وقایع روز ششم ماه ربیع الثانی
6 ربیع الثانی
مرگ هشام بن عبدالملک
روز چهارشنبه، ششم ربیع الثانی سال 125 هـ .ق. هشام بن عبدالملک بن مروان در 53 سالگی، در«رُصافَه قِنسرین» ـ منطقه‌ای در مرز عراق و سوریه ـ به درک واصل شد. در حالاتش نوشته‌اند که او مردی بد اخلاق،خشن، ستمگر، جسور، بخیل، حریص و سیاستمدار بوده است و در مدت خلافتش که قریب بیست سال طول کشید بر مردم بسیار سخت گذشت که در عصر خلفای پیش سابقه نداشت.
سختگیری بیش از اندازه هشام، به سر حد خشونت رسید و صرفه جویی های وی جنبه بخل یافت. بعضی از کمبودهای اخلاقی و انسانی وی اوضاع را بیش از پیش بدتر کرد؛ زیرا او فردی کوتاه فکر،مستبد و شکاک و بدبین بود؛ از این رو به هیچ کس اعتماد نمی‌کرد، بلکه برای خنثی کردن توطئه‌هایی که بر ضد او چیده می‌شد، به عملیات مکارانه و جاسوسی متوسل می‌شد و از آنجا که آدم زودباوری بود، با یک بدگویی و سوءظن، بهترین شخصیتها را از بین می‌برد. هشام بن عبدالملک بارها امام باقر(علیه السلام) و فرزند گرامیشان امام صادق (علیه السلام) را به شام احضار نمود و نسبت به ساحت مقدس آن دو بزرگوار جسارتهای فراوان کرد. او چند بار امام باقر(علیه السلام) را زندانی نمود.
در دوران اموی بیشترین اذیت و آزار، از ناحیه هشام بن عبدالملک به اهل بیت (علیهم السلام) وارد شد و کلمات تند و ناسزاهای او زید بن علی را در کوفه به سال 121 هـ .ق. به قیام وا داشت؛ چرا که در ملاقاتهایی که بین او و هشام روی داد، هشام حتی امام باقر(علیه السلام) را آشکارا مورد اهانت قرار می‌داد و با مسخره‌گویی درباره بنی هاشم و اهل بیت(علیهم السلام) سخن می‌گفت. از فجیع‌ترین جنایت‌های هشام، به شهادت رساندن امام باقر(علیه السلام) بود.