وقایع روز هفدهم ماه ربیع الاول
17 ربیع الاول
١ـ میلاد مسعود خاتم الانبیاء حضرت محمد بن عبد الله (صلی الله علیه و آله و سلم)
٢ـ ولادت با سعادت، امام جعفر صادق (علیه السلام) رئیس مذهب شیعه
1ـ میلاد مسعود خاتم الانبیاء حضرت محمد بن عبدالله (صلی الله علیه و آله و سلم)
در سحرگاه روز جمعه هفدهم ربیع الاول سال عام الفیل خورشید تابناک رسالت از اُفق مکه طلوع کرد و با درخشش خود کائنات را جلوه‌ای دیگر بخشید.
آری ! خاتم رسولان آمد تا بشر را از اسارت نادانی و کفر برهاند و آنها را به سرچشمه‌های نور و سعادت رهنمون سازد؛ آن رسالتی را که انبیا هزاران سال با تحمل سخت‌ترین شکنجه ها بر دوش کشیدند، به نقطه کمال و اوج خود برساند.
نام گرامی آن حضرت را محمد و کنیه اش را ابوالقاسم نهادند. پدر گرامیشان حضرت عبدالله و مادر بزرگوارشان حضرت آمنه بنت‌وهب بود .
ـ وقایع پیش از ولادت
در شب میلاد مسعود آن اسوه پاکی‌ها و فضیلت‌ها، حوادث عجیبی در جهان رخ داد که در این جا به ذکر چند حادثه اکتفا می‌کنیم:
1. آتشکده فارس که هزار سال خاموش نشده بود در آن شب خاموش شد.
2. دریاچه ساوه که آن را می پرستیدند، یکباره خشک و به نمکزار تبدیل شد.
3. همه بتها در خانه کعبه فرو ریخت و این ندا از آسمان شنیده شد: جَاءَ الحَقَّ وَ زَهَقَ الباطِل، إِنَّ الباطِلَ کانَ زَهُوقا4. ایوان عظیم کاخ مدائن (کاخ پادشاه ایران) به لرزه درآمد و چهارده کنگره از آن فرو ریخت.
5. آب رود سماوه (رودی بین کوفه و شام) زیاد شد و به جریان افتاد.
امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «ابلیس (پدر شیطان‌ها) در آسمانهای هفتگانه، رفت و آمد می‌کرد؛ هنگامی که عیسی (علیه السلام) متولد شد، از پرواز به سه آسمان ممنوع گردید ولی هنگامی که پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) متولّد شد، از پرواز به سوی همه آسمانهای هفتگانه ممنوع شد، و شیطانهایی که به سوی آسمان می‌رفتند با تیرهای شهاب آسمانی رانده می‌شدند».
ـ معجزات پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)
کتاب آسمانی قرآن مجید، معجزه جاودان پیامبرگرامی اسلام (صلی الله علیه و آله وسلم) به شمار می‌رود اما گذشته از آن معجزات فراوانی از آن حضرت مشاهده شد که در اینجا به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
1. سخن گفتن آن حضرت با حیوانات؛
2. مستجاب شدن دعای آن حضرت در زنده شدن مردگان و بینا کردن کوران و شفایافتن بیماران؛
3. آگاهی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به زبانهای مختلف و سخن گفتن به همه آنها؛
4. تسبیح گفتن سنگریزه‌ها در دست مبارک آن حضرت به طوریکه مردم آن را می‌شنیدند؛
5. وجود مقدس پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در آفتاب سایه نداشتند؛
6. دست مبارک آن حضرت به هر طعامی که می‌رسید با برکت می‌شد و از طعام اندک، جمع کثیری را سیر می‌کرد؛
7. رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) هرگاه آب دهان مبارک را به چاهی می‌افکندند، آن چاه برکت پیدا می‌کرد و پر از آب می‌شد؛
8 . رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) هر گاه بر زمین نرم راه می‌رفتند، جای پایشان نمی‌ماند و هنگامی که بر سنگ سخت راه می‌رفتند اثر پای مبارکشان می‌ماند.
2 ـ ولادت با سعادت، امام جعفر صادق (علیه السلام) ، رییس مذهب شیعه
در روز دوشنبه هفدهم ربیع الاول سال 83 هـ .ق امام جعفر صادق (علیه السلام) در مدینه چشم به جهان گشودند و هستی را با نور جمالشان، صفا و طراوت بخشیدند. پدر بزرگوارشان امام محمد باقر(علیه السلام) و مادر گرامیشان اُمّ فَروَه از زنان پرهیزگار، با ایمان و نیکوکار بودند. اسم مبارک آن امام، جعفر بود و کنیه شریفشان ابوعبد الله و القاب آن حضرت، صابر، فاضل، طاهر و صادق بود که مشهورترینشان همان صادق است.
در شمایل آن حضرت چنین نقل شده است که امام میانه قد و افروخته رو و سفید بدن و کشیده بینی و موهای ایشان سیاه و مجعد و بر گونه‌شان خال سیاهی بود.
ـ تأسیس دانشگاه شیعه
در میان امامان معصوم، برای هیچکدام همانند کاشف اسـرار حـقایـق، حضرت امام جعفرصادق (علیه السلام) فرصت و وضعیت مساعدی پیش نیامد تا بتوانند در سطح وسیع به انقلاب فرهنگی بپردازند و با تشریح فرهنگ غنی و پر مایه اسلام و تأسیس دانشگاهها و مدارس، بر گسترش فرهنگ ناب تشیع بیفزایند؛ ولی در عصر امام صادق(علیه السلام) به سبب کشمش‌ها و رودررویی بنی امیه و بنی‌عباس چنین فرصتی به دست آمد. آن امام بزرگوار، از این فرصت استفاده کامل و اسلام حقیقی را معرفی نمودند. آن حضرت غدیر و فرهنگ آن را زنده کردند و به عنوان صادق آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) در برابر دروغ سازان و نیرنگ بازان اموی و عباسی، چهره راستین اسلام و فقه آل محمد (علیهم السلام) را آشکار ساختند.
ـ برترین فرد در علم و عمل
مالک بن انس می‌گوید: «هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده و بر هیچ دلی خطور نکرده کـه در عـلم و عبـادت و پاکدامنـی و پرهـیزکاری کسی برتر از جعفر بن محمد صادق (علیه السلام) باشد». در جای دیگر نیز چنین می‌گوید: «من نزد جعفر بن محمد بسیار می‌رفتم؛ او مردی پر تبسّم بود. هنگامی که در محضرش نام رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) برده می‌شد، رنگش دگرگون می‌شد. هرگز او را از سه حالت خارج ندیدم : یا نماز می‌خواند، یا روزه بود و یا به قرائت قرآن مشغول بود. هرگز بدون وضو از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) حدیث نقل نمی‌کرد و سخن بیهوده بر زبان نمی‌راند؛ از بزرگانی بود که خوف خداوند سرتاسر وجودش را فراگرفته بود».