دعای استهلال ماه رمضان (اقبال الاعمال)
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الرابع فیما نذکره مما یختص بأول لیله من شهر رمضان؛ فصل فیما نذکره من الدعوات عند رؤیه هلال شهر رمضان
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب چهارم از اعمالی که مختص شب اول ماه رمضان است؛ فصل چهارم: دعاهای هنگام رویت هلال ماه:
اعلم أن من آداب الوقوف لرؤیه هلال شهر رمضان أنک تقصد بذلک العباده لله تعالى و امتثال أمره الشریف فی بیان أول وقت هذه الخدمه العظیمه الشأن و أن تستعین به جل جلاله فی الهدایه إلى مطالعه و الدلاله على فوائد ذلک و منافعه فإذا نظرته فقل
از آداب کسى که براى رؤیت هلال ماه رمضان به پا خاسته آن است که نیّت او از دیدن هلال، عبادت خداوند متعال و امتثال امر شریف او در بیان اولین لحظه این بندگى عظیم الشّأن باشد و این که از او یارى بجوید که تو را به جایگاه طلوع ماه هدایت نموده و بر فواید و منافع آن راهنمایى کند. بنابراین: هرگاه چشمت به هلال افتاد، بخوان
مَا رَوَاهُ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَنَفِیَّهِ عَنْ مَوْلَانَا أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع قَالَ
دعایى را که «محمّد بن حنفیّه» از مولى امیر مؤمنان علىّ بن ابى طالب-علیه السّلام-نقل کرده است، که فرمود:
کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِذَا اسْتَهَلَّ هِلَالَ شَهْرِ رَمَضَانَ اسْتَقْبَلَ الْقِبْلَهَ بِوَجْهِهِ وَ قَالَ
وقتى رسول خدا-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-هلال ماه رمضان را می دید، رو به قبله می فرمود:
اللَّهُمَّ أَهِلَّهُ عَلَیْنَا بِالْأَمْنِ وَ الْإِیمَانِ وَ السَّلَامَهِ وَ الْإِسْلَامِ وَ الْعَافِیَهِ الْمُجَلِّلَهِ وَ دِفَاعِ الْأَسْقَامِ
خداوندا، هلال این ماه را همراه با ایمنى؛ ایمان، سلامتى، تسلیم، عافیت جامع، دور کردن بیمارى ها،
وَ الرِّزْقِ الْوَاسِعِ وَ الْعَوْنِ عَلَى الصَّلَاهِ وَ الصِّیَامِ وَ الْقِیَامِ وَ تِلَاوَهِ الْقُرْآنِ
روزى دفاع [دفع]گسترده و یارى کردن بر نماز و روزه و شب خیزى و قرائت قرآن، به ما نشان بده و نشان ده.
اللَّهُمَّ سَلِّمْنَا لِشَهْرِ رَمَضَانَ وَ تَسَلَّمْهُ مِنَّا وَ سَلِّمْنَا فِیهِ
خدایا، ما را براى ماه رمضان سالم بدار و آن را از [گناهان و اشتباهات]ما سالم بدار و ما را در آن سالم بدار
حَتَّى یَنْقَضِیَ عَنَّا شَهْرُ رَمَضَانَ وَ قَدْ عَفَوْتَ عَنَّا وَ غَفَرْتَ لَنَا وَ رَحِمْتَنَا
تا این که ماه رمضان سپرى شود، درحالى که از ما درگذشته و ما را آمرزیده و به ما رحم نموده اى.
ثُمَّ تَقُولُ [قل]: مَا رُوِیَ [نقل] عَنْ مَوْلَانَا مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ ع قَالَ
سپس دعایى را که مولایمان حضرت موسى بن جعفر به نقل از پدر بزرگوار خود از جدّش-علیهم السّلام-نقل کرده است بخوان، که فرمود:
مَرَّ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ ع فِی طَرِیقِهِ یَوْماً فَنَظَرَ إِلَى هِلَالِ شَهْرِ رَمَضَانَ فَوَقَفَ فَقَالَ
روزى حضرت علىّ بن حسین-علیهما السّلام-درحالى‌که از راهى می گذشت، نگاهش به هلال ماه رمضان افتاد، ایستاد و فرمود:
أَیُّهَا الْخَلْقُ الْمُطِیعُ الدَّائِبُ السَّرِیعُ الْمُتَرَدِّدُ فِی مَنَازِلِ التَّقْدِیرِ الْمُتَصَرِّفُ فِی فَلَکِ التَّدْبِیرِ
اى آفریده مطیع و به سرعت گردش کننده اى که در منازلى که خداوند براى تو مشخص کرده، می گردى و در چرخه تدبیر [الهى] جابه‌جا می شوى.
