دعای سبحان من یجود علی برحمته فیوسعها بمشیته
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الثامن عشر فیما نذکره من زیادات و دعوات فی اللیله الرابعه عشر منه و یومها و فیها عده روایات
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب هجدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز چهاردهم ماه و روایاتی که در این شب و روز آمده، که در آن چند روایت، دعاهای مخصوص روز چهاردهم (دعای اول):
مِنْهَا مَا وَجَدْنَاهُ فِی کُتُبِ أَصْحَابِنَا رَحِمَهُمُ اللَّهُ الْعَتِیقَهِ وَ هُوَ دُعَاءُ اللَّیْلَهِ الرَّابِعَهَ عَشَرَ
از جمله آنچه ما یافتیم براساس کتاب‌هاى کهن راویان امامیّه-رحمهم اللّه- و آن دعای شب چهاردهم است:
سُبْحَانَ مَنْ یَجُودُ عَلَیَّ بِرَحْمَتِهِ فَیُوَسِّعُهَا بِمَشِیَّتِهِ [بِمَشِیئَتِهِ]
منزّه باد خدایى که رحمت خود را بر من ارزانى داشته و به خواست خود بر من می‌گستراند،
ثُمَّ یُقَصِّرُهَا إِلَى نِعَمِهِ وَ أَیَادِیهِ وَ لِیُبَیِّنَ فِیهَا لِلنَّاظِرِینَ أَثَرَ صَنِیعِهِ وَ الْمُتَأَمِّلِینَ [وَ لِلْمُتَأَمِّلِینَ] دَقَائِقَ حِکْمَتِهِ
آن‌گاه رحمتش را به نعمت و عطاهایش اختصاص می‌دهد، تا آثار آفرینشش را در آن به نگاه‌کنندگان و حکمت‌هاى باریکش را به اندیشه کنندگان بنمایاند.
أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ [هُوَ] وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ مُتَفَرِّداً بِخَلْقِهِ بِغَیْرِ مُعِینٍ
گواهى می‌دهم که معبودى جز خدا وجود ندارد، یگانه است و شریکى براى او نیست و آفریده‌ها را به تنهایى و بدون یار و یاور آفریده
وَ جَاعِلًا جَمِیعَ أَفْعَالِهِ وَاحِداً بِلَا ظَهِیرٍ عَرَفَتْهُ الْقُلُوبُ بِضَمَائِرِهَا وَ الْأَفْکَارُ بِخَوَاطِرِهَا وَ النُّفُوسُ بِسَرَائِرِهَا
و همه‌ى کارهاى خود را به تنهایى و بدون پشتیبان انجام می‌دهد، دل‌ها با ضمیر خود و اندیشه‌ها با خاطره‌هایشان و جان‌ها با درونشان او را شناخته‌اند
وَ طَلَبَتْهُ التَّحْصِیلَاتُ فَفَاتَهَا وَ اعْتَرَضَتْهُ الْمَعْقُولَاتُ [الْمَفْعُولَاتُ] فَأَطَاحَهَا فَهُوَ الْقَرِیبُ السَّمِیعُ وَ الْحَاضِرُ الْمُرْتَفِعُ
و دستاوردها [ى علمی]او را جسته‌اند ولى او از دست آن‌ها بیرون شده است و خردها با امور معقول [از راه افعال و ساخته‌ها]متعرّض او شده‌اند و او از آن‌ها اطاعت کرده [و براى آن‌ها شناخته شده]است، پس او نزدیک و شنوا و حاضر و بلندپایه است.
اللَّهُمَّ هَذِهِ أَضْوَأُ وَ أَنْوَرُ لَیْلَهٍ مِنْ شَهْرِکَ وَ أَزْیَنُهَا وَ أَحْصَاهَا بِضَوْءِ [لِضَوْءِ] بَدْرِکَ بَسَطْتَ فِیهَا لَوَامِعَهُ
خدایا، این شب، درخشان‌ترین و نورانى‌ترین شب ماه تو و آراسته‌ترین و پرنورترین شب به واسطه‌ى نور ماه شب چهاردهم می‌باشد، درخشش ماه در آن گسترده
وَ ارْتَعَجَتْ فِی أَرْضِکَ شُعَاعُهُ وَ هِیَ لَیْلَهُ سَبْعَیْنِ مَضَیَا مِنَ الصِّیَامِ وَ أَوَّلُ سَبْعَیْنِ بَقِیَا مِنْ عَدَدِ الْأَیَّامِ
و شعاع آن در زمین منعکس شده است و این ماه، دو هفت روز از ماه صیام گذشته و اولین شب از دو هفت روز از روزهاى آن مانده است.
