وقایع روز اول ماه ربیع الثانی
1 ربیع الثانی
آغاز قیام توابین در کوفه بر ضد حکومت اموی
بعد از واقعه جانگداز عاشورا، گروه زیادی از مردم کوفه از جریان شهادت امام حسین (علیه السلام) سخت اندوهگین و از اینکه آن حضرت را یاری ننمودند، بسیار پشیمان شدند.
آنها در اول ربیع الثانی سال 65 هـ .ق به فرماندهی « سلیمان بن صرد خزاعی» (یکی از شیعیان حضرت علی بن ابیطالب(علیه السلام) و ملازم آن حضرت در تمامی جنگها) برای خونخواهی امام حسین(علیه السلام) قیام کردند. آنها پس از اینکه از کوفه خارج شدند و به کنار مرقد مطهر امام حسین(علیه السلام) رفتند یک شبانه روز ـ و به نقلی سه شبانه روز در کربلا ماندند و در آنجا مداوم مشغول گریه و استغفار شدند. توابین هنگام وداع، آنچنان در کنار قبر امام حسین (علیه السلام) ازدحام کردند که گویی در کنار کعبه و حجر‌الأسود ازدحام نموده‌اند. هر کسی به هنگام وداع شعر می‌خواند و ناله می‌کرد و بدین صورت، خود را برای خونخواهی امام حسین(علیه السلام) و نبرد با سپاه شام آماده می‌کرد.
دستگاه خلافت از قیام آنان آگاه شد و سپاهیان زیادی را از شام به سمت کوفه برای تقویت لشکر عبیدالله بن زیاد گسیل کرد. لشکریان ابن زیاد در «عین الورد» ـ منطقه‌ای در شمال بغداد ـ با سپاه آنها وارد جنگ شدند. سپاه توابین در ابتدا پیروزی هایی به دست آوردند؛ اما ارسال نیروهای زیاد و افزوده شدن به تعداد سپاه شام و کثرت جنگها، توابین را به شکست نزدیک کرد و پس از آنکه فرمانده آنان، سلیمان بن صرد، به شهادت رسید، سپاهشان منهزم شد و از آنان فقط 27 نفر که مجروح و خسته شده بودند، جان سالم به در بردند و بقیه، جملگی به شهادت رسیدند.