آمَنْتُ بِمَنْ نَوَّرَ بِکَ الظُّلَمَ وَ أَوْضَحَ بِکَ الْبُهَمَ وَ جَعَلَکَ آیَهً مِنْ آیَاتِ مُلْکِهِ وَ عَلَامَهً مِنْ عَلَامَاتِ سُلْطَانِهِ
ایمان آوردم به خدایى که به وسیله تو تاریکى ها را نورانى و مجهولات را روشن گردانید و تو را یکى از نشانه هاى فرمانروایى اش، و نمودى از نمودهاى تسلّطش قرار داد
فَحَدَّ بِکَ الزَّمَانَ وَ امْتَهَنَکَ بِالْکَمَالِ وَ النُّقْصَانِ وَ الطُّلُوعِ وَ الْأُفُولِ وَ الْإِنَارَهِ وَ الْکُسُوفِ
و زمان را با تو مشخص کرد و با کمال و نقصان و طلوع و غروب و درخشش و گرفتگى، تو را به کار گرفت
فِی کُلِّ ذَلِکَ أَنْتَ لَهُ مُطِیعٌ وَ إِلَى إِرَادَتِهِ سَرِیعٌ
و در تمام این امور، تو از او اطاعت نموده و به سوى خواست او می شتابى.
سُبْحَانَهُ مَا أَعْجَبَ مَا دَبَّرَ فِی أَمْرِکَ وَ أَلْطَفَ مَا صَنَعَ فِی شَأْنِکَ جَعَلَکَ مِفْتَاحَ شَهْرٍ حَادِثٍ لِأَمْرٍ حَادِثٍ
پاکا خدایى که چقدر شگفت انگیز است تدبیرى که در امر تو نموده و چقدر لطیف است آفرینش نیکویى که درباره‌ى تو به خرج داده. تو را کلید ماه جدید براى اجراى امر جدید قرار داده است.
فَأَسْأَلُ اللَّهَ رَبِّی وَ رَبَّکَ وَ خَالِقِی وَ خَالِقَکَ وَ مُقَدِّرِی وَ مُقَدِّرَکَ وَ مُصَوِّرِی وَ مُصَوِّرَکَ
بنابراین، از خدا-پروردگار من و تو، آفریننده من و تو، تقدیرکننده من و تو و نگارگر من و تو-می خواهم
أَنْ یُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
که بر محمّد و آل محمّد درود فرستد
وَ أَنْ یَجْعَلَکَ هِلَالَ بَرَکَهٍ لَا تَمْحَقُهَا الْأَیَّامُ وَ طَهَارَهٍ لَا تُدَنِّسُهَا الْآثَامُ
و تو را هلال بابرکتى قرار دهد که روزها برکت آن را از بین نبرد و هلال پاکى که گناهان آلوده اش نگرداند؛
هِلَالَ أَمْنٍ [أمنه] مِنَ الْآفَاتِ وَ سَلَامَهٍ مِنَ السَّیِّئَاتِ هِلَالَ سَعْدٍ لَا نَحْسَ فِیهِ وَ یُمْنٍ لَا نَکَدَ مَعَهُ
هلال ایمنى از آسیب ها، و سلامتى از بدى ها، هلال فرخنده اى که نافرخندگى در آن نباشد و هلال مبارکى که ناخجستگى در آن نباشد
وَ یُسْرٍ لَا یُمَازِجُهُ عُسْرٌ وَ خَیْرٍ لَا یَشُوبُهُ شَرٌّ
و هلال آسانى اى که سختى با آن در نیامیزد و هلال خیرى که هیچ شرّى با آن مخلوط نگردد،
هِلَالَ أَمْنٍ وَ إِیمَانٍ وَ نِعْمَهٍ وَ إِحْسَانٍ وَ سَلَامَهٍ وَ إِسْلَامٍ
هلالى همراه با ایمنى و ایمان و نعمت و نیکوکارى و سلامتى و تسلیم.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خداوندا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست
وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَرْضَى مَنْ طَلَعَ عَلَیْهِ وَ أَزْکَى مَنْ نَظَرَ إِلَیْهِ وَ أَسْعَدِ مَنْ تَعَبَّدَ لَکَ فِیهِ
