فضیلت شب بیست و پنجم ذی القعده (مفاتیح الجنان)
اعمال ماه ذی القعده؛ شب بیست و پنجم: شب دَحْوُالاْرْض است (یعنى پهن شدن زمین از زیر خانه کعبه بر روى آب) و از لیالى شریفه است که رحمت خدا در آن نازل می شود و قیام به عبادت در آن اجر بسیار دارد و از حَسَن بن على وَشّا روایت است که گفت من کودک بودم که با پدرم در خدمت امام رضا علیه السلام شام خوردیم در شب بیست و پنجم ماه ذى القعده پس فرمود که امشب حضرت ابراهیم علیه السلام و حضرت عیسى علیه السلام متولّد شده اند و زمین از زیر کعبه پهن شده است .
فضیلت شب بیست و پنجم ذی القعده (زاد المعاد)
اعمال ماه ذی القعده؛ ابن بابویه رحمه اللّه روایت کرده است از حسن وشا که گفت: من با پدرم در خدمت حضرت امام رضا علیه السّلام شام خوردیم در شب بیست و پنجم ذى القعده، پس فرمود که امشب حضرت ابراهیم و حضرت عیسى متولد شده و زمین از زیر کعبه پهن شده است
فضیلت شب بیست و پنجم ذی القعده (اقبال الاعمال)
الجزء الأول؛ هذا مبدأ ذکر الأعمال الأشهر الثلاثه أعنی شوال و ذی قعده و ذی حجه من کتاب الإقبال، الباب الثانی فیما نذکره من فوائد شهر ذی القعده، فصل فیما یتعلق بدحو الأرض و إنشاء أصل البلاد و ابتداء مساکن العباد
جلد اول، شروع ذکرهای اعمال ماه های سه گانه، یعنی شوال، ذی القعده و ذی الحجه از کتاب اقبال الاعمال، باب دوم، فوائد ماه ذی القعده، فصل هشتم: اعمال دحو الارض (بیست و پنجم ذی القعده)
اعلم أن هذه الرحمه من سلطان الدنیا و المعاد یعجز عن شرح فضلها بالقلم و المداد و ها نحن نذکر ما نختاره
قلم و مداد از ثبت رحمت خداوند-که پادشاه دنیا و آخرت است-به بندگانش که زمین را گسترانیده و آبادى‌ها را ایجاد و جایگاه سکونت بندگان را فراهم کرده است، ناتوان است.
فصل فیما نذکره من زیاده روایه فی فضل یوم دحو الأرض
فصل یازدهم، روایت دیگر در فضیلت روز دحو الارض
رَوَیْنَا ذَلِکَ بِإِسْنَادِنَا إِلَى أَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ بَابَوَیْهِ مِنْ کِتَابِ مَنْ لَا یَحْضُرُهُ الْفَقِیهُ وَ مِنْ کِتَابِ ثَوَابِ الْأَعْمَالِ فَقَالَ رَوَى الْحَسَنُ بْنُ الْوَشَّاءُ قَالَ
«ابو جعفر محمد بن بابویه» در کتاب «من لا یحضره الفقیه» و کتاب «ثواب الاعمال» آورده است: «حسن بن وشّاء» می‌گوید:
کُنْتُ مَعَ أَبِی وَ أَنَا غُلَامٌ فَتَعَشَّیْنَا عِنْدَ الرِّضَا ع لَیْلَهَ خَمْسٍ وَ عِشْرِینَ مِنْ ذِی الْقَعْدَهِ
«در زمان نوجوانى همراه با پدرم در شب بیست و پنجم ذیقعده در خدمت امام رضا-علیه السّلام-شام خوردیم.
فَقَالَ لَهُ لَیْلَهُ خَمْسٍ وَ عِشْرِینَ مِنْ ذِی الْقَعْدَهِ وُلِدَ فِیهِ إِبْرَاهِیمُ ع وَ وُلِدَ فِیهَا عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ وَ فِیهَا دُحِیَتِ الْأَرْضُ مِنْ تَحْتِ الْکَعْبَهِ
حضرت به پدرم فرمود: در شب بیست و پنجم ذیقعده، حضرت ابراهیم و عیسى بن مریم به دنیا آمدند و نیز در آن شب، زمین از زیر «کعبه» گسترانده شد.[1]
[1]) من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 89