وقایع روز دهم ماه ربیع الثانی
10 ربیع الثانی
وفات کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه(سلام الله علیها)
روز دهم ربیع‌الثانی سال 201 هـ .ق. حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) پس از هفده روز توقف در شهر قم،چشم از جهان فروبستند. این بانوی بزرگوار که با جمع زیادی از برادرانشان به منظور دیدار برادر گرامیشان حضرت علی بن موسی الرضا(علیهما السلام) از مدینه عازم خراسان شده بودند، در بین راه، در شهر ساوه مورد هجوم مأموران حکومت عباسی قرار گرفتند و پس از آنکه جمع زیادی از آنان به شهادت رسیدند، کریمه اهل بیت(سلام الله علیها) در حالیکه در اثر این جریان رنجور و بیمار شده بودند، به قم آمدند و پس از هفده روز سکونت در خانه موسی بن خزرج پیش از آنکه دیدگان مبارکشان به جمال برادر بزرگوارشان روشن گردد، در دیار غربت و در میان اندوه فراوان، جان به جان آفرین تسلیم کردند و شیعیان را در ماتم خود به سوگ نشاندند. شیعیان قم با تجلیل و احترام فراوان، پیکر مطهر آن بانوی گرامی را تشییع کردند.
نقل شده است که چون قبر حضرت معصومه (سلام الله علیها) را مهیا نمودند، اشعریان در این مورد که چه کسی وارد قبر شود و بدن آن حضرت را دفن کند، بحث و گفتگو نمودند و بالاخره همه بر پیرمرد پرهیزکاری به نام « قادر» اتفاق کردند و کسی را به دنبال او فرستادند. پیش از آنکه قادر بیاید، دو تن سواره که نقاب بر چهره داشتند از جانب بیابان پیدا شدند و به سرعت نزدیک آمدند. یکی از آنها وارد قبر شد و دیگری پیکر پاک و مطهر آن حضرت را برداشت و به دست او داد تا در دل خاک پنهان سازد. آن دو نفر پس از پایان مراسم دفن، بدون اینکه با احدی سخن بگویند بر اسبهای خود سوار و دور شدند.
در فضیلت زیارت کریمه اهل بیت، روایات متعددی از معصومین(علیهم السلام) نقل شده است که در این جا به ذکر برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
امام صادق(علیه السلام) فرمودند: «بانویی از نسل من به نام فاطمه در قم دفن می‌شود که هر کس او را زیارت کند، بهشت بر او واجب می‌شود و با شفاعت او همه شیعیانم وارد بهشت می‌شوند».
از امام رضا و امام جواد(علیهما السلام) روایت شده است که فرمودند: «هر کس فاطمه معصومه(سلام الله علیها) را زیارت کند، بهشت بر او واجب می‌شود».