و مرا از پسندیده ترین کسانى که این هلال بر او طلوع کرده و پاکیزترین کسانى که به ماه نگریسته و خوشبخت‌ترین کسانى که در آن به عبادت تو مشغول شده اند، قرار بده
وَ وَفِّقْنَا اللَّهُمَّ فِیهِ لِلطَّاعَهِ وَ التَّوْبَهِ
و [خدایا] ما را در این ماه به طاعت و توبه موفق گردان
وَ اعْصِمْنَا فِیهِ مِنَ الْآثَامِ وَ الْحَوْبَهِ وَ أَوْزِعْنَا فِیهِ شُکْرَ النِّعْمَهِ وَ أَلْبِسْنَا فِیهِ جُنَنَ الْعَافِیَهِ
و از گناهان و به ویژه گناه بزرگ نگاه دار و سپاسگزارى از نعمتت را به ما ارزانى دار و سپرهاى عافیتت را به ما بپوشان
وَ أَتْمِمْ عَلَیْنَا بِاسْتِکْمَالِ طَاعَتِکَ فِیهِ الْمِنَّهَ إِنَّکَ أَنْتَ الْمَنَّانُ الْحَمِیدُ
و با توفیق انجام طاعتت به نحو کامل در این ماه، بخششت را بر ما کامل گردان. به راستى که تو بسیار بخشنده و ستوده اى.
وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّیِّبِینَ
و درود خدا بر حضرت محمّد و خاندان پاک او.
وَ اجْعَلْ لَنَا فِیهِ عَوْناً مِنْکَ عَلَى مَا نَدَبْتَنَا إِلَیْهِ مِنْ مُفْتَرَضِ طَاعَتِکَ وَ تَقَبَّلْهَا
و در این ماه ما را در انجام طاعت واجبى که به آن فراخوانده اى [روزه] یارى کن و آن را از ما بپذیر،
إِنَّکَ الْأَکْرَمُ مِنْ کُلِّ کَرِیمٍ وَ الْأَرْحَمُ مِنْ کُلِّ رَحِیمٍ آمِینَ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ
زیرا که تو از هر بزرگوارى بزرگوارتر و از مهربانى مهربان ترى. اجابت کن اجابت کن، اى پروردگار جهانیان.
ثُمَّ قُلْ: مَا رُوِیَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ
سپس دعایى را که از امام صادق-علیه السّلام-نقل شده است بخوان، که فرمود:
إِذَا رَأَیْتَ الْهِلَالَ فَقُلْ
هرگاه هلال را دیدى بگو:
اللَّهُمَّ قَدْ حَضَرَ شَهْرُ رَمَضَانَ وَ قَدِ افْتَرَضْتَ عَلَیْنَا صِیَامَهُ
خداوندا، ماه رمضان فرارسید و تو روزه آن را بر ما واجب نمودى
وَ أَنْزَلْتَ فِیهِ الْقُرْآنَ هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقانِ
و قرآن را در آن براى هدایت مردم و به عنوان نشانه هایى از هدایت و جداسازى [حق از باطل] فروفرستادى.
اللَّهُمَّ أَعِنَّا عَلَى صِیَامِهِ وَ تَقَبَّلْهُ مِنَّا وَ سَلِّمْنَا فِیهِ وَ سَلِّمْنَا مِنْهُ
خدایا، ما را بر روزه دارى در آن یارى ده و آن را از ما بپذیر و ما را در آن سالم بدار و آن را از [گناهان و غفلت هاى] ما سالم بدار و آن را براى ما سالم بدار،
وَ سَلِّمْهُ لَنَا فِی یُسْرٍ مِنْکَ وَ عَافِیَهٍ إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ
همراه با آسانى و عافیت از جانب خود. به راستى که تو بر هر چیز توانایى، اى رحمت گستر اى مهربان.
