از آغاز ظهور اسلام ، یهود و نصارا هر کدام به شیوه اى با اسلام برخورد می کردند، یهود از روى حسد ورزى و کینه و دشمنى با اسلام و پیامبر و مسلمین ، سر ناسازگارى و عناد داشتند و از هیچ زمینه اى براى ضربه به اسلام چشم پوشى نمی کردند.
در مقابل نصارا روشى منطقى و معقول ، و برخوردهاى مهرآمیز و دوستانه با اسلام و مسلمین داشتند. قرآن کریم از این دو برخورد، متفاوت یاد می کند و بارها به نشانه قدرشناسى ، از حق گرایان مسیحى تمجید می کند و از برخوردهاى معقول و سنجیده آنان ستایش می کند.
گروهى از آنان که از زهاد و عباد و دانشمندان مسیحى بودند وقتى که با قرآن و پیام آن آشنا شدند و آن را حق یافتند، مسلمان شدند و از شادمانى گریستند و چنین گفتند:
ربنا امنا فاکتبنا مع الشاهدین (1) ؛
بارالها، ایمان آوردیم ، ما راهم در زمره گواهان (و مسلمین ) قرار ده .
————————————–
1 – مائده (5) آیه 83.