عباس نام آور چه شد سردار لشکرم کو ٱن مهربان برادر با جان برابرم کو
میر و سپهدار و علمدار حسین کجا رفت آن نازنین یار وفادار حسین کجا رفت
سقای جانبازان و سردار حسین کجا رفت شیر صف کرببلا یکتا دلاورم کو
پور امیرالمومنین دریای لطف و غیرت مهر وفا گنج کرم اسطوره ی مروت
سرمشق انسانیت و شخصیت و شجاعت ای وای ابوالفضلم چه شد یکدانه گوهرم کو
دیشب نگهبان داشتند اطفال بی گناهم امشب نیاسایند اهل بیت بی پناهم
بعد از ابوالفضل ای خدا من زندگی نخواهم رفت از کفم سردارم آن میر غضنفرم کو
اطفالم از لب تشنگی در سوز و اضطرابند گل هایم از فرط عطش پژمرده در شبابند
امشب دیگر این عندلیبان حسین نخوابند سقای طفلانم چه شد آن آب آورم کو
خواهر برو زینب تو شو آماده ی اسیری بی کس شدم در کربلا نی یار و دستگیری
یا رب تو از حال حسین بی معین خبیری افسوس قاسم کشته شد ای وای اکبرم کو
ای آسمان درد دل افسرده با که گویم درهای راه چاره را بستی فلک به رویم
از هر طرف تیر و سنان پر می زند به سویم یار و مددکارم چه شد فرزانه افسرم کو
در این بیابان بلا بی یار و بی معینم رفتند از دستم عزیزان یاوران دینم
از هجرشان گردیده است پرخون دل حزینم واحسرتا واغربتا یار و برادرم کو
در یاریم از تن جدا گردیده دستهایش جانم فدای بازوان از بدن جدایش
افتاده جسمش در کجا تا جان کنم فدایش بعد از اباالفضل ای فلک سردار دیگرم کو
لب تشنه در راه خدا جان را فدا نمودی حق فداکاری به دین الحق ادا نمودی
از جان گذشتی یا اخا با من وفا نمودی مهر درخشانم چه شد تابنده اخترم کو
ای یکه تاز صحنه ی مردانگی ابالفضل ای سرفراز عالم فرزانگی ابالفضل
ایثار جان کردی تو با لب تشنگی ابالفضل سقای دشت کربلا آب آور حرم کو
بر دیده ی حق بین تو تیر جفا نشسته این جسم پاک و اطهرت از تیر و نیزه خسته
از داغ مرگت یا اخا پشت حسین شکسته پشت و پناه من چه شد آن یار و یاورم کو
کلثوم ای خواهر بیا زن بر سر و به سینه با چشم گریان این خبر بر جانب سکینه
دیگر نیاید عمویت ای کودک حزینه شد کشته از جور جفا ثانی حیدرم کو
میر شجاعان جهان پور علی عمران سرحلقه ی نام آوران فرمانده ی شهیدان
مردانه بگذشتی ز جان در راه دین و قرآن ای وای عباسم چه شد مهر منورم کو
یا رب به لعل خشک و خون دیده ی ابالفضل یا رب به حق بازوی ببریده ی ابالفضل
بوسد معلمی دوباره درگه ابالفضل گویند عزاداران او عباس سرورم کو