ثُمَّ قُلْ: مَا رَوَیْنَاهُ بِإِسْنَادِنَا إِلَى أَبِی الْمُفَضَّلِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ الشَّیْبَانِیِّ رَحْمَهُ اللَّهِ عَلَیْهِ مِنْ کِتَابِ أَمَالِیهِ مِنَ الْجُزْءِ الثَّالِثِ بِإِسْنَادِهِ إِلَى الْفُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ
سپس دعاى دیگرى را که امام صادق به نقل از پدران بزرگوارش-علیهم السّلام- نقل کرده است بخوان که فرمود:
کَانَ عَلِیٌّ ع إِذَا کَانَ بِالْکُوفَهِ یَخْرُجُ وَ النَّاسُ مَعَهُ یَتَرَاءَى هِلَالَ شَهْرِ رَمَضَانَ فَإِذَا رَآهُ قَالَ
زمانى که على-علیه السّلام-در کوفه بود و براى دیدن هلال بیرون می آمد و مردم همراه او هلال ماه رمضان را استهلال می کردند، وقتى ماه نو را می دید، می فرمود:
اللَّهُمَّ أَهِلَّهُ عَلَیْنَا بِالْأَمْنِ وَ الْإِیمَانِ وَ السَّلَامَهِ وَ الْإِسْلَامِ
خداوندا، هلال این ماه را همراه با ایمنى و ایمان و سلامتى
وَ صِحَّهٍ مِنَ السُّقْمِ وَ فَرَاغٍ لِطَاعَتِکَ مِنَ الشُّغُلِ وَ اکْفِنَا بِالْقَلِیلِ مِنَ النَّوْمِ
و تسلیم و تندرستى از بیمارى و آسودگى از اشتغال [به انواع سرگرمی ها] براى انجام طاعتت، به ما نشان بده و ما را به خواب اندک بسنده ساز
ثُمَّ قُلْ: مَا رُوِیَ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الْأَوَّلِ ع قَالَ
سپس دعایى را که از حضرت امام کاظم-علیه السّلام-نقل شده است بخوان، که فرمود:
إِذَا رَأَیْتَ الْهِلَالَ فَقُلِ
وقتى هلال را دیدى، بگو:
اللَّهُمَّ قَدْ حَضَرَ شَهْرُ رَمَضَانَ وَ قَدِ افْتَرَضْتَ عَلَیْنَا صِیَامَهُ وَ قِیَامَهُ
خدایا، ماه رمضان فرارسید و تو روزه دارى و شب خیزى در آن را بر ما واجب گردانیده اى،
فَأَعِنَّا عَلَى صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ وَ تَقَبَّلْهُ مِنَّا وَ سَلِّمْنَا فِیهِ
پس ما را بر روزه دارى و شب خیزى در آن یارى ده و آن را از ما بپذیر و ما را در آن سالم بدار
وَ سَلِّمْهُ لَنَا فِی یُسْرٍ مِنْکَ وَ عَافِیَهٍ إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
و آن را نیز براى ما سالم بدار، همراه با آسانى و تندرستى. به راستى که تو بر هر چیز توانایى، اى مهربان ترین مهربانان
ثُمَّ قُلْ: مَا رُوِیَ عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع أَنَّهُ قَالَ
آن گاه دعاى دیگرى را که از امیر مؤمنان-علیه السّلام-نقل شده است بخوان، که فرمود:
إِذَا رَأَیْتَ الْهِلَالَ فَلَا تَبْرَحْ وَ قُلْ
هنگامی که هلال را دیدى، پیش از آنکه از جاى خود تکان بخورى، بگو:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ خَیْرَ هَذَا الشَّهْرِ وَ فَتْحَهُ وَ نُورَهُ وَ نَصْرَهُ وَ بَرَکَتَهُ وَ ظُهُورَهُ وَ رِزْقَهُ
خداوندا، از تو خیر و گشایش و نور و یارى و برکت و پاکیزگى و روزى این ماه را خواهانم.
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ خَیْرَ مَا فِیهِ وَ خَیْرَ مَا بَعْدَهُ وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ مَا فِیهِ وَ شَرِّ مَا بَعْدَهُ
خدایا، از تو خیر این ماه و ما بعد آن را درخواست می کنم و از شرّ آن و ما بعد آن به تو پناه می برم.
