فضیلت روزه روز بیست و نهم ذی القعده
الجزء الأول؛ هذا مبدأ ذکر الأعمال الأشهر الثلاثه أعنی شوال و ذی قعده و ذی حجه من کتاب الإقبال، الباب الثانی فیما نذکره من فوائد شهر ذی القعده، فصل فیما نذکره من روایه أخرى بتعیین وقت الکعبه فی السماء
جلد اول، شروع ذکرهای اعمال ماه های سه گانه، یعنی شوال، ذی القعده و ذی الحجه از کتاب اقبال الاعمال، باب دوم، فوائد ماه ذی القعده، فصل دهم: زمان نزول کعبه از آسمان روز 29 ذی القعده
رَوَیْنَا ذَلِکَ بِإِسْنَادِنَا إِلَى الشَّیْخِ أَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ بَابَوَیْهِ رَحِمَهُ اللَّهُ بِإِسْنَادِهِ مِنْ کِتَابِ مَنْ لَا یَحْضُرُهُ الْفَقِیهُ وَ قَدْ ضَمِنَ فِی خُطْبَهِ کِتَابِهِ صِحَّهَ مَا یَرْوِیهِ فِیهِ وَ أَنَّهُ رَوَاهُ مِنَ الْأُصُولِ الْمَنْقُولَهِ عَنِ الْأَئِمَّهِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ فَقَالَ مَا هَذَا لَفْظُهُ وَ رُوِیَ
شیخ «ابو جعفر محمد بن بابویه» -رحمه اللّه-در کتاب «من لا یحضره الفقیه» -که در مقدمه و خطبه‌ى این کتاب، صحت روایات آن را ضمانت کرده و گفته است که همه را از اصول منقول از ائمه-صلوات اللّه علیهم-نقل می‌کند-آورده است:
أَنَّ فِی تِسْعٍ وَ عِشْرِینَ مِنْ ذِی الْقَعْدَهِ أَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الْکَعْبَهَ وَ هِیَ أَوَّلُ رَحْمَهٍ نَزَلَتْ فَمَنْ صَامَ ذَلِکَ الْیَوْمَ کَانَ کَفَّارَهَ سَبْعِینَ سَنَه
«روایت شده است که خداوند-عزّ و جلّ- «کعبه» را در روز بیست و نهم ذیقعده نازل ساخته است و آن اولین رحمتى است که نازل شده است. بنابراین، هرکس این روز را روزه بدارد، کفاره‌ى هفتاد سال [گناه]او خواهد بود.»[1]
[1]) من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 90