دعای اللهم سبحانک لا اله الا انت تعبد بتوفیقک

الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب العشرون فیما نذکره من زیادات و دعوات فی اللیله السادسه عشر و یومها و فیها ما نختاره من عده روایات‏
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیستم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز شانزدهم ماه از تعدادی روایات دعاهای شب شانزدهم (دعای اول):

مِنْهَا مَا وَجَدْنَاهُ فِی کُتُبِ أَصْحَابِنَا الْعَتِیقَهِ فَهُوَ دُعَاءُ اللَّیْلَهِ السَّادِسَهَ عَشَرَ
دعاى شب شانزدهم براساس کتاب‌هاى کهن راویان امامیّه-رحمهم اللّه-:

اللَّهُمَّ سُبْحَانَکَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ تُعْبَدُ بِتَوْفِیقِکَ وَ تُجْحَدُ بِخِذْلَانِکَ أَرَیْتَ عِبَرَکَ وَ ظَهَرَتْ غِیَرُکَ
خداوندا، منزّهى تو و معبودى جز تو وجود ندارد، به توفیق خود پرستیده می‌شوى و به واسطه‌ى یارى نکردن مورد انکار قرار می‌گیرى، عبرت‌ها را نشان داده‌اى

وَ بَقِیَتْ آثَارُ الْمَاضِینَ عِظَهً لِلْبَاقِینَ وَ الشَّهَوَاتُ غَالِبَهٌ وَ اللَّذَّاتُ مُجَاذِبَهٌ
و دگرگونى‌هاى تو [در طول زمان]آشکار گردیده است و آثار گذشتگان براى پند باقیماندگان، باقى مانده است و خواهش‌هاى نفس چیره است و لذّت‌ها انسان را به‌سوى خود می‌کشند

نَعْتَرِضُ أَمْرَکَ وَ نَهْیَکَ بِسُوءِ الِاخْتِیَارِ وَ الْعَمَى عَنِ الِاسْتِبْصَارِ وَ نَمِیلُ عَنِ الرَّشَادِ وَ نُنَافِرُ طُرُقَ السَّدَادِ
و ما با امر و نهى تو با اختیار زشت و روى گردانیدن از روشندلى و بصیرت برخورد نموده و از راه راست منحرف گردیده و از راه‌هاى درست دورى می‌جوییم.

فَلَوْ [فَإِنْ‏] عَجَّلْتَ لا انتقمت [لَانْتَقَمْتَ‏] وَ مَا ظَلَمْتَ وَ لَکِنَّکَ تُمْهِلُ عَوْداً عَلَى یَدِکَ [بَدْئِکَ‏] بِالْإِحْسَانِ
بنابراین، اگر شتاب می‌کردى، از ما انتقام می‌گرفتى و در این حال ستمی از تو سرنزده بود، لیکن نیکوکارى‌ات را ادامه داده و مهلت می‌دهى

وَ تُنْظِرُ تَعَمُّداً لِلرَّأْفَهِ وَ الِامْتِنَانِ فَکَمْ مِمَّنْ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِ وَ مَکَّنْتَهُ أَنْ یَتُوبَ کُفْرَ الْحُوبِ
و براى تکمیل مهرورزى و بخشش خود، درنگ می‌کنى. از این‌رو، چه‌بسا کسانى که نعمت خود را به آنان ارزانى داشتى و امکان دادى که از کفر گناه بزرگ توبه کنند

وَ أَرْشَدْتَهُ الطَّرِیقَ بَعْدَ أَنْ تَوَغَّلَ فِی الْمَضِیقِ فَکَانَ ضَالًّا لَوْ لَا هِدَایَتُکَ وَ کَانَ طَائِحاً حَتَّى تَخَلَّصَتْهُ دَلَائِلُکَ
و بعد از فرورفتن در تنگنا به راه [راست]هدایت نمودى، به‌گونه‌اى که اگر هدایت تو نبود، گمراه و نابود [سرگشته]بودند، تا این‌که براهین تو آنان را رهایى بخشید

وَ کَمْ مِمَّنْ وَسَّعْتَ لَهُ فَطَغَى وَ رَاخَیْتَ لَهُ فَاسْتَشْرَى فَأَخَذْتَهُ أَخْذَهَ الِانْتِقَامِ وَ جَذَذْتَهُ جُذَاذَ الصِّرَامِ
و چه‌بسا کسانى که [نعمتت را]بر آنان گستردى و طغیان ورزیدند و کوتاه آمدى و لجوج و گستاخ شدند و سرانجام با انتقام خود آنان را گرفتى و برکندى.

اللَّهُمَّ فَاجْعَلْنِی فِی هَذِهِ اللَّیْلَهِ مِمَّنْ رَضِیتَ عَمَلَهُ وَ غَفَرْتُ زَلَلَهُ وَ رَحِمْتَ غَفْلَتَهُ وَ أَخَذْتَ إِلَى طَاعَتِکَ نَاصِیَتَهُ
خداوندا، پس در این شب مرا از کسانى قرار ده که عملشان را پسندیده و لغزش‌هایش را آمرزیده و بر غفلتشان رحم آورده و [موى]پیشانى [و زمام امور]شان را گرفته و به‌سوى طاعتت کشانده‌اى

وَ جَعَلْتَ إِلَى جَنَّتِکَ أَوْبَتَهُ وَ إِلَى جِوَارِکَ رَجْعَتَهُ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِین‏
و بازگشتشان را به بهشتت و جوار خود قرار داده‌اى. درود و سلام خداوند بر حضرت محمّد و خاندان او، اى مهربان‌ترین مهربانان.