وقایع روز دوازدهم محرم
12 محرّم الحرام
١ـ دفن شهدای کربلا
٢ـ ورود کاروان اسرای کربلا به کوفه
٣ـ شهادت امام سجاد(علیه السلام)
1ـ دفن شهدای کربلا
روز دوازدهم محرم سال 61 هـ .ق. عده‌ای از قبیله بنی‌اسد برای دفن بدن مطهر امام حسین(علیه السلام) و اصحابشان به کربلا آمدند. اما از آنجا که بدن‌ها معمولاً سر نداشتند و بیشتر آنها بر اثر ضربات شمشیر پاره پاره شده بود و قابل شناسایی نبودند، بنی اسد متحیر شده بودند. در این هنگام امام سجاد(علیه السلام) به معجزه الهی تشریف آوردند و بدن‌ها را یک به یک به آنان معرفی نمودند و خود آن حضرت نیز بدن مطهر پدر بزرگوارش را در حالی‌که به شدت می‌گریستند به خاک سپردند. سپس روی قبر مطهر چنین نوشتند: « هذا قبر الحسین بن علی بن ابی طالب الذّی قتلوه عطشاناً غریباً».
2ـ ورود کاروان اسرای کربلا به کوفه
در صبح روز دوازدهم محرم سال 61 هـ .ق. کاروان اُسرای اهل بیت(علیهم السلام) وارد کوفه شدند. سرهای مقدس شهدا را در جلوی محملها حرکت می‌دادند تا اینکه این کاروان را در تمام کوچه و بازارهای شهر گرداندند.
راوی در بیان گوشه‌ای از این جریان، چنین می‌گـوید: «دیـدم مـردم کوفه به کودکان گرسنه‌ای که در محملها نشسته بودند، نان و خرما می‌دادند که در این اثنا حضرت ام کلثوم(سلام الله علیها) با مشاهده این رفتار، فریاد برآوردند: «ای مردم کوفه! صدقه بر ما خاندان حرام است!»؛ و نان و خرما را از دست کودکان می‌گرفتند و پس می‌دادند. صدای شیون و گریه مرد و زن بلند شده بود که دوباره حضرت ام کلثوم(سلام الله علیها) فرمودند: «ای مردم کوفه! مردانتان ما را می‌کشند و زنانتان به حال ما می‌گریند؟! میان ما و شما، خدا در روز قیامت داوری می‌کند.» در این هنگام حضرت زینب(سلام الله علیها)، حضرت فاطمه صغری(سلام الله علیها)، حضرت ام کلثوم (سلام الله علیها) و امام زین العابدین(علیه السلام) هر کدام خطبه های جداگانه‌ای ایراد فرمودند که در این خطبه ها، علاوه بر بیان فضایل اهل بیت(علیهم السلام)، مظلومیت امام حسین(علیه السلام) و اصحابشان و بی‌وفایی و بیعت شکنی مردم کوفه را یادآور شده و به افشاگری دستگاه حکومت یزید پرداخته شده است.
3ـ شهادت امام سجاد(علیه السلام)
بنا بر روایتی شهادت امام سجاد(علیه السلام) در روز دوازدهم محرم سال 94 هـ . ق. در 57 سالگی واقع شد.
حضرت زین العابدین(علیه السلام) در دوران خفقان و مظلومیت شیعه به سر می‌بردند؛ از این رو مجال حضور فعال درجامعه را نداشتند. با وجود این اوضاع و احوال، به نشر احکام و مسایل دین اسلام به هر نحو ممکن می‌پرداختند. از آن جمله بسیاری از مسایل مهم اعتقادی، اخلاقی و اجتماعی و … را در قالب دعا برای شیعیان بیان می‌فرمودند. مدت امامت آن بزرگوار 34 سال بود که سرانجام به دست ولید‌بن عبدالملک مسموم شدند و به شهادت رسیدند و پیکر پاکشان در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد .