فضیلت بیست و پنج روز روزه داری در ماه شعبان (اقبال الاعمال)
الجزء الثانی؛ الباب التاسع فیما نذکره من فضل شهر شعبان و فوائده و کمال موائده و موارده و فیه فصول؛ فصل فیما نذکره من فضل صوم خمسه و عشرین یوما من شعبان
جلد دوم؛ باب نهم: فضیلت ماه شعبان و مزایا و اعمال ماه و در این باب فصل هایی قرار دارد، فصل هفتاد و سوم، فضیلت بیست و پنج روز روزه‌دارى در ماه شعبان
رَوَیْنَاهُ بِإِسْنَادِنَا إِلَى أَبِی جَعْفَرِ بْنِ بَابَوَیْهِ فِی کِتَابِ أَمَالِیهِ وَ کِتَابِ ثَوَابِ الْأَعْمَالِ بِإِسْنَادِهِ إِلَى النَّبِیِّ ص قَالَ
«ابو جعفر ابن بابویه» در کتاب «امالى» و «ثواب الاعمال» به نقل از پیامبر اکرم-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-آورده است:
وَ مَنْ صَامَ خَمْسَهً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ یُعْطَى بَرَاءَهً مِنَ النِّفَاق
«هرکس بیست و پنج روز از ماه شعبان را روزه بدارد، دوری از نفاق و دورویی به او عطا می شود.»[1]
[1]) ثواب الاعمال، ص 87؛ امالى صدوق، ص 30