اللَّهُمَّ أَدْخِلْهُ عَلَیْنَا بِالْأَمْنِ وَ الْإِیمَانِ وَ السَّلَامَهِ وَ الْإِسْلَامِ وَ الْبَرَکَهِ وَ التَّقْوَى وَ التَّوْفِیقِ لِمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى
خداوندا، این ماه را همراه با ایمنى و ایمان و سلامتى و تسلیم و برکت و تقوا و توفیق انجام آنچه دوست دارى و می پسندى، بر ما وارد کن
ثُمَّ قُلْ: مَا ذَکَرَهُ ابْنُ بَابَوَیْهِ فِی کِتَابِ مَنْ لَا یَحْضُرُهُ الْفَقِیهُ مَرْوِیّاً عَنِ الصَّادِقِ ع قَالَ
سپس دعاى دیگرى را که «ابن بابویه» در کتاب «من لا یحضره الفقیه» از امام صادق-علیه السّلام-نقل کرده است بخوان، که فرمود:
إِذَا رَأَیْتَ هِلَالَ شَهْرِ رَمَضَانَ فَلَا تُشِیرُ إِلَیْهِ وَ لَکِنِ اسْتَقْبِلِ الْقِبْلَهَ وَ ارْفَعْ یَدَیْکَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ خَاطِبِ الْهِلَالَ تَقُولُ
هرگاه هلال ماه رمضان را دیدى، [با انگشت] به آن اشاره مکن، بلکه رو به قبله بایست و دست هایت را به سوى خداوند-عزّ و جلّ-بلند کن و خطاب به هلال بگو:
رَبِّی وَ رَبُّکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ اللَّهُمَّ أَهِلَّهُ عَلَیْنَا بِالْأَمْنِ وَ الْإِیمَانِ
پروردگار من و تو، همان خدایى است که پروردگار جهانیان می باشد. خداوندا، هلال این ماه را همراه با ایمنى و ایمان
وَ السَّلَامَهِ وَ الْإِسْلَامِ وَ الْمُسَارَعَهِ إِلَى مَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى
و سلامتى و تسلیم و شتاب به آنچه دوست دارى و می پسندى، به ما نشان بده.
اللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِی شَهْرِنَا هَذَا وَ ارْزُقْنَا خَیْرَهُ وَ عَوْنَهُ وَ اصْرِفْ عَنَّا ضَرَّهُ وَ شَرَّهُ وَ بَلَاءَهُ وَ فِتْنَتَهُ
خدایا، این ماه را بر ما مبارک گردان و خیر و یارى [خود را در] آن به ما روزى کن، و آسیب و شرّ و بلا و آشوب آن را از ما بگردان.
ثُمَّ قُلْ مَا وَجَدْنَاهُ فِی نُسْخَهٍ عَتِیقَهٍ مِنْ کُتُبِ أُصُولِ الشِّیعَهِ
بعد دعایى را که ما در یک کتاب قدیمی از اصول شیعه بدان دست یافته ایم، بخوان. متن دعا به این صورت است:
رَبِّی وَ رَبُّکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَهِلَّهُ عَلَیْنَا وَ عَلَى أَهْلِ بُیُوتِنَا وَ أَشْیَاعِنَا بِأَمْنٍ وَ إِیمَانٍ وَ سَلَامَهٍ وَ إِسْلَامٍ
پروردگار من و تو، همان خدایى است که پروردگار جهانیان می باشد. خداوندا، بر محمّد و خاندان او درود فرست و هلال این ماه را بر ما و خاندان و پیروان ما، همراه با ایمنى و ایمان و سلامتى و تسلیم
وَ بِرٍّ وَ تَقْوَى وَ عَافِیَهٍ مُجَلِّلَهٍ وَ رِزْقٍ وَاسِعٍ حَسَنٍ وَ فَرَاغٍ مِنَ الشُّغُلِ وَ اکْفِنَا بِالْقَلِیلِ مِنَ النَّوْمِ وَ الْمُسَارَعَهِ فِی مَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى
و نیکى و تقوا و تندرستى فراگیر و روزى فراوان و نیکو و آسودگى از اشتغال [به انواع سرگرمی ها]، به ما نشان بده و ما را به خواب اندک بسنده کن و شتاب به سوى آنچه را که دوست دارى و می پسندى [روزى مان کن و]
وَ ثَبِّتْنَا عَلَیْهِ اللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِی شَهْرِنَا هَذَا وَ ارْزُقْنَا بَرَکَتَهُ وَ خَیْرَهُ وَ عَوْنَهُ وَ غُنْمَهُ وَ نُورَهُ وَ یُمْنَهُ وَ رَحْمَتَهُ وَ مَغْفِرَتَهُ وَ اصْرِفْ عَنَّا شَرَّهُ وَ ضَرَّهُ وَ بَلَاءَهُ وَ فِتْنَتَهُ
بر آن استوار بدار. خدایا، این ماه را بر ما مبارک گردان و برکت و خیر و یارى و غنیمت و نور و خجستگى و رحمت و آمرزش [خود در] آن را روزى مان کن، و شرّ و آسیب و بلا و فتنه هاى آن را از ما برگردان.
