دعای روز بیست و پنجم ذی القعده (زاد المعاد)
دعای روز دحوالارض از زاد المعاد
اعمال ماه ذی القعده؛ شیخ طوسى گفته است که مستحب است در روز بیست و پنجم ماه (روز دحوالارض) این دعا را بخوانند:
اللَّهُمَّ دَاحِیَ الْکَعْبَهِ وَ فَالِقَ الْحَبَّهِ وَ صَارِفَ اللَّزْبَهِ وَ کَاشِفَ کُلِّ کُرْبَهٍ
اى خدا! اى که زمین کعبه را گسترانیدى و دانه را در جوف زمین شکافتى و سختى‌ها را از بندگان برطرف ساختى و هرغم و اندوه را از دل‌ها زایل نمودى!
أَسْأَلُکَ فِی هَذَا الْیَوْمِ مِنْ أَیَّامِکَ الَّتِی أَعْظَمْتَ حَقَّهَا وَ أَقْدَمْتَ سَبْقَهَا
از تو درخواست می‌کنم در این روز از ایامت که حقّ آن را بزرگ شمردى و بر سایر ایام از جهت شرف مقدم داشتى
وَ جَعَلْتَهَا عِنْدَ الْمُؤْمِنِینَ وَدِیعَهً وَ إِلَیْکَ ذَرِیعَهً وَ بِرَحْمَتِکَ الْوَسِیعَهِ
و این روز را نزد اهل ایمان به ودیعت گذاشتى و آن را وسیلۀ خود قرار دادى قسم به این روز و به رحمت وسیع بى‌نهایتت
أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ الْمُنْتَجَبِ فِی الْمِیثَاقَ الْقَرِیبِ یَوْمَ التَّلَاقِ فَاتِقِ کُلِّ رَتْقٍ دَاعٍ إِلَى کُلِّ حَقٍّ
که درود فرستى بر محمد بندۀ صالح خود که تو در عهد و پیمان که به روز ملاقات نزدیک است او را برگزیدى تا بسته را او به روى خلق گشود و عالمی را به سوى حق دعوت فرمود
وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِهِ الْأَطْهَارِ الْهُدَاهِ الْمَنَارِ دَعَائِمِ الْجَبَّارِ وَ وُلَاهِ الْجَنَّهِ وَ النَّارِ
و بر آل اطهارش که آنان هادیان و چراغ علم و معرفت و ارکان هدایت به سوى خداى بزرگوار و حاکم بر بهشت و بر دوزخ‌اند.
وَ أَعْطِنَا فِی یَوْمِنَا هَذَا مِنْ عَطَائِکَ الْمَخْزُونِ غَیْرَ مَقْطُوعٍ وَ لَا مَمْنُوعٍ
و هم در این روز از گنج عطاى پربهاى خود که مستور و مقطوع و بى‌منت است به ما عطا فرما و بر آن عطا اضافه نما
تَجْمَعُ لَنَا بِهِ التَّوْبَهَ وَ حُسْنَ الْأَوْبَهِ یَا خَیْرَ مَدْعُوٍّ وَ أَکْرَمَ مَرْجُوٍّ
توفیق توبه و حسن بازگشت به درگاهت را اى بهتر از هرکس که از او حاجت خواهند و کریم‌ترین کسى که به او روى آورند!
