد ملک تبریزی, ص159