ذوالکفل

ذوالکفل

ذوالکفل یکی از پیامبران بنی ‏اسرائیل و فرزند ایوب است که در روم سلطنت نیز داشت و چون مردم را به جهاد با دشمن دعوت کرد، بهانه ‏هایی آوردند. بعضی از مفسران نیز ذوالکفل را لقب حزقیال دانسته و مفاد آیات 244 و 245 سوره بقره را به ‏او مربوط می ‏دانند. برخی گفته ‏اند، این قوم از ترس جهادی که پیامبر زمان ایشان را به آن دعوت کرده بود، جلای وطن کردند.(1) برخی دیگر از مفسران وی را همان یوشع یا الیاس و یا ذکریا دانسته ‏اند.(2) ذوالکفل همچون اسماعیل و ادریس دارای بردباری و استقامت بسیار در برابر دشواری‏ های دعوت بوده است.(3) از جمله فعالیت ‏های مفید و خدمات مؤثر ذوالکفل که تأثیر تبلیغی فراوان داشت، داوری‏ های عادلانه او در هنگام اختلاف‏ ها و منازعات بود. امام باقر علیه السلام در روایتی درباره او فرموده است: «ذوالکفل نیز از پیامبران است که بعد از سلیمان‏ بن داوود ظهور نمود و به قضاوت و داوری صحیح بین مردم همت می ‏گماشت، همان‏ سان که داوود داوری می‏ کرد».(4) حادیث متعدد دیگری گواه قضاوت وی در میان جامعه است، از جمله آنکه شیطان به صورت فرد دادخواهی در خواب و بیداری به سراغ او می ‏رفت تا با حیله ‏ای او را خشمگین سازد، اما هرگز توفیق نیافت.(5)
____________________
1. خزائلی، اعلام قرآن، ص 332.
2. خرمشاهی، قرآن شناخت، ص 204.
3. انبیاء: 85.
4. بحارالأنوار، ج 13، ص 405.
5. خزائلی، همان، ص 335.