یَا کَفِیُّ یَا وَفِیُّ یَا مَنْ لُطْفُهُ خَفِیٌّ الْطُفْ لِی بِلُطْفِکَ وَ أَسْعِدْنِی بِعَفْوِکَ
اى کفایت‌کنندۀ امور خلق! اى وفادار! اى که لطفش پنهان است! به حق لطف و کرمت که با من لطف و محبت کن و از من درگذر و به عفو و بخششت مرا سعادتمند ساز
وَ أَیِّدْنِی بِنَصْرِکَ وَ لَا تُنْسِنِی کَرِیمَ ذِکْرِکَ بِوُلَاهِ أَمْرِکَ وَ حَفَظَهِ سِرِّکَ
و به یارى و نصرتت مؤید فرما و از یاد با شرف و کرامتت به وسیلۀ امیران و نگهبانان خود (انبیاء) محرومم مگردان
وَ احْفَظْنِی مِنْ شَوَائِبِ الدَّهْرِ إِلَى یَوْمِ الْحَشْرِ وَ النَّشْرِ
و از آلایش روزگار و مکر و شوائب دهر تا روز محشر و هنگام رستاخیز محفوظ دار
وَ أَشْهِدْنِی أَوْلِیَاءَکَ عِنْدَ خُرُوجِ نَفْسِی وَ حُلُولِ رَمْسِی وَ انْقِطَاعِ عَمَلِی وَ انْقِضَاءِ أَجَلِی.
و دوستان و اولیاى خود را روز خروج روح و هنگام مرگ و وقت اجل و انقطاع عملم به بالینم حاضر ساز تا با مشاهدۀ آنان از جهان بروم.
اللَّهُمَّ وَ اذْکُرْنِی عَلَى طُولِ الْبِلَى إِذَا حَلَلْتُ بَیْنَ أَطْبَاقٍ الثَّرَى
اى خدا! و مرا یاد کن در زمان طولانى درد و ابتلایم میان طبقات خاک
وَ نَسِیَنِی النَّاسُونَ مِنَ الْوَرَى وَ أَحْلِلْنِی دَارَ الْمُقَامَهِ وَ بَوِّئْنِی مَنْزِلَ الْکَرَامَهِ
که همۀ خلایق مرا فراموش کرده‌اند و به دار اقامت وارد فرما به آن منزل باکرامت و عزت جاى ده
وَ اجْعَلْنِی مِنْ مُرَافِقِی أَوْلِیَائِکَ وَ أَهْلِ اجْتِبَائِکَ وَ اصْطِفَائِکَ
و مرا با اولیاى خود و خاصان و برگزیدگانت رفیق گردان
وَ بَارِکْ لِی فِی لِقَائِکَ وَ ارْزُقْنِی حُسْنَ الْعَمَلِ قَبْلَ حُلُولِ الْأَجَلِ مُبَرَّءً مِنَ الزَّلَلِ وَ سُوءِ الْخَطَلِ.
و در آن روز لقاى خود را بر من مبارک ساز و توفیق حسن عملى پاک و منزه از خطا و خلل پیش از ورود اجل عطا فرما.
اللَّهُمَّ وَ أَوْرِدْنِی حَوْضَ نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
اى خدا! و بر حوض پیغمبرت، محمد صلّى اللّه علیه و آله وارد گردان
وَ اسْقِنِی مِنْهُ مَشْرَباً رَوِیّاً سَائِغاً هَنِیئاً لَا أَظْمَأُ بَعْدَهُ وَ لَا أُحَلَّأُ وِرْدَهُ وَ لَا عَنْهُ أُذَادُ
و از آن به شربتى گوارا و خوش، چنان سیرابم کن که دیگر نه هرگز تشنه شوم و نه دیگر از ورود بر آن حوض مردود و رانده شوم
وَ اجْعَلْهُ لِی خَیْرَ زَادٍ وَ أَوْفَى مِیعَادٍ یَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ.
و آنجا را بهترین زاد و کامل‌ترین منزلگاهم قرار ده در روزى که شاهدان قیام کنند.
