«نزاریه»: گروندگان به «حسن صباح» می‌باشند که وی از مقربان مستنصر بود و پس از مستنصر, برای طرفداری که از نزار می‌نمود, به حکم مستعلی از مصر اخراج شد. وی به ایران آمده پس از چندی از قلعه‌ٍِِِِالموت از توابع قزوین سردرآورد. قلعه‌الموت و چند قلعه دیگر مجاور را تسخیر کرد و به سلطنت پرداخت. در آغاز کار به نزار دعوت کرد و پس از مرگ حسن (سال ۵۱۸ هجری قمری) «بزرگ امید رود باری» و پس از وی فرزندش «کیا محمد» به شیوه آیین حسن صباح سلطنت کردند و پس از وی فرزندش «حسن علی ذکره السلام» پادشاه چهارم الموتی, روش حسن صباح را که نزاری بود برگردانیده به باطنیه پیوست. تا اینکه هلاکوخان مغول به ایران حمله کرد, وی قلاع اسماعیلیه را فتح نمود و همه اسماعیلیه را از دم شمشیر گذرانید, بنای قلعه را نیز با خاک یکسان ساخت و پس از آن در سال ۱۲۵۵ هجری , آقاخان محلاتی که از نزاریه بود در ایران به محمد شاه قاجار یاغی شد و در قیامی که در ناحیه کرمان نمود شکست خورده به بمبئی فرار کرد و دعوت باطنی نزاری را به امامت خود منتشر ساخت و دعوتشان تاکنون باقی است و نزاریه فعلاً «آقاخانیه» نامیده می‌شوند.شیعه در اسلام ص۷۱،علامه سید محمد حسین طباطبائی