دعای اللهم بیدک مقادیر الدنیا و الاخره

الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الخامس عشر فیما نذکره من زیادات دعوات فی اللیله الحادیه عشر منه و یومها و ما نختاره من عده روایات‏؛ فصل فیما یختص بالیوم الحادی عشر من شهر رمضان‏
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب پانزدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز یازدهم ماه؛ فصل اول دعاهای مخصوص روز یازدهم ماه رمضان (دعای اول):

اللَّهُمَّ بِیَدِکَ مَقَادِیرُ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ وَ بِیَدِکَ مَقَادِیرُ الْغِنَى وَ الْفَقْرِ وَ بِیَدِکَ مَقَادِیرُ الْخِذْلَانِ وَ النَّصْرِ
خداوندا، مقدّرات دنیا و آخرت و ثروت و نادارى و یارى نکردن و یارى کردن فقط به دست تو است.

اللَّهُمَّ بَارِکْ لِی فِی دِینِی وَ دُنْیَایَ وَ بَارِکْ لِی فِی آخِرَتِی وَ أُولَایَ
خداوندا، دین و دنیا و آخرتم را مبارک گردان

وَ بَارِکْ لِی فِی أَهْلِی وَ مَالِی وَ وُلْدِی وَ بَارِکْ لِی فِی سَمْعِی وَ بَصَرِی وَ یَدِی وَ رِجْلِی
و نیز خانواده و دارایى و فرزندانم را مبارک گردان و نیز گوش و چشم و دست و پا

وَ جَمِیعِ جَسَدِی وَ بَارِکْ لِی فِی عَقْلِی وَ ذِهْنِی وَ فَهْمِی وَ عَمَلِی وَ جَمِیعِ مَا خَوَّلْتَنِی
و همه‌ى اعضاى تنم و عقل و ذهن و فهم و دانش و همه‌ى نعمت‌هایى را که به من ارزانى داشتى، مبارک گردان.

اللَّهُمَّ وَ أَوْسِعْ عَلَیَّ مِنْ رِزْقِکَ الْحَلَالِ وَ فُکَّ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ وَ أَدْخِلْنِی بِرَحْمَتِکَ دَارَ الْقَرَارِ
خداوندا، روزى حلالت را بر من بگستران و من را از آتش جهنّم آزاد کن و به رحمتت در سراى آرامش وارد کن.

اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ أَهْوَالِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ وَ بَوَائِقِ الدَّهْرِ وَ مُصِیبَاتِ اللَّیَالِی وَ الْأَیَّامِ
خدایا، به تو پناه می‌برم از بیم‌هاى دنیا و آخرت و گرفتارى‌هاى روزگار و مصیبت‌هاى شب و روز.

اللَّهُمَّ إِنْ کُنْتَ غَضِبْتَ عَلَیَّ وَ أَنْتَ رَبِّی فَلَا تُحِلَّهُ بِی یَا رَبَّ الْمُسْتَضْعَفِینَ وَ مِنْ شَرِّ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ فَسَلِّمْنِی
خدایا، اگر از من خشمگین باشى تو پروردگار من هستى، اى پروردگار ناتوانان، پس من را مشمول خشم خود مکن و از شرّ جنیّان و انسان‌ها سالم بدار،

وَ أَنْتَ رَبِّی فَلَا تَکِلْنِی إِلَى عَدُوِّی وَ لَا إِلَى صَدِیقِی وَ إِنْ لَمْ تَکُنْ غَضِبْتَ عَلَیَّ فَمَا أُبَالِی غَیْرَ أَنَّ عَافِیَتَکَ أَوْسَعُ لِی وَ أَهْنَأُ لِی
که تو پروردگار من هستى، پس من را به دشمنم و یا به دوستم وامگذار؛ و اگر از من خشمگین نباشى، دیگر اعتنایى ندارم، جز این‌که عافیت تو براى من گسترده‌تر و گواراتر است.

إِلَهِی أَعُوذُ بِنُورِ وَجْهِکَ الَّذِی أَشْرَقَتْ بِهِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرَضُونَ وَ کَشَفْتَ بِهِ الظُّلْمَهَ عَنْ عِبَادِکَ مِنْ أَنْ یَحُلُّ بِی سَخَطُکَ
خداوندا، به نور روى [اسما و صفات، یا ذات]تو که آسمان‌ها و زمین‌ها بدان روشن است و تاریکى را به واسطه‌ى آن از بندگانت برطرف نموده‌اى، پناه می‌برم از این‌که من را مشمول خشمت بکنى.

لَکَ الْعُتْبَى حَتَّى تَرْضَى وَ إِذَا رَضِیتَ وَ بَعْدَ الرِّضَا وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهَ إِلَّا بِکَ‏
به‌سوى تو باز می‌گردم تا این‌که از من خشنود گردى و هنگام خشنودى و بعد از خشنودى‌ات نیز چنین هستم. هیچ دگرگونى و نیرویى نیست جز این‌که به تو تحقق می‌یابد.