چرا نام کتاب آسمانى ما مسلمانان «قرآن» است؟

چرا نام کتاب آسمانى ما مسلمانان «قرآن» است؟ آیا قرآن معناى خاصى دارد؟

همان گونه که می‌دانید خداى بزرگ در بسیارى از آیات، کتاب آسمانى ما را «قرآن» نامیده است؛ چنان‌که می‌فرماید: و قرآنى را جزء جزء بر تو فرستادیم که تو نیز بر امت به تدریج قرائت کنى و آن را به تدریج نازل کردیم.[1]
براى آن‌که بدانید چرا نام کتاب آسمانى ما قرآن است به این کلمات که هم خانواده قرآن است و به معناى آنها توجه کنید. «قرائت»، «قارى»، «قاریان» (قُراء)
ریشه همه این کلمات «قرء» می‌باشد، که به معناى خواندن است. خداوند نیز دراولین آیه‌اى که بر پیامبر نازل کرد فرمود: بسم الله الرحمن الرحیم «اقرء» یعنى بخوان.
آرى چون کتاب الهى خواندنى است به آن «قرآن» گفته می‌شود؛ چنانکه به چیزى که نوشتنى است «کتاب» گفته می‌شود. خدا قرآن را معجزه‌اى خواندنى قرار داده است، تا ما بخوانیم و از آیاتش پند بگیریم. قرآن به راستى «خواندنى» است. قرآن روزنامه نیست که یک بار مرور شود و کنار گذاشته شود، کتاب داستان نیست که یک بار خوانده شود و خواندن مجدد آن تکرارى و ملال آور باشد، کتاب تاریخ و جغرافى هم نیست که براى امتحان پایان سال یک دور کامل آن را بخوانیم و پس از امتحان حوصله نداشته باشیم حتى آن را ورق بزنیم.
قرآن، «کتاب خواندنى» است! باید به فرموده خدا: هر وقت که می‌توانیم بخوانیم.[2]
—————
[1]. اسراء، آیه 106.
[2]. مزمل، آیه 20.