اللَّهُمَّ مَا قَسَمْتَ فِیهِ مِنْ رِزْقٍ أَوْ خَیْرٍ أَوْ عَافِیَهٍ أَوْ فَضْلٍ أَوْ مَغْفِرَهٍ أَوْ رَحْمَهٍ فَاجْعَلْ نَصِیبَنَا فِیهِ الْأَکْبَرَ وَ حَظَّنَا فِیهِ الْأَوْفَرَ [الْأَکْثَرَ]
خداوندا، هر روزى یا خیر یا تندرستى یا تفضّل یا آمرزش یا رحمت که در آن قسمت می کنى، سهم ما را از آن بیشترین [بزرگ ترین] سهم و بهره ما را از آن افزون ترین بهره قرار ده
ثُمَّ قُلْ: مَا رُوِیَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ
سپس دعاى دیگرى را که از امام صادق-علیه السّلام-روایت شده است بخوان، که فرمود:
کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِذَا رَأَى الْهِلَالَ قَالَ
رسول خدا-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-وقتى هلال ماه را می‌دید، می‌فرمود:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَکَ وَ قَدَّرَکَ وَ جَعَلَکَ مَوَاقِیتَ لِلنَّاسِ اللَّهُمَّ أَهِلَّهُ عَلَیْنَا هِلَالًا مُبَارَکاً
«ستایش خدایى را که تو را آفرید و اندازه‌ى مشخّص و وسیله‌ى تشخیص زمان براى مردم قرار داد. خدایا،هلال این ماه را بر ما خجسته بگردان.»
ثُمَّ قُلْ مَا وَجَدْنَاهُ فِی کِتَابٍ عَتِیقٍ بِدَعَوَاتٍ مِنْ طُرُقِ أَصْحَابِنَا کَأَنَّهُ مِنْ أُصُولِهِمْ رَحِمَهُمُ اللَّهُ تَعَالَى قَالَ
آن‌گاه دعاى دیگرى را که در یک کتاب دعاى قدیمی یافته ایم و آن کتاب از راویان امامیّه-رحمهم اللّه-به ما رسیده و گویا از کتاب هاى اصول شیعه است، بخوان. در آن کتاب آمده است: فرمود:
إِذَا رَأَیْتَ الْهِلَالَ تَقُولُ
وقتى هلال را دیدى، بگو:
اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُ أَکْبَرُ رَبِّی وَ رَبُّکَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَالَمِینَ
خدا بزرگ تر است، خدا بزرگ تر است، خدا بزرگ تر است. پروردگار من و تو خدا است. معبودى جز او که پروردگار جهانیان است، وجود ندارد.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَنِی وَ خَلَقَکَ وَ قَدَّرَکَ مَنَازِلَ وَ جَعَلَکَ آیَهً لِلْعَالَمِینَ یُبَاهِی اللَّهُ بِکَ الْمَلَائِکَهَ
ستایش خدا را که من و تو را آفرید و براى تو منازلى مقدّر نمود و تو را نشانه اى براى جهانیان قرار داد و به تو بر ملایکه مباهات می کند.
اللَّهُمَّ أَهِلَّهُ عَلَیْنَا بِالْأَمْنِ وَ الْإِیمَانِ وَ السَّلَامَهِ وَ الْإِسْلَامِ وَ الْغِبْطَهِ وَ السُّرُورِ وَ الْبَهْجَهِ وَ الْحُبُورِ وَ ثَبِّتْنَا عَلَى طَاعَتِکَ وَ الْمُسَارَعَهِ فِیمَا یُرْضِیکَ
خدایا، هلال این ماه را همراه با ایمنى و ایمان و سلامتى و تسلیم و سرحالى و سرور و خوشحالى و شادمانى، به ما نشان بده و ما را بر طاعت و شتاب به آنچه موجب خشنودى تو است، استوار بدار.
اللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِی شَهْرِنَا هَذَا وَ ارْزُقْنَا خَیْرَهُ وَ بَرَکَتَهُ وَ یُمْنَهُ وَ عَوْنَهُ وَ قُوَّتَهُ وَ اصْرِفْ عَنَّا شَرَّهُ وَ بَلَاءَهُ وَ فِتْنَتَهُ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
خدایا، این ماه را بر ما مبارک گردان و خیر و برکت و خجستگى و یارى و نیرومندى در آن را روزى مان کن و بدى و بلا و آشوب آن را از ما دور دار. به رحمتت اى مهربان ترین مهربانان.
ثُمَّ قُلْ مَا وَجَدْنَاهُ فِی نُسْخَهٍ عَتِیقَهٍ قِیلَ إِنَّهَا بِخَطِّ الرَّضِیِّ الْمُوسَوِیِّ
بعد دعایى را که در یک کتاب قدیمی-که گفته شده است به خطّ «سید رضىّ موسوى» -رحمه اللّه-است-یافته‌ایم، بخوان. متن دعا به این صورت است:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ یَا مُبْدِئَ الْبَدَایَا وَ یَا خَالِقَ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ وَ یَا إِلَهَ مَنْ بَقِیَ وَ إِلَهَ مَنْ مَضَى وَ یَا مَنْ رَفَعَ السَّمَاءَ وَ سَطَحَ الْأَرْضَ
خداوندا، از تو درخواست می کنم اى پدیدآورنده چیزهاى نو و اى آفریننده زمین و آسمان و اى معبود انسان هاى موجود و در گذشته و اى کسى که آسمان را برافراشته و زمین را هموار قرار دادى.
إِلَهِی وَ أَسْأَلُکَ بِأَنَّکَ تَبْعَثُ أَرْوَاحَ أَهْلِ الْبَلَاءِ بِقُدْرَتِکَ وَ أَمْرِکَ وَ سُلْطَانِکَ عَلَى عِبَادِکَ وَ إِمَائِکَ الْأَذِلَّاءِ
معبودا، از تو درخواست می کنم، تویى که جان افراد پوسیده را به قدرت و فرمان و تسلّط بر بندگان و کنیزان خاکسارت، برمی انگیزانى.
إِلَهِی وَ أَسْأَلُکَ بِأَنَّکَ تَبْعَثُ الْمَوْتَى وَ تُمِیتُ الْأَحْیَاءَ وَ أَنْتَ رَبُّ الشِّعْرى وَ مَناهَ الثَّالِثَهَ الْأُخْرى
معبودا، از تو که مردگان را برمی انگیزانى و زندگان را می میرانى و تویى پروردگار ستاره «شعرى» و پروردگار بت «منات» سوّمین بت [نام دو بت دیگر: لات و عزّى] خواستارم
أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ عَدَدَ الْحَصَى وَ الثَّرَى وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ صَلَاهً تَکُونُ لَکَ رِضًى
که بر حضرت محمّد و اهل بیت او به اندازه تمام سنگریزه ها و خاک ها درود فرستى، درودى که مورد پسند تو باشد
وَ ارْزُقْنِی فِی هَذَا الشَّهْرِ التُّقَى وَ النُّهَى وَ الصَّبْرَ عَلَى الْبَلَاءِ وَ الْعَوْنَ عِنْدَ الْقَضَاءِ
و در این ماه، تقوا و خرد و صبر بر گرفتارى و یارى [خود] به هنگام سرنوشت حتمی ات را روزى ام کنى.
وَ اجْعَلْنِی إِلَهِی مِنْ أَهْلِ الْعَافِیَهِ وَ الْمُعَافَاهِ وَ هَبْ لِی یَقِینَ أَهْلِ التُّقَى وَ أَعْمَالَ أَهْلِ النُّهَى وَ صَبْرَ أَهْلِ الْبَلْوَى
اى معبود من! مرا از اهل عافیت و تندرستى بگردان و یقین تقواپیشگان و اعمال خردمندان و شکیبایى گرفتاران را به من ارزانى دار،
فَإِنَّکَ تَعْلَمُ یَا إِلَهِی ضَعْفِی عِنْدَ الْبَلَاءِ وَ قِلَّهَ صَبْرِی فِی الشِّدَّهِ وَ الرَّخَاءِ
زیرا-اى معبود من! -تو از ناتوانى من هنگام گرفتارى و از ناشکیبایى ام در سختى و خوشى آگاهى.
