روز بیست و دوم ماه جمادی الثانی

وقایع روز 22 جمادی الثانی

مرگ ابوبکر بن ابی قحافه
در روز بیست و دوم جمادی ‌الثانی سال 13 هـ .ق. ابوبکر بن ابی قحافه در 67 سالگی مرد. او نخستین کسی بود که بعد از شهادت پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) به انتخاب اعضای سقیفه ننگین بنی ساعده به خلافت رسید. این انتخاب به گونه‌ ای بی‌حساب بود که عمر با آنکه خود عنصر اصلی جریان سقیفه بود می‌گفت: «بیعت با ابوبکر امری بدون تدبیر، مشورت و دقت و همچون زمان جاهلیت بود که خداوند مسلمانان را از شر آن حفظ کرد! هر کس چنین کاری را تکرار کرد او را بکشید!»
مدت خلافت غصبی ابوبکر دو سال و چهار ماه به طول انجامید که در این مدت جنایت های بزرگی مرتکب شد که قلم از ذکر آن قاصر است که از آن جمله می‌توان به این موارد اشاره کرد:
1. غصب خلافت؛
2. اذیت و آزار پاره تن پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله و سلم) حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها)؛
3. غصب فدک؛
4. ساختن حدیث جعلی «انا معاشر الانبیاء لا نورث ما ترکنا صدقه» و نسبت دادن آن به پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) ؛
5 . تخلّف از لشکر اسامه و ناراحت کردن نبی گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم)؛
6 . آتش زدن احادیث پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)؛
7. دستور هجوم به خانه حضرت زهرا(سلام الله علیها) در جریان سقیفه؛
8. سکوت در برابر جنایت فجیع خالد بن ولید و … .
چنین نقل شده است که ابوبکر قبل از مردن، عثمان را طلب کرد تا درباره خلافت وصیت نامه‌ ای بنویسد تا پس از او خلافت از آن عمر بن خطّاب باشد! ابوبکر کلمه ‌ای گفت و بیهوش شد؛ بقیه را عثمان از پیش خودش نوشت که امر خلافت پس از ابوبکر با عمر بن خطاب است. هنگامی که ابوبکر به هوش آمد، عثمان را دعا کرد که آن چه او می‌خواسته نوشته است.
باید پرسید: چرا آن هنگام که پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در روزهای آخر عمرشان کاغذ و قلم خواستند تا بار دیگر وصی بعد از خود را معرفی نمایند، برخی نسبت هذیان به آن حضرت دادند و با ایجاد سر و صدا مانع از این کار شدند؟!
چنین نقل شده است که ابوبکر هنگام مرگ، بر اشتباهات و جنایت‌هایش تأسف می‌خورد که از آن جمله بارها می‌گفت: «‌ای کاش خانه فاطمه(سلام الله علیها) را تفتیش نکرده بودم».