اللَّهُمَّ وَ الْعَنْ جَبَابِرَهَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ وَ بِحُقُوقِ أَوْلِیَائِکَ الْمُسْتَأْثِرِینَ
اى خدا! و لعنت فرست بر جباران و ستمگران اولین و آخرین و آنان‌که حقوق و مقام اولیاى تو را (به غصب و تعدى) به خود اختصاص دادند
اللَّهُمَّ وَ اقْصِمْ دَعَائِمَهُمْ وَ أَهْلِکْ أَشْیَاعَهُمْ وَ عَالِمَهُمْ وَ عَجِّلْ مَهَالِکَهُمْ وَ اسْلُبْهُمْ مَمَالِکَهُمْ وَ ضَیِّقْ عَلَیْهِمْ مَسَالِکَهُمْ
اى خدا و بنیان ظلم و بیدادشان را در هم بشکن و پیروان و عاملان و مددکارانشان را هلاک ساز و در هلاکتشان تسریع فرما و کشورهاى آنان را از آنها بگیر و راه‌ها را بر آنان تنگ ساز
وَ الْعَنْ مُسَاهِمَهُمْ وَ مُشَارِکَهُمْ.
و شریک در منفعت آنها را هم لعنت کن.
اللَّهُمَّ وَ عَجِّلْ فَرَجَ أَوْلِیَائِکَ وَ ارْدُدْ عَلَیْهِمْ مَظَالِمَهُمْ وَ أَظْهِرْ بِالْحَقِّ قَائِمَهُمْ
اى خدا! و به دوستان و اولیاى خود بزودى فرج و آسایش عطا فرما و حقوق آنان را بدیشان بازگردان و امام قائم آنها را به حق ظاهر گردان
وَ اجْعَلْهُ لِدِینِکَ مُنْتَصِراً وَ بِأَمْرِکَ فِی أَعْدَائِکَ مُؤْتَمِراً.
و بر اقامۀ دینت به او نصرت بخش و به حکم و فرمان بر دشمنانت اقتدار بخش.
اللَّهُمَّ احْفُفْهُ بِمَلَائِکَهِ النَّصْرِ وَ بِمَا أَلْقَیْتَ إِلَیْهِ مِنَ الْأَمْرِ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ مُنْتَقِماً لَکَ حَتَّى تَرْضَى
اى خدا! و به سپاه ملایک او را یارى کن و به آن فرمانى که در شب قدر بر حکومتش تقدیر فرمودى او را به انتقام از دشمنان برانگیز تا خشنود گردى
وَ یَعُودَ دِینُکَ بِهِ وَ عَلَى یَدَیْهِ جَدِیداً غَضّاً وَ یَمْحَضَ الْحَقَّ مَحْضاً وَ یَرْفُضَ الْبَاطِلَ رَفْضاً.
و دین و شرع تو که ضعیف شده از نو به دست او بازگردد و کاملا حق را پاک و خالص (از تصرف باطل) کند و باطل را به کلى محو و نابود گرداند.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ عَلَى جَمِیعِ آبَائِهِ وَ اجْعَلْنَا مِنْ صَحْبِهِ وَ أُسْرَتِهِ
خدایا! بر او و بر پدران پاکش درود فرست و ما را از اصحاب و سپاهیانش قرار ده
وَ ابْعَثْنَا فِی کَرَّتِهِ حَتَّى نَکُونَ فِی زَمَانِهِ مِنْ أَعْوَانِهِ.
و ما را در رجعتش برانگیز تا آن‌که در زمان دولتش از یاوران او باشیم.
اللَّهُمَّ أَدْرِکْ بِنَا قِیَامَهُ وَ أَشْهِدْنَا أَیَّامَهُ وَ صَلِّ عَلَیْهِ وَ ارْدُدْ إِلَیْنَا سَلَامَهُ
اى خدا! ما را به درک حضورش هنگام قیام موفق دار که دوران سلطنتش را مشاهده کنیم و بر او و درود سلام فرست او را به ما باز رسان
وَ السَّلَامُ عَلَیْهِمْ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ.[1]
و سلام و تحیت و رحمت و برکت بر ایشان باد.
[1] ) اقبال الاعمال ص 312؛ مصباح کفعمی ص 658؛ مفاتیح الجنان، ص 248.