لَا تَبْعَثْنِی بِبَلَاءٍ ارْحَمْ ضَعْفِی وَ اکْشِفْ کَرْبِی وَ فَرِّجْ هَمِّی وَ غَمِّی
بلایى به سوى من گسیل مدار، بر ناتوانى ام رحم آر و اندوهم را برطرف ساز و هم و غم مرا مرتفع نما
وَ ارْحَمْنِی رَحْمَهً تُطْفِئُ بِهَا سَخَطَکَ وَ اعْفُ عَنِّی وَ جُدْ عَلَیَّ
و چنان رحمتى را شامل حالم کن که خشمت را به وسیله آن خاموش گردانى و از من درگذر و به من ارزانى دار،
فَعَفْوُکَ وَ جُودُکَ یَسَعُنِی وَ اسْتَجِبْ لِی فِی شَهْرِکَ الْمُبَارَکِ الَّذِی عَظَّمْتَ حُرْمَتَهُ وَ بَرَکَتَهُ
زیرا که عفو و بخشش تو مرا فرامی گیرد و در ماه مبارکت که حرمت و برکت آن را بزرگ داشته اى، دعایم را مستجاب کن.
وَ اجْعَلْنِی إِلَهِی مِمَّنْ آمَنَ وَ اتَّقَى فِی الدِّینِ وَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ مَعَ مَنْ أَتَوَالَى
اى معبود من! مرا از مؤمنانى که در امور دین و دنیا و آخرت تقوا پیشه نموده‌اند و همراه با کسانى که پیرو
وَ أَتَوَلَّى وَ لَا تُلْحِقْنِی بِمَنْ مَضَى مِنْ أَهْلِ الْجُحُودِ فِی هَذِهِ الدُّنْیَا
و دوستدارشان هستم قرار ده، و به گذشتگان از اهل انکار در دنیا، ملحق مفرما.
وَ اجْعَلْنِی إِلَهِی مَعَ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ السَّلَامُ فِی کُلِّ عَافِیَهٍ وَ بَلَاءٍ وَ کُلِّ شِدَّهٍ وَ رَخَاءٍ
اى معبود من! مرا در هر عافیت و بلا، و در هر سختى و خوشى با حضرت محمد و اهل بیت او-که درود تو بر او و آنان باد! -قرار ده
وَ احْشُرْنِی مَعَهُمْ لَا مَعَ غَیْرِهِمْ فِی الدِّینِ وَ الدُّنْیَا أَبَداً وَ فِی الْآخِرَهِ غَداً یَوْمَ یُحْشَرُ النَّاسُ ضُحًى
و در دین و دنیا و نیز در فرداى آخرت، آن روز که مردم در اول روز محشور می‌گردند، با آنان محشور گردان نه با دیگران.
وَ اجْعَلِ الْآخِرَهَ خَیْراً لِی مِنَ الْأُولَى وَ اصْرِفْ عَنِّی بِمَنْزِلَتِهِمْ عَذَابَ الْآخِرَهِ وَ خِزْیَ الدُّنْیَا وَ فَقْرَهَا وَ مَسْکَنَتَهَا وَ مَا فِیهَا
و آخرت را براى من بهتر از دنیا بگردان و به مقام و منزلت آنان، عذاب آخرت و رسوایى و نادارى و بیچارگى و دیگر گرفتارى‌هاى دنیا را از من دور کن.
یَا رَبَّاهْ یَا رَبَّاهْ یَا مَوْلَاهْ یَا وَلِیَّ نِعْمَتَاهْ آمِینَ آمِینَ اخْتِمْ لِی ذَلِکَ
اى پروردگار من اى پروردگار من اى مولاى من اى سرپرست نعمت من، مستجاب کن مستجاب کن و این دعا را با این سخن که می گویم، ختم کن: اى پروردگار من.
عَلَى مَا أَقُولُ یَا رَبَّاهْ ثُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ ع وَ سَلْ حَوَائِجَکَ تُقْضَى إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى
آن گاه بر حضرت محمد و اهل بیت او-سلام بر او و آنان-درود بفرست و درخواست هایت را بخواه، ان شاء اللّه تعالى برآورده می شود.