موسیقی و رقص و مستی، از دام‌های شیطان برای در بند کشیدنِ انسان
حضرت امام رضا صلوات‌الله‌علیه به نقل از پدران بزرگوارشان علیهم‌السلام فرمودند:
ابلیس از زمان حضرت آدم تا بعثت حضرت مسیح علیهماالسلام، نزد پیامبران می‌آمد و با آنان سخن می‌گفت و از آنها پرسش می کرد و با هیچ پیغمبرى مأنوستر از یحیى بن زکریا علیهماالسلام نبود؛ روزى حضرت یحیى پس از سوالاتی به ابلیس گفت: «این زنگ که در دست توست چیست؟» ابلیس گفت:
«این مَجمعِ تمام لذّت‌ها از تنبور و عود و تار و طبل و نِی و سُرناست؛ همانا مردمی در مجلسِ شراب می‌نشینند و از آن لذّت نمی برند، پس من این زنگ را در میان‌شان تکان می دهم؛ وقتی صدای آن را می شنوند (شاید از صداهای فرکانس بالایی باشد که گوش سر ظاهراً تشخیص نمی‌دهد، اما گوشِ دل و روح انسان درک می‌کند)، طَرَب و سرمستی، آنان را سبک می‌سازد و برخی می‌رقصند و عدّه‌ای بشکن می‌زنند و بعضی لباس خود می‌درند!»
«عن سلیمان بن بلال المدنی قال: حدثنی علی بن موسى الرضا عن أبیه عن جعفر بن محمد عن آبائه علیهم‌السلام: أن إبلیس کان یأتی الأنبیاء علیهم‌السلام من لدن آدم علیه‌السلام إلى أن بعث الله المسیح علیه‌السلام یتحدث عندهم ویسائلهم… فی حدیث مکالمة یحیى علیه‌السلام مع إبلیس إلى أن قال یحیی: فما هذا الجرس الذی بیدک؟ قال: هذا مجمع کل لذة من طنبور وبربط ومعزفة وطبل ونای وصرنای وان القوم لیجلسون على شرابهم فلا یستلذونه فأحرک الجرس فیما بینهم فإذا سمعوه استخفهم الطرب فمن بین من یرقص ومن بین من یفرقع أصابعه ومن بین من یشق ثیابه…»
الأمالی (شیخ‌طوسی)، ص۳۳۸، ح۳۲
بحار الانوار (علامه‌مجلسی)، ج۱۴، ص۱۷۲
وای به حال آن قومی که به جای اشتغال به قرآن و دعا و استغفار و شنیدن روایات اهل‌بیت علیهم‌السلام که شفای دردها و پناه مؤمنان در سختی‌ها و مشکلات زندگی است، با عدّه‌ای فاسق همراه شده‌اند که برایشان به اشاره‌ی شیطان، مشغول سبک‌سری و رقص و آواز شده و با اشاعه‌ی فسق‌شان در انظار عموم، بر نکبت و شومی بلاهای آخرالزّمان افزوده‌اند!