اللَّهُمَّ فَوَسِّعْ لِی فِیهَا نُورَ عَفْوِکَ وَ ابْسُطْهُ وَ امْحَصْ عَنِّی ظُلَمَ سَخَطِکَ وَ اقْبِضْهُ
خدایا، پس نور گذشت خود را در آن بر من بگشا و بگستران و تاریکى‌هاى خشم خود را از من برکنار زن و برگیر.
اللَّهُمَّ إِنَّ جُودَکَ وَ نِعْمَتَکَ یُصْلِحَانِ رَجَائِی وَ إِنَّ صِیَانَتَکَ وَ مُخَاصَّتَکَ یَکْشِفَانِ بَالِی
خداوندا، بخشش و نعمتت امیدم را اصلاح می‌کند و نگاه‌دارى و ویژه گردانیدن تو، خاطرم را می‌گشاید
وَ مَا أَنْتَ بِضُرِّی مُنْتَفِعٌ فَأَتَّهِمَکَ بِالتَّوَفُّرِ عَلَى مَنْفَعَتِکَ وَ لَا بِمَا یَنْفَعُنِی مَضْرُورٌ
و تو از ضرر من سود نمی‌برى تا تو را به سود فراوان متهم کنم و از سود من ضرر نمی‌کنى
فَأَسْتَحْیِیکَ مِنِ الْتِمَاسِ مَضَرَّتِکَ فَکَیْفَ یَبْخَلُ مَنْ لَا حَاجَهَ بِهِ إِلَى عَفْوِ مَعْبُودٍ عَلَى عَبْدِهِ مُضْطَرٍّ إِلَى عَفْوِهِ
تا از درخواست ضرر از تو شرم کنم، پس چگونه بخل می‌ورزد کسى که مانند بندگان نیازى به گذشت معبود بر آنان نداشته و ناگزیر به گذشتش نیست؟ !
أَمْ کَیْفَ یَسْمَحُ وَ قَدْ جَادَ لَهُ بِهِدَایَتِهِ أَنْ یُخَلِّیَهُ وَ یَقْحُمَ سُبُلَ ضَلَالَتِهِ
یا چگونه به او می‌بخشد درحالى‌که هدایت خود را به او ارزانى داشته تا درباره‌ى آن بیندیشد و راه‌هاى گمراهى را بدون درنگ و تأمّل بپیماید.
کَلَّا إِنَّکَ لَأَکْرَمُ یَا مَوْلَایَ مِنْ ذَاکَ وَ أَرْأَفُ وَ أَحْنَى وَ أَعْطَفُ
هرگز! اى مولاى من، تو از این‌ها گرامی‌تر و مهرورزتر و مهربان‌تر و با عطوف‌تر هستى.
اللَّهُمَّ اطْوِ هَذِهِ اللَّیْلَهَ بِعَمَلٍ لِی صَالِحٍ تَرْضَى مَطَاوِیَهُ وَ یُبْهِجُنِی فِی آخِرَتِی بِمَنَاشِرِهِ
خداوندا، این شب را با عمل شایسته‌اى که باطن آن مورد پسند تو است و در آخرت با بوى خوش خود مرا شاد می‌گرداند
وَ أَمْضَاهَا بِالْعَفْوِ عَنِّی فِی أَوَّلِ الشَّهْرِ وَ آخِرِهِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ
و عفو و گذشت تو را در اوّل و آخر این ماه بر من قطعى می‌گرداند، به پایان آر، اى مهربان‌ترین مهربانان، اى رحمت‌گستر اى مهربان.
صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ کَثِیرا
درود و سلام بسیار خدا بر پیامبر خدا حضرت محمّد و خاندان او.